Συνέντευξη του Robert Anton Wilson στο Conspiracy Digest

Ξέρω τι σκέφτεστε... Πάλι με αυτόν τον Robert Anton Wilson... Μα καλά, δεν βαρέθηκε; 
Ναι λοιπόν! Πάλι RAW! Ποτέ δεν κρύψαμε ότι είναι ο αγαπημένος μας εδώ μέσα, οπότε δεν καταλαβαίνω προς τι όλες αυτές οι διαμαρτυρίες... Εξάλλου μια πλύση εγκεφάλου, για να γίνει αποτελεσματικά, πρέπει να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το Illuminati Papers.
Διαβάστε τώρα και ήσυχα, αλλιώς θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω την τεχνική του Κιούμπρικ, με την 9η του Μπετόβεν και όλα τα κομφόρ.

C.D.: Πόσο σοβαρά να πάρουμε την κατά τα άλλα διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα τριλογία – Illuminatus! Trilogy – που έγραψες μαζί με τον Robert Shea?

Wilson: Πραγματικά δε μου αρέσει να με παίρνετε στα σοβαρά. Οι σοβαροί άνθρωποι είναι τόσο κατσούφηδες και σφιγμένοι που πραγματικά με κάνουν να θέλω να χορέψω γυμνός στο γρασίδι παίζοντας φλάουτο. Φυσικά, όπως λέει και η Μάβις στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, τίποτα δεν είναι αληθινό αν δε σε κάνει να γελάς, αλλά δεν το κατανοείς πραγματικά ώσπου να σε κάνει να κλάψεις. Η κατάσταση της ανθρωπότητας είναι κωμικοτραγική, εφόσον είμαστε όλοι εξημερωμένοι πίθηκοι με καταπληκτικούς εγκεφάλους των 30 δισεκατομμυρίων εγκεφαλικών κυττάρων, τους οποίους χρησιμοποιούμε σπάνια με αποτελεσματικό τρόπο λόγω καταδυνάστευσής τους από άλλα παλαιότερα εγκεφαλικά κέντρα του πίσω εγκεφάλου που συνυπάρχουν και σε άλλα θηλαστικά. Δηλαδή, αυτό που εννοώ, είναι πως ζούμε στον πλανήτη των πιθήκων φίλε. Αυτό είναι αστείο ή σοβαρό; Εξαρτάται από το εύρος του χιούμορ σου υποθέτω.

C.D.: Συγκεκριμένα, περιμένεις πραγματικά να πιστέψουμε πως διάφορες μυστικές εταιρείες που ανταγωνίζονται η μία την άλλη μυούν και στη συνέχεια καθοδηγούν τα διάφορα πνευματικά, θρησκευτικά, καλλιτεχνικά και τεχνολογικά ρεύματα του κόσμου; Ή μήπως το σενάριο των μυστικών εταιρειών που εμφανίζεται στο βιβλίο είναι απλά μια παρωδία των διάφορων ακροδεξιών θεωριών που κυκλοφορούν; Ή μήπως είναι ένας τρόπος να δραματοποιήσεις τις συγκρούσεις των απολυταρχικών και ελευθεριακών τάσεων που λαμβάνουν χώρα; Ή μήπως δεν είναι τίποτε άλλο από την δική σου τεχνική προπαγάνδας;

Wilson: Όπως λέει και ο Lichtenberg, «Αυτό το βιβλίο είναι ένας καθρέφτης. Όταν κοιτάζει μέσα ένας πίθηκος, κανένας φιλόσοφος δεν κοιτάζει έξω». Το Illuminatus!, όπως η Linda Lovelace, είναι τα πάντα για τους πάντες. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφτηκε κάτω από το πρίσμα του πολυμοντελικού αγνωστικισμού βασισμένου πάνω στις μοντέρνες θεωρίες της κβαντικής φυσικής. Ο συγγραφέας που κάθεται στο θρόνο του και παρακολουθεί τον κόσμο με το λεγόμενο Αντικειμενικό Μάτι του Θεού, είναι τόσο παρωχημένος όσο ο κακομοίρης παπάς που λέει «Ελάτε στην εκκλησία μου, έχω τη μία και αληθινή θρησκεία». Η μόνη φιλοσοφία που μπορούμε να αποδεχτούμε ειλικρινά στην παρούσα φάση της εξέλιξής μας είναι ο αγνωστικισμός, ή αλλιώς ο οντολογικός πλουραλισμός. Το μωσαϊκό των ανταγωνιστικών συνομωσιών στο Illuminatus! είναι μια παρωδία της διαδεδομένης δαιμονολογίας των Δεξιών και των Αριστερών. Είναι επίσης μια σοβαρή πρόταση για ένα πιο σχετικό –με την έννοια του Αϊνστάιν- μοντέλο, αντί για το μονολιθικό Νευτώνιο μοντέλο θεωριών που ασπάζονται οι συνωμοσιολόγοι. 

            Ένας από τους αναγνώστες που φαίνεται να έχει κατανοήσει το βιβλίο είναι ο Δρ Τίμοθι Λίρι, που μου είπε πέρυσι, πως οι περιπέτειές του με τον εισαγγελέα, το FBI, την CIA, τα Μασωνοειδή, την Άδελφότητα των Αρείων, τους Weather Underground, την Al Fattah, κλπ, ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφουμε στα πιο παράλογα και «τρελά» κομμάτια του Illuminatus! Ο Τιμ λέει πως συναντάς τις ίδιες 24 συνωμοσίες όπου κι αν πας. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως αναγνώρισε τις ίδιες 24 παλαιολιθικές συμμορίες να μάχονται για την κυριαρχία μέσα στις φυλακές όπου τον είχε στείλει το FBI, με αυτές που είχε αναγνωρίσει στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Φυσικά βέβαια, αυτές που είναι στο Χάρβαρντ μιλάνε πολύ καλύτερα αγγλικά…

Εγώ βλέπω το παιχνίδι εξουσίας να παίζεται σε τρία επίπεδα καταναγκασμού και απάτης.

Πρώτο, παλαιότερο και ακόμα πιο ισχυρό επίπεδο είναι η ίδια η κυβέρνηση, το μονοπώλιο στην ισχύ (στρατιωτική ισχύ, αστυνομική ισχύ κλπ), που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να παίρνουν με το έτσι θέλω φόρους από τις σκλαβωμένες ή παραμυθιασμένες μάζες.

Δεύτερο, παράγωγο αυτής της πρωτόγονης κατάστασης είναι το επίπεδο των γαιοκτημόνων, το μονοπώλιο των θηλαστικών στην περιοχή που ζουν που επιτρέπει στους αντιπρόσωπους του βασιλιά (γαιο-κτήμονες) να απομυζούν λεφτά (ενοίκιο) από οποιονδήποτε ζει στην περιοχή τους. Το ενοίκιο είναι η κόρη της φορολογίας. 

Τρίτο και πιο πρόσφατο, είναι το χρηματικό επίπεδο, το μονοπώλιο στην έκδοση χρήματος που επιτρέπει σε αυτούς που το ελέγχουν να απομυζούν επιτόκιο από τη δημιουργία των χρημάτων και από τη συνεχή ροή των χρημάτων. Το επιτόκιο είναι ο γιος του ενοικίου, του ενοικίου των χρημάτων. 

Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπλέκονται σε τέτοιες ομιχλώδεις πρακτικές δύσκολα παραδέχονται αυτό που κάνουν και είναι εθισμένοι στις ίδιες υποκρισίες που είναι και η υπόλοιπη ανθρωπότητα, θεωρώ πως όλες οι ομάδες εξουσίας πιστεύουν ειλικρινά πως αυτό που κάνουν είναι το σωστό και πως όλοι όσοι τους αντιτίθενται είναι τρελοί και ριζοσπάστες. Πέρα από τους Κλίνγκονς στο Σταρ Τρεκ, δεν έχω συναντήσει έναν πραγματικό θηρευτή που να δικαιολογεί τις πράξεις του χρησιμοποιώντας καθαρά Μακιαβελικά επιχειρήματα. Πιστεύω πραγματικά πως ο Saroyan είχε δίκιο, όσο αφελές κι αν ακούγεται, όταν έλεγε πως «κάθε άνθρωπος είναι καλός στα μάτια του».

(τα προηγούμενα γράφτηκαν το 1976. Αυτά που ακολουθούν είναι γραμμένα το 1979)

            Η διαφορά μεταξύ εμένα και του Conspiracy Digest είναι πως το C.D. ορίζει την Εξουσιαστική Ελίτ ως κάποιους άλλους. Εγώ ορίζω την Εξουσιαστική Ελίτ ως τον εαυτό μου και τους φίλους μου.

            Με το C.D. συμφωνούμε πως κατέχουν εξουσία και δύναμη όσοι: α) έχουν το μονοπώλιο των όπλων (κυβερνήσεις), β) έχουν το μονοπώλιο της γης (γαιοκτήμονες), και γ) έχουν το μονοπώλιο των χρημάτων (τράπεζες). Διαφωνούμε στο γεγονός ότι το C.D. θεωρεί τις εξουσίες αυτές ως τις μόνες που έχουν σημασία στον κόσμο μας. Εγώ αναγνωρίζω και άλλη μια εξουσία και δύναμη. Τη δύναμη του μυαλού.

            Η δύναμη του μυαλού (οι εργασίες όλων των καλλιτεχνών, επιστημόνων από την αυγή της ανθρωπότητας, αλλά κυρίως από τον 19^ο αιώνα και μετά), δημιουργεί τον «πραγματικό κόσμο» για τον οποίο ανταγωνίζονται τα μονοπώλια στον 20^ο αιώνα. Όμοια, η δύναμη του μυαλού σήμερα, φτιάχνει τον «πραγματικό κόσμο» για τον οποίο θα μάχονται τα μονοπώλια του 21^ου αιώνα. Οι άνθρωποι του Μυαλού φτιάχνουν τις πραγματικότητες για τις οποίες πολεμούν οι άνθρωποι της Δύναμης και οι άνθρωποι του μυαλού φτιάχνουν ακόμα και τις τεχνικές με τις οποίες πολεμούν…