Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Πώς να σκοτώσετε ένα Θεό


Ας το παραδεχτούμε. Όλοι τους έχουμε μισήσει, κατά καιρούς. Από την διεστραμμένη αίσθηση χιούμορ που έχουν, μέχρι το σύνδρομο ανωτερότητας που τους χαρακτηρίζει εδώ και τόσους αιώνες, οι Θεοί είναι για τους ανθρώπους ότι οι άνθρωποι είναι για τους σκύλους.

Στην Κάλι Γιούγκα της εποχής του Πανδαιμόνιον, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Οι Θεοί γίνονται έκπτωτοι βασιλείς που πολλές φορές διατηρούν τη θέση τους λόγω συνήθειας ή παραδόσεων. Άλλες φορές, αν είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικοί, έχουν την τύχη του Λουδουβίκου.

Αλλά τι είναι ένας Θεός, και πως τον σκοτώνουμε;

Οι θεωρίες σχετικά με αυτό ποικίλουν. Η επικρατούσα επιστημονική θεωρία λέει πως ο Θεός είναι ένας μουσάτος μπάρμπας στον ουρανό (όχι τον πλανήτη Ουρανό, αλλά αυτό το μπλε πράμα που είναι από πάνω μας όταν είναι μέρα), ο οποίος περνάει την αιωνιότητα βασανίζοντας -με πρωτότυπους, είναι η αλήθεια, τρόπους- όσους αρνούνται να πιστέψουν σ’ αυτόν. Είναι αλάνθαστος, παντοδύναμος, πανταχού παρών και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην αιμομιξία και στις μαζικές δολοφονίες. Είναι εύκολο να τον σκοτώσετε. Αν τον πετύχετε ενσαρκωμένο απλά τον σταυρώνετε και ξεμπερδεύετε (φροντίστε μόνο να τον διαμελίσετε και να καταναλώσετε το σώμα του για να μην σας παίξουν κανένα βρώμικο κόλπο). Διαφορετικά μπορείτε να τον καταργήσετε: Με την ερώτηση «εφόσον είσαι παντοδύναμος, μπορείς να σκοτώσεις τον εαυτό σου / μπορείς να σταματήσεις να υπάρχεις;», δημιουργείται μια λογική λούπα που τον καταργεί σχεδόν αυτόματα.

Μια άλλη θεωρία λέει πως οι Θεοί –πληθυντικός- δεν είναι τίποτε άλλο από προσωποποιημένες αρχετυπικές δυνάμεις της φύσης. Αυτοί είναι λίγο πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν, καθώς η απλή λογική δεν αρκεί, οι δυνάμεις τις οποίες προσωποποιούν, είναι εξάλλου, παντού γύρω μας. Για να σκοτώσετε έναν τέτοιο Θεό πρέπει να τον απομυθοποιήσετε σταδιακά. Χρησιμοποιώντας επιστημονικές θεωρίες και δεδομένα, αφαιρείτε σιγά σιγά τα στρώματα μυστηρίου και μαγείας που τον περιβάλλουν, του δίνουν υπόσταση και δύναμη, ώσπου στο τέλος δε μένει τίποτα άλλο από παλιές ιστορίες και αλαφροΐσκιωτοι μύθοι.

Μια Τρίτη θεωρία λέει πως οι Θεοί (και οι Δαίμονες) κατοικούν μέσα στο κεφάλι μας, είναι σκεπτομορφές και δημιουργήματά μας, τα οποία μάλιστα δεν τα σκεφτήκαμε καν εμείς, αλλά «φυτεύτηκαν» στο κεφάλι μας από παλιότερες γενιές. Αυτοί είναι και οι δυσκολότεροι. Θα πρέπει το άτομο να επαναπρογραμματίσει τον εγκέφαλό του και να σταματήσει συνειδητά να πιστεύει στο Θεό αυτό. Πολλές φορές βοηθάει και η επιτηδευμένη ιεροσυλία, η βεβήλωση και η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί να σε τιμωρήσει για αυτό που έκανες. Με τα λόγια του RAW, φωνάξτε δυνατά: "Αν είσαι εκεί, σε προκαλώ να ρίξεις φωτιά να με κάψεις:", στη συνέχεια περιμένετε λίγο και αν όλα πάνε καλά, σηκώστε το μεσαίο δάχτυλο και απελευθερωθείτε. 

Μέρες που είναι, σκοτώστε κι εσείς ένα Θεό. Μπορείτε!

11 σχόλια:

Unknown είπε...

δεν θέλω να σκοτώσω κανένα Θεό/ά, θέλω απλά να παίξω μαζί τους, μπορώ?

alX είπε...

Δεν είναι όλοι παιχνιδιάρηδες (μην κοιτάς που έχεις συνηθίσει με την Έριδα).
Παρόλα αυτά, προσφέρονται για πείραγμα, απλά καλό είναι να σκοτώνεις και κανέναν που και που, έτσι για παραδειγματισμό.
Μην παίρνουν και πολύ αέρα...

Ανώνυμος είπε...

Μας γκαστρωσες στο περιμενε alx γι'αυτο το update!
Good job though, shall give it a try or two.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το παιχνίδι με τις αόριστες έννοιες.

Λογική λούπα = Φαύλος Κύκλος.

Στο παρακάτω ιστολόγιο (αγγλιστί)

Church of the churchless

http://hinessight.blogs.com/church_of_the_churchless/

θα βρείτε πληθώρα οπλικών συστημάτων και λογικών επιχειρημάτων για την επίτευξη "θεοκτονίας" θεών και δαιμόνων διάφορων θρησκειών και θρησκευμάτων.

alX είπε...

Aah, i love the smell of Heresy in the morning...

Φαύλος Κύκλος = Ατέρμονος βρόγχος, για μιλήσουμε κομπιουτερίστικα.

Ανώνυμος είπε...

Hocus Pocus...
http://www.youtube.com/watch?v=TnTGF5G5B6w

Ταχύτατος μετα-προγραμματισμός.

Ανώνυμος είπε...

Oι χριστιανοί δεν θα δυσκολευτούν να διαπράξουν ακουστικά την βλασφημία.

Απλά ακούστε αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=t8roxM1k02g

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα με την τρίτη θεωρία είναι πως σκεπτομορφές διαμορφωμένες από γενιές ολόκληρες ανθρώπων μάλλον δεν εξαφανίζονται αν ένας (ή μερικοί) σηκώσουν το μεσαίο δάχτυλο. Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για ένα χαστουκάκι! Επίζωντας, βέβαια, πως δεν θα μας επιστραφεί εις την νιοστή -οι θεοί δεν είναι όλοι καλοπροαίρετοι, αλλά κι αυτοί που είναι, τραβάν άσχημες ζοχάδες!

alX είπε...

Ναι, η αλήθεια είναι πως γενικά μιλώντας, δε θα κάνει μεγάλη διαφορά αν ένας (ή μερικοί) σηκώσουν το μεσαίο δάχτυλο.
Για παράδειγμα, οι αυτόχθονες της Αμερικής (της ηπείρου ε;) δεν πίστευαν στον Χριστό, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους στρατιώτες της πίστης του από να τους σφάξουν.

That being said, η παραπάνω τεχνική απευλευθερώνει ατομικά το άτομο από τις οντότητες αυτές. Κάτι είναι κι αυτό, i guess.

Haqq είπε...

Μια μέρα που έτρωγα ελβετικό τυρί (όπως θα δείτε μας καθορίζουν οι εμπειρίες μας) κατέληξα στο εξής παράδοξο:

Όσο πιο πολλά απογεύματα βλέπεις, τόσο πιο πολλούς θέους έχεις. Όσο πιο πολλούς θεούς έχεις, τόσο πιο λίγα απογεύματα βλέπεις.

Από την άλλη, κι ο Θεός δε διαφέρει από ένα απόγευμα: και τα δύο τα επινοώ νυχτώνει.

Haqq είπε...

Όταν νυχτώνει.

Ελπίζω να μην απεδυναμώθη το τρανό ρητό μου.