Ας το παραδεχτούμε. Όλοι τους έχουμε μισήσει, κατά καιρούς.
Από την διεστραμμένη αίσθηση χιούμορ που έχουν, μέχρι το σύνδρομο ανωτερότητας
που τους χαρακτηρίζει εδώ και τόσους αιώνες, οι Θεοί είναι για τους ανθρώπους
ότι οι άνθρωποι είναι για τους σκύλους.
Στην
Κάλι Γιούγκα της εποχής του Πανδαιμόνιον, οι ρόλοι
αντιστρέφονται. Οι Θεοί γίνονται έκπτωτοι βασιλείς που πολλές φορές διατηρούν
τη θέση τους λόγω συνήθειας ή παραδόσεων. Άλλες φορές, αν είναι ιδιαιτέρως
ενοχλητικοί, έχουν την τύχη του Λουδουβίκου.
Αλλά τι είναι ένας Θεός, και πως τον σκοτώνουμε;
Οι θεωρίες σχετικά με αυτό ποικίλουν. Η επικρατούσα
επιστημονική θεωρία λέει πως ο Θεός είναι ένας μουσάτος μπάρμπας στον ουρανό
(όχι τον πλανήτη Ουρανό, αλλά αυτό το μπλε πράμα που είναι από πάνω μας όταν είναι μέρα), ο
οποίος περνάει την αιωνιότητα βασανίζοντας -με πρωτότυπους, είναι η αλήθεια, τρόπους- όσους αρνούνται να πιστέψουν σ’ αυτόν. Είναι αλάνθαστος, παντοδύναμος,
πανταχού παρών και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην αιμομιξία και στις μαζικές
δολοφονίες. Είναι εύκολο να τον σκοτώσετε. Αν τον πετύχετε ενσαρκωμένο απλά τον
σταυρώνετε και ξεμπερδεύετε (φροντίστε μόνο να τον διαμελίσετε και να
καταναλώσετε το σώμα του για να μην σας παίξουν κανένα βρώμικο κόλπο).
Διαφορετικά μπορείτε να τον καταργήσετε: Με την ερώτηση «εφόσον είσαι
παντοδύναμος, μπορείς να σκοτώσεις τον εαυτό σου / μπορείς να σταματήσεις να υπάρχεις;», δημιουργείται μια λογική
λούπα που τον καταργεί σχεδόν αυτόματα.
Μια άλλη θεωρία λέει πως οι Θεοί –πληθυντικός- δεν είναι
τίποτε άλλο από προσωποποιημένες αρχετυπικές δυνάμεις της φύσης. Αυτοί είναι
λίγο πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν, καθώς η απλή λογική δεν αρκεί, οι δυνάμεις τις οποίες προσωποποιούν, είναι
εξάλλου, παντού γύρω μας. Για να
σκοτώσετε έναν τέτοιο Θεό πρέπει να τον απομυθοποιήσετε σταδιακά. Χρησιμοποιώντας
επιστημονικές θεωρίες και δεδομένα, αφαιρείτε σιγά σιγά τα στρώματα μυστηρίου
και μαγείας που τον περιβάλλουν, του δίνουν υπόσταση και δύναμη, ώσπου στο τέλος δε μένει τίποτα άλλο από
παλιές ιστορίες και αλαφροΐσκιωτοι μύθοι.
Μια Τρίτη θεωρία λέει πως οι Θεοί (και οι Δαίμονες)
κατοικούν μέσα στο κεφάλι μας, είναι σκεπτομορφές και δημιουργήματά μας, τα
οποία μάλιστα δεν τα σκεφτήκαμε καν εμείς, αλλά «φυτεύτηκαν» στο κεφάλι μας από
παλιότερες γενιές. Αυτοί είναι και οι δυσκολότεροι. Θα πρέπει το άτομο να
επαναπρογραμματίσει τον εγκέφαλό του και να σταματήσει συνειδητά να πιστεύει
στο Θεό αυτό. Πολλές φορές βοηθάει και η επιτηδευμένη ιεροσυλία, η βεβήλωση
και η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί να σε τιμωρήσει για αυτό που
έκανες. Με τα λόγια του RAW, φωνάξτε δυνατά: "Αν είσαι εκεί, σε προκαλώ να ρίξεις φωτιά να με κάψεις:", στη συνέχεια περιμένετε λίγο και αν όλα πάνε καλά, σηκώστε το μεσαίο δάχτυλο και απελευθερωθείτε.
Μέρες που είναι, σκοτώστε κι εσείς ένα Θεό. Μπορείτε!
