Εξήγησις

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Mystery του Σεπτεμβρίου ως εισαγωγή στην φιλοσοφία, ή αντί φιλοσοφία του Ντισκορντιανισμού. Τώρα που το τεύχος αποσύρθηκε, το δημοσιεύω κι εδώ.

Κατ’ αρχήν θα ήθελα, σύμφωνα με την παράδοση του Ντισκορντιανισμού, να κάνω όλους τους αναγνώστες Πάπες της ιδιότυπης «θρησκείας» μας. Από δω και πέρα, θεωρείστε χειροτονημένοι Πάπες του Ντισκορντιανισμού και φορείς του Λόγου της Έριδας. Μπορείτε ελεύθερα να χρησιμοποιείτε τον τίτλο αυτό σε επίσημες ή ανεπίσημες περιστάσεις και έχετε το δικαίωμα να χειροτονείτε οποιονδήποτε άλλο θέλετε, αλλά και την υποχρέωση να τον αφορίζετε αμέσως μετά.

            Την παράδοση αυτή την ξεκίνησε ο ιδρυτής του Ντισκορτιανισμού Μαλακλύψ ο Νεώτερος <fnord> κατά κόσμον Γκρεγκ Χιλ fnord> τη δεκαετία του ’60, όταν τριγυρνούσε στο Σαν Φρανσίσκο και μοίραζε κάρτες που χειροτονούσαν τους κατόχους τους. Στη συνέχεια, το ανίερο αυτό έργο ανέλαβε ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον, ο οποίος τύπωσε την κάρτα  στο βιβλίο Illuminatus! Trilogy και χειροτόνησε με το έτσι θέλω τους αναγνώστες του. Αυτοί τη στιγμή οι επίσημα χειροτονημένοι Πάπες του Ντισκορντιανισμού είναι κάποιες δεκάδες εκατομμύρια <fnord>και σκοπός μας είναι να κάνουμε κάθε άντρα, γυναίκα και παιδί Πάπαfnord>.

            Τα προνόμια ενός Πάπα του Ντισκορντιανισμού είναι πολλά. Κατά πρώτον, όπως κάθε Πάπας που σέβεται τον εαυτό του, είστε αλάνθαστοι και κανείς δεν μπορεί να σας διαψεύσει. Φυσικά, κάτι τέτοιο ισχύει μόνο για τη δική σας πραγματικότητα και αποκλειστικά και μόνο για το δικό σας νευρικό σύστημα, θυμηθείτε πως ο καθένας είναι εν δυνάμει Πάπας, οπότε και οι άλλοι είναι αλάνθαστοι, για τη δική τους πραγματικότητα. Κατά δεύτερον, έχει πλάκα! 

            Και τώρα που είμαστε όλοι Πάπες και μιλάμε με ίσους όρους, ας το ρίξουμε λίγο στην ιστορία και ας πιάσουμε το κουβάρι από την αρχή. Στην πορεία θα κάνουμε διάφορα χρονικά άλματα οπότε καλό θα είναι να έχετε στο νου σας τη σχετικότητα του χρόνου, του σύμπαντος και των πάντων.

            Είμαστε στην αρχαία Ελλάδα και η Θέτις σχεδιάζει το γαμήλιο πάρτι της με τον Πηλέα. Καθώς αποτελούσε μέγιστο κοινωνικό γεγονός της εποχής, είχαν σταλεί προσκλήσεις σε όλη την αφρόκρεμα του Ολύμπου ώστε να παρευρεθεί στο γάμο και στο γλέντι που θα ακολουθούσε. Σε όλη; Όχι, κάποιος, ή μάλλον κάποια έλειπε…

            Δεν προσκάλεσαν την Έρις, θεά του χάους και της διχόνοιας. Βλέπετε είχε τη φήμη ταραξία και καθότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λίγο δυσκοίλιοι με το Χάος (του φόρτωναν όλα τα στραβά και άσχημα ενώ λάτρευαν και εξυμνούσαν την Τάξη), αποφάσισαν να μην την καλέσουν για να μη δημιουργήσει πάλι καμιά φασαρία.

            Αυτό το συμβάν είναι πολύ σημαντικό στην ιστορία του Ντισκορντιανισμού και ονομάζεται η Αρχική Προσβολή (The Original Snub για τους πιο αγγλομαθείς ανάμεσά μας) και γενικότερα ήταν πολύ κακή ιδέα. Ή Έρις προσβλήθηκε και θύμωσε <fnord> καθώς είναι και λίγο ευέξαπτη fnord> και αποφάσισε να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα. Να τα κάνει όλα μπάχαλο. Έφτιαξε ένα πανέμορφο χρυσό μήλο <fnord> οι φήμες λένε πως ήταν 23ών καρατίων και όχι 24άρων fnord>, χάραξε πάνω του τη λέξη «Καλλίστι» - στην πιο όμορφη – και αφού παρείσφρησε στο γαμήλιο πάρτι και ήπιε λίγο παραπάνω, το άφησε να κατρακυλήσει στο πάτωμα, έφυγε χαμογελώντας πονηρά και πήγε να φάει ένα Χοτ Ντογκ. Το ένα έφερε το άλλο και με αρχή το γεγονός αυτό, φτάσαμε στον Τρωικό Πόλεμο που λέγεται πως είναι ο πρώτος μεγάλος πόλεμος ανάμεσα στους ανθρώπους.

            Άλλο ένα από τα χωροχρονικά άλματα για τα οποία σας προειδοποίησα και… μεταφερόμαστε στο έτος 1166 όπου ένας κατσούφης κοκορόμυαλος ονόματι Γκριζοπρόσωπος, έπεισε τον εαυτό του πως το σύμπαν συμμεριζόταν την έλλειψη χιούμορ από την οποία έπασχε αυτός και άρχισε να διδάσκει πως το παιχνίδι και το χιούμορ ήταν αμαρτία επειδή έρχονταν σε προφανή αντίθεση με τους μηχανισμούς της Σοβαρής Τάξης. «Κοιτάξτε όλη αυτή την Τάξη γύρω μας», συνήθιζε να λέει. Και βασισμένος σ' αυτό ξεγέλασε τους ανθρώπους και τους οδήγησε να πιστέψουν πως η πραγματικότητα ήταν πεζή και όχι η ρομαντική περιπέτεια που νόμιζαν μέχρι τότε.

            Ονομάζεται η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΚΡΙΖΟΠΡΟΣΩΠΟΥ και συνεχίζει να βασανίζει την ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα.

Δεν είναι κατανοητό σε μας γιατί οι άνθρωποι τότε ήταν τόσο αφελείς και ευκολόπιστοι και γιατί κανείς τους δε σκέφτηκε να παρατηρήσει την αταξία γύρω τους και να καταλήξει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Τέλος πάντων, ο Γκριζοπρόσωπος και οι οπαδοί του πήραν το παιχνίδι της ζωής λίγο πιο σοβαρά από την ίδια τη ζωή και μάλιστα είναι γνωστό πως σκότωναν και ζωντανά όντα των οποίων ο τρόπος ζωής διέφερε από τον δικό τους.

Όσοι έχουν μολυνθεί από αυτήν είναι εύκολο να εντοπιστούν. Έλλειψη χιούμορ, φόβος που ακροβατεί στην απέχθεια για κάθε τι καινούργιο, μίσος κάθε τι διαφορετικού. Χωρίζουν τη ζωή και το σύμπαν σε Τάξη και Χάος, θεοποιούν το πρώτο και δαιμονοποιούν το δεύτερο. Καμένοι από το φως της Τάξης τους προσπαθούν να την επιβάλλουν σε όλους, ακόμα και με τη βία. Όσο προσπαθούν να την επιβάλουν τόσο υπάρχει έξαρση Χάους για τη διατήρηση της ισορροπίας. Όσο υπάρχει έξαρση Χάους, επιβάλουν ακόμα περισσότερη Τάξη και πάει λέγοντας, μπλέκοντας την ανθρωπότητα σε μια άσχημη λούπα που δεν τελειώνει ποτέ.

            Ο Ντισκορντιανισμός προτείνει την ανοησία ως σωτηρία. Η ανθρωπότητα καλά θα κάνει να σταματήσει να παίρνει τα πράγματα τόσο σοβαρά και να γελάει περισσότερο, ακόμα και με τον ίδιο της τον εαυτό. Να αναπτύξει την έμφυτη αγάπη της για την αταξία και να παίξει με τη Θεά Έριδα. Αν μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε το χάος όσο καλά έχουμε ήδη μάθει να αγκαλιάζουμε την τάξη, τότε και τα δύο θα μας αποκαλυφθούν ως αυτό που πραγματικά είναι: ένας γελοίος παραλογισμός. Από τη στιγμή αυτή του διαφωτισμού, ο άνθρωπος αρχίζει να αισθάνεται ελεύθερος παρά τους περιορισμούς του περιβάλλοντος. Είναι ελεύθερος να παίξει παιχνίδια με την τάξη και να τα μεταλλάξει κατά βούληση. Είναι ελεύθερος να παίξει παιχνίδια με το χάος μόνο και μόνο για το κέφι του. Είναι ελεύθερος να μην παίξει τίποτε απ’ τα δύο. Και σαν κύριος των παιχνιδιών του, παίζει χωρίς φόβο, άρα και χωρίς απογοήτευση, άρα με καλή θέληση στην ψυχή του και αγάπη στην ύπαρξή του.

Ως Ντισκορντιανοί, πρέπει να αγκαλιάζουμε πρόθυμα την δημιουργική πλευρά του Χάους και της Τάξης όπως και να είμαστε πρόθυμοι να απορρίψουμε την αρνητική πλευρά του Χάους σαν ένα ανεπιθύμητο αντίστοιχο της αρνητικής Τάξης.

Ζαλιστήκατε; Ωραία.                               

            Κρατηθείτε για άλλο ένα άλμα. Είμαστε στο 1959, σε μια 24ωρη αίθουσα μπόουλινγκ, όπου δύο Καλιφορνέζοι, που αργότερα θα γίνουν γνωστοί ως Μαλακλύψ ο Νεώτερος και Ομάρ Ρέιβενχαρστ, κάθονται και πίνουν τον καφέ τους, συζητώντας για τα προβλήματα του κόσμου και αναλύοντας την έννοια της αταξίας.

            Ήταν εκεί που ήρθε σε επαφή μαζί τους για πρώτη φορά η Θεά και τους αποκάλυψε το ιερό σύμβολο της, το ιερό Κάο. Όπως περιγράφει και ο Μαλακλύψ στο Principia Discordia, το Ιερό Βιβλίο του Ντισκορτνιανισμού:

«Ήταν ένα διάγραμμα, κάτι σαν ένα Γιν-Γιανγκ με ένα πεντάγωνο στην μία πλευρά και ένα μήλο στην άλλη».

Την Πέμπτη νύχτα μετά την αποκάλυψη, ο καθένας τους, είδε ένα ζωντανό όνειρο με μια λαμπρή γυναίκα, που είχε μάτια απαλά σαν πούπουλα και βαθιά όσο η ίδια η αιωνιότητα, και για σώμα έναν υπέροχο χορό ατόμων και κόσμων. Πυροτεχνήματα καθαρής ενέργειας σχημάτιζαν τα ξέπλεκα μαλλιά της και ουράνια τόξα υλοποιούνταν και διαλύονταν, καθώς μιλούσε με μια ζεστή και ευγενική φωνή.

            Έχω έρθει να σας πω πως είστε ελεύθεροι. Πολλές γενιές πριν, άφησα τον άνθρωπο, ώστε να εξελιχθεί. Γυρίζω τώρα για να βρω αυτή την εξέλιξη να πλησιάζει την ολοκλήρωσή της, μα να επιβραδύνεται από φόβο και παρανόηση.

            Χτίσατε για τους εαυτούς σας ψυχικές πανοπλίες, θωρακιστήκατε μέσα τους, η όρασή σας είναι περιορισμένη, οι κινήσεις σας άτσαλες και επίπονες, το πνεύμα σας καμένο από τον ήλιο.

            Εγώ είμαι το χάος. Είμαι η ουσία από την οποία οι καλλιτέχνες και οι επιστήμονές σας πλάθουν τους ρυθμούς τους. Είμαι το πνεύμα που κάνει τα παιδιά και τους κλόουν σας να γελάν με ευτυχισμένη αναρχία. Εγώ είμαι το χάος. Είμαι ζωντανή και σας λέω πως είστε ελεύθεροι.

            Τους επόμενους μήνες, μελέτησαν φιλοσοφίες και θεολογίες και έμαθαν πως αρχικά η Έρις, ή Discordia, ενέπνεε στους αρχαίους φόβο λόγω της διασπαστικής φύσης της. Πράγματι, η ίδια η έννοια του χάους, θεωρείτο ακόμη συνώνυμη της σύγκρουσης και αντιμετωπιζόταν ως κάτι αρνητικό.

            «Δεν είναι να απορείς που τα πράγματα είναι τόσο γαμημένα», κατέληξαν, «τα έχουν καταλάβει όλα από την ανάποδη». Ανακάλυψαν πως η αρχή και η έννοια της αταξίας, ήταν τόσο σημαντική όσο ακριβώς και αυτή της τάξης.

            Με αυτά κατά νου, μελέτησαν το παράξενο Γιν-Γιανγκ. ¨Ένα απόγευμα, κατά την διάρκεια ενός διαλογισμού τους, άκουσαν μια φωνή.

            Ονομάζεται το ιερό Κάο. Σας ορίζω Φύλακές του. Μέσα του θα βρείτε ό,τι επιθυμείτε. Να αναφέρεστε σε μένα ως Έριδα, για να δείχνετε την αντίθεση με το Πεντάγωνο. Πείτε στην εγκλωβισμένη ανθρωπότητα, πως δεν υπάρχουν κανόνες, εκτός αν επιλέξουν να εφεύρουν κανόνες. <fnord> Να θυμάστε πως δεν υφίσταται τυραννία στο Βασίλειο της Σύγχυσης. Για περαιτέρω πληροφορίες, συμβουλευτείτε την επίφυσή σας.

           

            Κατέγραψαν τις εμπειρίες τους αυτές και άλλες ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις της Θεάς στο βιβλίο Principia Discordia, όρισαν αλλήλους αρχιερείς της τρέλας του και ξεκίνησαν τον Ντισκορντιανισμό, τη θρησκεία βασισμένη πάνω στη Θεά της σύγχυσης.

Τι ακριβώς όμως είναι αυτό το Principia Discordia και αυτά τα ακατανόητα κείμενα που περιέχει;

Κατά πρώτον, όπως κάθε βιβλίο, είναι ένας καθρέφτης. Αν κοιτάξει μέσα του ένας πίθηκος, θα δει ένα πίθηκο. Αν κοιτάξει μέσα του μια στρουθοκάμηλος, θα δει μια στρουθοκάμηλο και πάει λέγοντας.

Κατά δεύτερον, είναι μια κοσμολογία που περικλείει μέσα της όχι μόνο τις αμπελοφιλοσοφίες των δύο, σύμφωνα με το μύθο δημιουργών της, μα και ενός ολόκληρου underground κινήματος, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 60 και συνεχίζει πεισματικά μέχρι τις μέρες μας.

Δείτε το σαν ένα εγκεφαλικό και λεκτικό παιχνίδι που προσπαθεί να δώσει τη δική του εξήγηση για τον κόσμο. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λιγότερο ή περισσότερο έγκυρο από τη Βίβλο ή το Κοράνι, οπότε κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως ένα Ιερό Κείμενο που αποκαλύφθηκε από την Έρις στον προφήτη της Μαλακλύψ τον Νεώτερο, μέσω πολλών συνεδριάσεων των δύο στην επίφυση του τελευταίου. Είναι εγγυημένο πως πρόκειται για τον Λόγο της Θεάς. Παρόλα αυτά πρέπει να πούμε πως η Θεά συνήθως λέει διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τον ακροατή και σε κάποιους άλλους έχει κάνει διαφορετικές αποκαλύψεις που όμως κι αυτές είναι ο Λόγος της Θεάς. Ακόμα και αυτές που αναιρούν η μία την άλλη. <fnord> Ειδικά αυτές </fnord>.

Αυτό όμως που το διαφοροποιεί από την Βίβλο, το Κοράνι και οποιαδήποτε άλλο ιερό θρησκευτικό κείμενο είναι, όπως ίσως καταλάβατε, το χιούμορ. Η ικανότητα να αστειεύεται με τα πάντα, ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Η υπερβολική προσήλωση στην σοβαρότητα κρύβει φόβο, ο φόβος οδηγεί στο Δόγμα και αυτό με την σειρά του στον τερματισμό οποιασδήποτε εγκεφαλικής λειτουργίας και στην ομαδική αυτοκτονία των εγκεφαλικών κυττάρων.

Για αυτό και οι Ντισκορντιανοί δεν έχουμε, ούτε θα μπορούσαμε να έχουμε Δόγμα. Στη θέση του Δόγματος, που είναι απόλυτες πεποιθήσεις, έχουμε το Κάτμα, που είναι σχετικές μετα-πεποιθήσεις. Το κεντρικό Κάτμα του Ντισκορντιανισμού λέει: <fnord> Όλες οι υποθέσεις είναι αληθείς κατά μια έννοια, ψευδείς κατά μια έννοια, ανούσιες κατά μια έννοια, αληθείς και ψευδείς κατά μια έννοια, αληθείς και ανούσιες κατά μια έννοια, ψευδείς και ανούσιες κατά μια έννοια και αληθείς και ψευδείς και ανούσιες κατά μια έννοια fnord>. Ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον μάλιστα ισχυρίζεται πως αν επαναλάβει κάποιος το Κάτμα αυτό 666 φορές τότε θα αγγίξει τη φώτιση… κατά μια έννοια…

Λόγω της ευέλικτης φιλοσοφίας <fnord> ή αντί-φιλοσοφίας fnord> με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πιστεύω μας και της ευκολίας με την οποία μεταπηδάμε από το ένα πιστεύω σε κάποιο άλλο <fnord> πολλές φορές ακόμα και αυτοαναιρούμενοι fnord>, ο Ντισκορντιανισμός ταιριάζει γάντι με την κοσμοαντίληψη του Chaos Magic και για την ακρίβεια θεωρείται αναπόσπαστο μέλος του κινήματος αυτού καθώς έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη και στην διαμόρφωσή του.

Στο Ιερό Κείμενο εμφανίζεται επίσης και ο Νόμος του Πέντε:

Ο Νόμος του Πέντε δηλώνει πολύ απλά πως : ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΠΕΝΤΑΔΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΙΡΕΤΕΣ Η ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΕ, Η ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΕΜΜΕΣΑ Η ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΟ 5.

Ο Νόμος του Πέντε δεν λαθεύει ποτέ.

Ο Νόμος του Πέντε φανερώνεται με κάθε ευκαιρία <fnord> ειδικά όταν ψάχνετε να τον βρείτε fnord> και μπορεί παροδικά να κάνει πέρα μόνο για να εμφανιστεί το 23 αλλά και πάλι όχι πολύ καθώς το 5 είναι το αθροιστικό αποτέλεσμα του 2 και του 3 και το μυαλό σας θα φέρει πάλι το 5, προς μεγάλη του ευχαρίστηση και δική σας απελπισία.

Το 5, όπως και το 23, είναι ιεροί αριθμοί για τον Ντισκορντιανισμό και όσοι δεν έχετε ακούσει ακόμη για το αίνιγμα του 23 προφανώς το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας το διαβάζετε για πρώτη φορά!

Στην περίπτωση που βρίσκεστε στον οδοντογιατρό και όντως το διαβάζετε για πρώτη φορά, να σας πω να το ψάξετε γιατί δεν έχουμε λέξεις για χάσιμο, ούτε χρόνο, πρέπει να κάνουμε ένα ακόμη χρονικό άλμα.

Μεταφερόμαστε στη Νέα Ορλεάνη το 1965, όπου σύμφωνα με τον μύθο που ακολουθεί το Principia Discordia λέει πως πρωτοτυπώθηκε σε 5 αντίτυπα που πλέον θεωρούνται χαμένα. Τώρα η επίσημα ανεπίσημη έκδοση είναι η 5^η και διαμοιράζεται δωρεάν από το internet, όπου είναι διάσπαρτες πολλές κοινότητες, τις οποίες όμως θα σας αφήσουμε να ανακαλύψετε μόνοι σας, ή να πέσετε τυχαία πάνω τους. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην Έρις και ο καθένας είναι ελεύθερος να το διαμορφώσει όπως νομίζει καλύτερα και να το διανείμει ελεύθερα. Πάντα μετά από συνεννόηση με τη Θεά στην επίφυσή του.

Στην κοινά αποδεκτή πραγματικότητα, ο Μαλακλύψ ο Νεώτερος είναι ένας τύπος που ονομάζεται Γκρεγκ Χιλ, και αυτός που αναφέρεται στο βιβλίο ως Όμαρ Ρέιβενχαρστ ονομάζεται Κέρυ Θόρνλεϋ. Η όλη φιλοσοφία, ή αντί-φιλοσοφία του Ντισκορντιανισμού έγινε γνωστή κυρίως από τον φίλο τους, Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον.

Ο Γουίλσον ήταν αυτός ο οποίος αποφάσισε να δημοσιεύσει αυτούσια αποσπάσματα από το Principia Discordia στο βιβλίο Illuminatus! Trilogy που έγραψε μαζί με τον Robert Shea, διαδίδοντας έτσι το σπόρο της Έριδας περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσαν ποτέ οι δύο δημιουργοί της και επεκτείνοντας τον με τις δικές του ιδέες, συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης πλέον Operation Mindfuck, μιας από τις πιο σημαντικές πρακτικές στο Ντισκορντιανισμό.

<fnord> Πρόκειται συνήθως για μια αποκεντροποιημένη καμπάνια κοινωνικής ανυπακοής, ακτιβισμού, κινημάτων τέχνης (κυρίως performance art και guerilla art), πολιτισμικού βραχυκυκλώματος (culture jamming), γκράφιτι και άλλων βανδαλισμών, φαρσών, παρεμβολών στην ομαλή ροή της πραγματικότητας, όπως επίσης και οτιδήποτε άλλο μπορεί να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή και αλλαγή αμφισβητώντας τις νόρμες και τα κοινώς αποδεκτά πρότυπα και αναγκάζοντας το «θύμα» να αμφισβητήσει τις παραμέτρους του προσωπικού μικρόκοσμου (reality tunnel) fnord>.

Οι εκφάνσεις της ΟΜ είναι πολλές και το πραγματικό εύρος της παραμένει άγνωστο. Μπορεί να λαμβάνει χώρα σε ευρεία κλίμακα ή να είναι στην ουσία ανύπαρκτη. Απώτερος σκοπός και στόχο της ΟΜ είμαι μια κοινωνία που αγκαλιάζει αρμονικά τα δημιουργικά στοιχεία του Χάους όπως και της Τάξης.

Υπάρχει μια διαφωνία στις τάξεις στων Ντισκορντιανών για το αν ο σκοπός είναι η βελτίωση της ήδη υπάρχουσας κοινωνίας ή η πλήρης ανατροπή της, ενώ άλλοι Ντισκορντιανοί ακολουθούν μια πιο κυνική και αυτοσαρκαστική προσέγγιση που λέει πώς η εν λόγω πρακτική είναι μόνο για διασκέδαση και το να την πασάρεις ως οτιδήποτε άλλο είναι το λιγότερο πομπώδες.

Πολλοί είναι αυτοί που νόμιζαν πως ο Γουίλσον ήταν ο πραγματικός συγγραφέας του Principia Discordia ενώ άλλοι το απέδιδαν στον Τίμοθι Λίρι, στον Άλλαν Γουάτς, ακόμα και στον <fnord> Ρίτσαρντ Νίξον σε μία από τις σπάνιες στιγμές νηφαλιότητας που είχε fnord>. Ο ίδιος ο Γουίλσον δεν αρνήθηκε τίποτα, εκτός από τις Παρασκευές, όπου αρνιόταν τα πάντα και υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα το έγραψε μια κυνόμορφη διάνοια, τεράστια παγωμένη και χωρίς συναίσθημα από το άστρο του Σείριου.

Οπότε, ο Ντισκορντιανισμός, η λατρεία της Έριδος, είναι μια θρησκεία μεταμφιεσμένη σε αστείο ΚΑΙ ένα αστείο μεταμφιεσμένο σε θρησκεία ταυτόχρονα. Είναι μια παρωδία θρησκείας, μια παρωδία του κόσμου και των συστημάτων ελέγχου αλλά πίσω από την παρωδία, κρύβει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Την ιδέα ότι η έννοια του Χάους, της Α-ταξίας, της μη γραμμικής αλληλεπίδρασης είναι τόσο σημαντική και αναπόφευκτη όσο η έννοια της Τάξης.

Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει κατακλείδι. Μην απορρίπτετε τίποτα, αλλά μην αποδέχεστε πλήρως και τίποτα. Ανάμεσα στο Ναι και στο Όχι, προσθέστε και ένα Ίσως. Προτιμήστε να βλέπετε τα πάντα σαν διαβαθμίσεις πιθανοτήτων, ανοίξτε τον εαυτό σας στο χάος και παίξτε με την Έριδα. Θα εκπλαγείτε με το πόσο διασκεδαστικό είναι.

Βιβλιογραφία: The Illuminatus! Trilogy (Robert Shea, Robert Anton Wilson), Principia Discordia (Malaclypse the Younger), Cosmic Trigger Trilogy (Robert Anton Wilson), Zen Without Zen Masters (Camden Benares), Η Αγία Γραφή (Συλλογικό έργο)