RAW - Hall of Fame moments

Υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνουν κάποιους ανθρώπους να ξεχωρίζουν και να αποκτούν μια ειδική θέση στην καρδιά μας. 

Ο Robert Anton Wilson ήταν και είναι από τους μεγαλύτερους Δασκάλους μας, όχι μόνο για τα γραπτά του (αν και νομίζω θα αρκούσε), αλλά και για κάποια άλλα, μικρά πράγματα που έκανε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Το παρακάτω είναι ένα παράδειγμα από αυτά.

Είμαστε λοιπόν στο 1977. 

Το Illuminatus! Trilogy του RAW και του Robert Shea έχει κυκλοφορήσει δύο χρόνια πριν και οι ευαίσθητοι έχουν ήδη πιάσει τις αναταράξεις του. Μέσω μιας σειράς συγχρονικοτήτων (ω, τι περίεργο) ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ken Campbell πέφτει πάνω στην τριλογία και αποφασίζει να την ανεβάσει σα θεατρική παράσταση στο θέατρο του Λίβερπουλ.

Πολλά αξιοσημείωτα ακολουθούν αυτό το γεγονός, αλλά είναι μια άλλη ιστορία. Με λίγα λόγια το θεατρικό έργο ανεβαίνει και δημιουργεί αίσθηση, με αποτέλεσμα να παιχτεί και σε μια sold out παράσταση στο National Theater of London τον Μάρτιο του 1977.

Στην παράσταση αυτή θα συμμετέχει και ο ίδιος ο Robert Anton Wilson, σε έναν περίεργο cameo ρόλο. Ο ρόλος του περιλαμβάνει να κάθεται γυμνός στη σκηνή και να φωνάζει το γνωστό μότο του Άλιστερ Κρόουλι "Do what thou wilt, shall be the whole of the Law".

Η Prunella Gee, σύζυγος του Ken Campbell,
στο ρόλο της Έριδος

Μια μοναδική ευκαιρία λοιπόν, όχι μόνο για την προώθηση του βιβλίου και του ίδιου του RAW σε ένα πιο mainstream κοινό, αλλά και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διάδοση της φιλοσοφίας του ντισκορντιανισμού σε μυαλά που δύσκολα θα έφτανε αλλιώς. Η παράσταση είναι sold out. Θεατρόφιλοι, κριτικοί, δημοσιογράφοι, περίεργοι, όλοι μαζεμένοι να παρακολουθήσουν την παράσταση-μαμούθ των 8.30 ωρών, με τους μόλις 23 ηθοποιούς που αλλάζουν ρόλους κατά τη διάρκεια της.

Ο RAW φτάνει στο θέατρο και πηγαίνει να γνωρίσει τους ηθοποιούς και τους συντελεστές. Όλως τυχαίως, κουβαλάει πάνω του μεγάλη ποσότητα LSD το οποίο και το προσφέρει σε... όλους, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση. Ο Bill Nighy, ηθοποιός, θυμάται:

"όταν μας προσέφερε το LSD έπεσε σιωπή για λίγο και μετά όλοι σκεφτήκαμε "ναι μωρέ εντάξει, γιατί όχι, ευχαριστούμε" και πήραμε όλοι. Το να πάρεις LSD προτού ανέβεις στη θεατρική σκηνή είναι κακή ιδέα αλλά το κάναμε ούτως ή άλλως...".

Η θέση του Nighy ήταν ακόμα πιο δύσκολη, γιατί κατά τη διάρκεια της παράστασης είχε ένα σημείο με τον Neil Cunningham όπου έπρεπε να το παίξουν τριπαρισμένοι. 

"Αναρωτιόμασταν πως θα μπορούσαμε να το παίξουμε τριπαρισμένοι, ενώ ήδη τριπάραμε...", λέει ο Nighy. "Ο Cunningham πρότεινε να καθόμαστε ακίνητοι και να κρατάμε χέρια. Οπότε ανεβήκαμε στη σκηνή και απλά καθόμασταν εκεί και κρατούσαμε ο ένας τα χέρια του άλλου".

So, there you have it.

Πρεμιέρα στο National Theater of London με τη σφραγίδα έγκρισης "of Her Majesty the Queen" και ο άνθρωπος αντί να ξεζουμίσει την ευκαιρία και να αποκομίσει όσο μεγαλύτερο όφελος μπορεί, πάει και στέλνει στο διάστημα ηθοποιούς και συντελεστές γιατί... πως αλλιώς; All Hail Discordia!

*High five Bob, high five*

Ken Campbell και Robert Anton Wilson στο Λονδίνο, 1977