Black Iron Prison

Το να προσπαθείς να ορίσεις τον Ντισκορντιανισμό είναι εξ’ ορισμού μάταιο. Παρόλα αυτά, πολλοί προσπαθούν να το κάνουν και κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι το καταφέρνουν. Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω. Όλοι φαίνεται να έχουν μια απάντηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα (συμπεριλαμβανομένου και του Ντισκορντιανισμού), έστω κι αν αυτό που θα έπρεπε να ψάχνουν είναι η ερώτηση.

Έστω.

Κάποιοι ψάχνουν απαντήσεις, κάποιοι άλλοι τις προσφέρουν απλόχερα και αυτοί που ψάχνουν βρίσκουν αυτούς που προσφέρουν και έτσι οι απαντήσεις αλλάζουν ξενιστή και συνεχίζουν την πορεία τους στο χώρο και στο χρόνο.

Οι ερωτήσεις είναι πολύ πιο περίπλοκο πράγμα και δεν ενδιαφέρουν πολλούς. Συνήθως όσοι έχουν ερωτήσεις νιώθουν την ανάγκη να τις θεραπεύουν με μια γερή δόση απαντήσεων.

Κάτι ήθελα να πω όμως... Α, ναι. Στο PrincipiaDiscordia.com υπάρχει μια κοινότητα Ντισκορντιανών που ισχυρίζονται ότι μπορούν να μας δείξουν τον κόσμο γύρω μας όπως πραγματικά ΕΙΝΑΙ και όχι όπως νομίζουμε ότι είναι. Αφήνω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις πάνω σας, σε περίπτωση που έχετε την όρεξη να βουτήξετε στα κελιά της μαύρης, σιδερένιας φυλακής τους. Εγώ, απλά ενώνω τις τελείες.

http://www.principiadiscordia.com/bip2013.php

Discordian Projects

Μας δείξανε τα fluxcraft (a decentralized collaborative interdisciplinary workshop - a playground) και το EHNIX - Discordian Communication Network, δύο φρέσκα [fn0rd] projects και μας άρεσαν πολύ!

Σκεφτόμαστε εδώ και 1 λεπτό να ξεκινήσουμε ένα section με ενδιαφέροντα projects και σας καλούμε να βοηθήσετε. Έχετε υπόψιν σας ντισκορντιανοερισιανες δράσεις? Αν δεν έχετε καιρός να ξεκινήσετε μια!

και όπως λένε και στο EHNIX, let's Unite in Divided Discord!

Το Παιχνίδι της Έριδος

image by the amazing "Public Workshop"

Σε ένα κείμενο του 2008 ο Al-X μας προέτρεπε να στήσουμε ένα θεατρικό για την Εριδα. Εγώ πάλι θα σας προτείνω να στήσετε ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι μεταδοτικό. Και όχι ένα αλλά πολλά. Και μάλιστα όχι σε ένα μέρος αλλά παντού. Γίνετε παιχνιδοGuerilla, αγκαλιάστε τον καταστασιακό μέσα σας, στήστε επιτέλους το δικό σας Temporary Autonomous Zone, πετάξτε τους το μήλο! Και πάντα με την ευλογία της Εριδας!

Train Mafia, Come Out and Play 2009. Photo by Lia Bulong

Η διαδικασία είναι απλή και φυσικά μπορείτε να της αλλάξετε τα φώτα.

·  Διαλέγετε το αγαπημένο σας παιχνίδι. Μπορεί να είναι το κουτσό, μπορεί να είναι το κρυφτό, μπορεί να θέλετε να παίξετε μήλα *fnord*, Tichu, δολοφόνο/lupus/Palermo, νεροπόλεμο, Tetris, Μονόπολη ή WOW. Μπορείτε να σχεδιάσετε το δικό σας παιχνίδι από την αρχή. Μπορείτε να πάρετε αντικείμενα ή ρούχα που θα σας βοηθήσουν.

·  Διαλέγετε τον χώρο του παιχνιδιού. Μπορεί να είναι σε έναν συνωστισμένο πεζόδρομο, μπορεί να είναι μέσα στο τρένο, σε ένα μαγαζί με ρούχα, στην αποβάθρα του πλοίου, στην καντίνα του Πανεπιστημίου, σε μια βαρετή συνάντηση στο γραφείο ή και κατά τη διάρκεια ενός πρώτου ραντεβού.

·  Διαλέγετε το αν θα το παίξετε μόνος ή με φίλους. Για τις πρώτες φορές προτείνω να πάρετε τους φίλους σας είτε το γνωρίζουν είτε όχι. Αν τρέχετε γρήγορα μπορείτε να προσπαθήσετε και μόνος.

·  Διαλέγετε συμπαίκτη. Μπορεί να είναι ένας ανυποψίαστος φίλος σας, το αφεντικό σας ή κατά προτίμηση ένας τυχαίος περαστικός. Ζητήστε τους να ρίξουν τα ζάρια, πετάξτε τους τη μπάλα, φωνάξτε τους ότι είναι σειρά τους να τα φυλάνε. Όπως και να έχει προσκαλέστε και προκαλέστε τους να παίξουν. Η Πόλη είναι ο παιδότοπος σας και μην τους αφήσετε να σας πείσουν το αντίθετο.

·  Μην σταματήσετε να παίζετε για να μιλήσετε για άλλα ζητήματα. Είστε εκεί για να παίξετε και δεν υπάρχει τίποτε πιο σοβαρό και διασκεδαστικό από το παιχνίδι. Στόχος σας είναι να κάνετε τους περαστικούς να ξεχάσουν ηλικία, χώρο, προβλήματα και taboo και να συμμετέχουν στο δικό σας παιχνιδοκύκλο. Σπάστε τους τη ρουτίνα και τη ροή αλλά μην είστε πιεστικοί και παραμείνετε ευγενικοί εκτός αν όπως είπαμε και πριν τρέχετε γρήγορα.

·  Όταν θέλετε να φύγετε ή αν θέλουν να φύγουν αυτοί κολλήστε τους ένα αυτοκόλλητο «το παιχνίδι είναι μεταδοτικό», «η Ερις παίζει», «ΠαιχνδοΠάπας» και εξαφανιστείτε.

Hopscotch Highway, Come Out and Play 2009. Φωτογραφία απο την Lia Bulong

Το παιχνίδι είναι από μόνο του μια διαδικασία πολύ πολύ ιδιαίτερη. Ο όρος μαγικός κύκλος χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια για να περιγράψει αυτό τον ιδιαίτερο χωροχρόνο που αναπτύσσεται όταν κάποιος ή κάποιοι, αποφασίσουν να διαρρήξουν τον ιστό της πραγματικότητας και τους κανόνες του και να υποδυθούν ρόλους, να υπακούσουν σε κανόνες ή να τους σπάσουν και όλα αυτά για ένα μόνο λόγο. Για να περάσουν καλά!

Και πότε σταματάμε να παίζουμε? Συνήθως όταν κάποιος μας πείσει ότι «τώρα δεν παίζουμε, τώρα δουλεύουμε» και ότι για να ευτυχίσουμε και να γίνουμε «πετυχημένοι» και «χρήσιμοι» άνθρωποι ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΧΙΔΙΑ. 

E λοιπόν μας κορόιδεψαν, μας τη φέρανε, την πατήσαμε. Το πώς και το γιατί θα τα πούμε άλλη φορά γιατί πρέπει να βγω έξω να μεταδώσω παιχνίδια! Αψού!

Ο χορός της πραγματικότητας

Όπως είπε και ένας φίλος, μετά από 23 χρόνια παύσης, ο "δάσκαλος" Alejandro Jodorowsky επιστρέφει με καινούργια ταινία. 

Happy Eris day everyone.

Heresy vol IV

Κεφάλαιο 23

Ελιτισμός

Οι αρχαίοι Κέλτες πρόγονοί μας έλεγαν: "Μην δίνεις ποτέ σπαθί σε κάποιον που δεν μπορεί να χορέψει".

Θα μπορούσαμε άνετα να προσθέσουμε: "Ποτέ μη δίνεις ραβδί σε κάποιον που δεν μπορεί να χειριστεί την κοινή πραγματικότητα".

Η μαγεία τείνει να ενισχύει τις τάσεις που έχει μέσα του ο οποιοσδήποτε. Θα αυξήσει εύκολα την γενική ανικανότητα που έχει κάποιος, όσο εύκολα μπορεί να αυξήσει τη ικανότητα.

Παρόλο που έχουμε δει κάποιους που ξεκίνησαν με μια σχετικά καλά οργανωμένη ζωή και κατάφεραν μέσω της μαγείας να πετύχουν αξιοθαύμαστα πράγματα, έχουμε παρατηρήσει επίσης πολλές περιπτώσεις καταστροφών και περιπτώσεων που έφαγαν τα μούτρα τους με τη βοήθεια του αποκρυφισμού.


Σχολιασμός 23

Τα μεγαλύτερα τάγματα και τα σημαντικότερα βιβλία πάνω στο θέμα της μαγείας, απαιτούν από το νεόφυτο να εργάζεται σκληρά για να αποκτήσει το οτιδήποτε. Αυτό γιατί, αν το καλοσκεφτείς, η ωμή αλήθεια είναι πως τίποτα αξίας δεν προκύπτει για κάποιον από τη μαγεία, αν κάποιος δεν κυνηγά την τελειότητα για χάρη της τελειότητας, όπως κι αν την ορίζει ο καθένας.

Η μαγεία δεν προσφέρει διαφυγή από την κοινή πραγματικότητα. Αντιθέτως, προσφέρει μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση μαζί της, μια αντιπαράθεση που κάποιος μπορεί να χάσει πολύ εύκολα.


~ από το Psybermagick του Peter Carroll

Παίζοντας με τον χρόνο

Και γιατί δηλαδή να προσπαθούμε να επηρεάσουμε μόνο το μέλλον; 

Γιατί να θεωρούμε ότι από την οπτική γωνία του παρόντος το μέλλον είναι εύπλαστο και αδιαμόρφωτο, αλλά το παρελθόν είναι χαραγμένο για πάντα σε πέτρα και δεν αλλάζει; 

Γιατί να θεωρούμε αυτή την αυθαιρεσία νόμο και να περιοριζόμαστε ηθελημένα από αυτήν;

Τι νόημα και λογική έχει κάτι τέτοιο σε ένα κβαντικό μοντέλο θεώρησης του σύμπαντος;

Μια τρισδιάστατη αντίληψη του χρόνου μας απελευθερώνει από παρόμοιους νοητικούς αναχρονισμούς και μας ανοίγει δυνατότητες που μέχρι τώρα ούτε που φανταζόμασταν.

Για να δούμε ένα κείμενο του Carroll από το Psybermagick με κάποιες από αυτές:

************************************************************************************************************

Ετεροχρονισμένα ξόρκια

Παρά την ευκολία με την οποία το φαινόμενο αυτό υλοποιείται στο κβαντικό οπτικό πείραμα της καθυστερημένης επιλογής, πολλοί βρίσκουν δύσκολο να πιστέψουν πως δουλεύει και σε μακροσκοπικό επίπεδο.

Δοκιμάστε αυτό το πείραμα:

Περιμένετε μέχρι να χάσετε κάτι.

Αφού το χάσετε, αντί να διεξάγετε περαιτέρω άκαρπες έρευνες για να το βρείτε, προσπαθήστε να ξεγελάσετε το υποσυνείδητό σας και να το πείσετε πως έχετε βάλει το αντικείμενο σε ένα συγκεκριμένο μέρος που θέλετε πράγματι να το βρείτε. Αν χρειάζεται, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μέρος στο οποίο έχετε ήδη ψάξει, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κάνετε την ανάμνηση ότι ψάξατε στο μέρος αυτό όσο πιο θολή γίνεται.

Τότε, αφού φροντίσετε να απασχολήσετε το συνειδητό σας με έναν έντονο αντιπερισπασμό (ο θυμός είναι πολύ αποτελεσματικός), βρεθείτε τυχαία στο επιλεγμένο μέρος και πάρτε το χαμένο αντικείμενο.

Σχόλιο:

Οι ανεπαίσθητες νοητικές μανούβρες που απαιτούνται για τα ετεροχρονισμένα ξόρκια βασίζονται πάνω στην προσωρινή απενεργοποίηση του συνειδητού σκοπού και της μνήμης, οπότε είναι καταδικασμένα να αποτύχουν αν δοκιμάσετε να σκέφτεστε συνειδητά για τις σκέψεις σας.

Συγκρίνετε την νοητική αυτή διαδικασία με τον συγχρονισμό χεριού-ματιών όταν προσπαθήσετε να πιάσετε μια μπάλα. Και τα δύο δουλεύουν καλύτερα αν γίνουν αυτόματα, χωρίς την παρέμβαση του συνειδητού.

Εάν επιτύχετε σε κάποιο τέτοιο κόλπο και επιθυμείτε να διατηρήσετε και να αναπτύξετε την ικανότητα χωρίς να τρελαθείτε τελείως, τότε προτείνουμε να μην αναζητήσετε εναλλακτικές ερμηνείες, αλλά να δεχθείτε την πιθανότητα πως το παρελθόν διατηρεί μια μορφή πλαστικότητας, ή ακόμα καλύτερα πως το παρελθόν δεν υπάρχει καν, αλλά ο φανταστικός αυτός χρόνος περιέχει πιθανότητες που περιορίζονται μόνο από τις συνθήκες του παρόντος.

~ απόσπασμα από το βιβλίο Psybemagick 

του Peter Carroll