Οι ασκήσεις του Prometheus Rising - Κεφάλαιο 2

Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου ονομάζεται Hardware & Software : Ο Εγκέφαλος και τα Προγράμματά του.

Σ'αυτό το κεφάλαιο, ο Γουίλσον προτείνει την θεώρηση του εγκεφάλου ως ενός βιολογικού υπολογιστή, με όλα τα χαρακτηριστικά ενός κανονικού και γνωστού μας PC. Μια υπόθεση που, αν αρχίσετε να την εφαρμόζετε, θα βρείτε πως ισχύει πολύ περισσότερο απ'όσο αρχικά νομίζατε. Βέβαια, γνωρίζοντας πώς "ό,τι σκέφτεται ο Στοχαστής επαληθεύει ο Επαληθευτής" θα πρέπει να διαχωρίσετε την έννοια του μοντέλου από αυτό που περιγράφει. Δε λέει ο Γουίλσον ότι ο Εγκέφαλος είναι υπολογιστής. Λέει απλά ότι θα μπορούσε να μοντελοποιηθεί σαν ένας απλός υπολογιστής και συγκεκριμένα:
Έχει Hardware. Σαφές αυτό το κομμάτι πιστεύω. Όπως τα απλά PC έχουν το κουτί, την μητρική, τον σκληρό και τον επεξεργαστή, έτσι και ο εγκέγαλος έχει το κρανίο, το μυαλό, αυτή την κολλώδη ουσία που δε ξέρω πως την λένε και βαριέμαι να ψάξω, τους νευρώνες, τους νευροδιαβιβαστές κλπκλπ.
Έχει Software. Όπως και τα απλά PC έχουν τα προγράμματά τους, έτσι και ο εγκέφαλος έχει τα αντίστοιχά του. Συγκεκριμένα ο Γουίλσον χωρίζει τα εγκεφαλικά προγράμματα σε 4 κατηγορίες.

1. Γενετικά Επιβεβλημένα προγράμματα (Genetic Imperatives). Τα ονομάζουμε ένστικτα, είναι εμφυτευμένα στον εγκέφαλο από αρχής. Στα PC τα ονομάζουμε BIOS (Basic Input Output System).
2. Imprints (Σημάδια, Αποτυπώματα, Σφραγίδες). Αυτά είναι πάνω κάτω εμφυτευμένα προγράμματα που έχουν σφραγίστεί πάνω στον εγκέφαλο όταν αυτός βρίσκεται σε ειδικές ευάλωτες καταστάσεις (πρώτα σεξουαλικά ερεθίσματα, κατάσταση απόλυτου τρόμου, εκστατικής ευτυχίας, ύπνωση κ.α.). Αυτές οι "σφραγίδες" αποτελούν τα σταθερά και μη διαπραγματεύσιμα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας. Από την πληθώρα προγραμμάτων, τα Imprints θέτουν τα όρια, τις παραμέτρους και τις περιμέτρους αυτού που ονομάζουμε Εγώ. Στα PC τα ονομάζουμε Λειτουργικό Σύστημα.
   
3. Conditioning: προγράμματα που χτίζονται και στηρίζονται πάνω στα Imprints. Είναι πιο χαλαρής μορφής και είναι σχετικά εύκολο να αλλάξουν. Στα PC τα ονομάζουμε απλά προγράμματα.
   
4. Μάθηση. Τα προγράμματα που βασίζονται στη μάθηση είναι ακόμα πιο χαλαρά και έυπλαστα από το conditioning. Στα PC τα ονομάζουμε απλά αρχεία.

Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία με αυτή τη θεώρηση και μπορεί να προχωρήσει και πιο βαθιά. Μπορούμε να μιλήσουμε για εγκεφαλικό Firewall που εμποδίζει κάποια σήματα να φτάσουν στον εγκέφαλο, μπορούμε να μιλήσουμε για ανεπιθύμητα processes που "σηκώνει" ο εγκέφαλός μας χωρίς να μας ρωτάει και που επεμβαίνουν στο παρασκήνιο, μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε και για εγκεφαλικούς ιούς, trojans και malware... Το πόσο μακριά θα φτάσετε είναι δικό σας θέμα, αρκεί πάντα να θυμόμαστε ότι ο χάρτης που περιγράφει μια περιοχή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η περιοχή, το μενού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το φαγητό κλπ.

Πάλι το παράκανα στο μπλα μπλα, οπότε ορίστε οι ασκήσεις:

1. Αν δεν έχετε ήδη, τότε τρέξτε και αγοράστε ένα PC. Μετά ξαναδιαβάστε το κεφάλαιο. (περιττό για τους αναγνώστες του μπλογκ για ευνόητους λόγους)
2. Για να καταλάβετε τί είναι το software και το hardware (στον ενθρώπινο εγκέφαλο), κάντε τον παρακάτω διαλογισμό: Καθίστε σε ένα δωμάτιο όπου δε θα σας ενοχλήσει κανείς για μισή ώρα και αρχίστε να σκέφτεστε, "Κάθομαι σ'αυτό το δωμάτιο και κάνω αυτή την άσκηση επειδή..." και κάντε μια λίστε από τις "αιτίες" που μπορείτε να σκεφτείτε. Για παράδειγμα: Κάνετε αυτή την άσκηση γιατί προφανώς, κάπου την διαβάσατε. Ίσως σε ένα βιβλίο. Γιατί αγοράσατε αυτό το βιβλίο; Σας το σύστησε κάποιος; Πώς μπήκε στη ζωή σας αυτός ο κάποιος; Αν το αγοράσατε τυχαία σε ένα μαγαζί, τότε πώς βρεθήκατε σε αυτό το μαγαζί εκείνη τη μέρα; Γιατί διαβάζετε τέτοιου είδους βιβλία; Τί σας έκανε να ενδιαφερθείτε σε αυτούς τους συγκεκριμένους τομείς; Ποιος είναι υπεύθυνος που ενδιαφέρεστε και πόσο καιρό πριν αρχίσατε; Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες στην παιδική σας ηλικία που σας έπσρωξαν να ενδιαφερθείτε αργότερα με αυτά τα θέματα; Γιατί κάνετε αυτή την άσκηση σε αυτό το συγκεκριμένο δωμάτιο και όχι σε κάποιο άλλο; Γιατί αγοράσατε ή νοικιάσατε αυτό το σπίτι και όχι κάποιο άλλο; Γιατί βρίσκεστε σε αυτή την πόλη και όχι σε κάποια άλλη; Γιατί σε αυτή την ήπειρο και όχι σε κάποια άλλη; Γιατί είστε γενικά εδώ; Πώς γνωρίστηκαν οι γονείς σας; Αποφάσισαν συνειδητά να αποκτήσουν παιδί, αν ξέρετε, ή μήπως είστε ένα ατύχημα; Σε ποιες πόλεις γεννήθηκαν; Αν γεννήθηκαν σε διαφορετικές πόλεις, γιατί μετακινήθηκαν στο χωροχρόνο έτσι ώστε να διασταυρωθούν οι πορείες τους;
   
3. Επαναλάβετε την άσκηση αυτή κάποιες μέρες μετά, προσπαθώντας να ρωτήσετε και να απαντήσετε πενήντα ερωτήσεις που δε σκεφτήκατε την πρώτη φορά. Σημειώστε ότι ποτέ δεν μπορείτε να ρωτήσετε όλες τις πιθανές ερωτήσεις. Αποφύγετε όλες τις μεταφυσικές υποθέσεις (πχ, κάρμα, μεταμψύχωση, μοίρα κλπ). Το αποτέλεσμα της άσκησης αυτής είναι αρκετά ξεφεύγα ακόμα και χωρίς να εισάγετε "αποκρυφιστικές" θεωρίες μέσα και θα σας εκπλήξει ακόμα περισσότερο αν αποφύγετε προσεκτικά τέτοιες μεταφυισικές υποθέσεις.
   
4. Πάρτε στο χέρι σας ένα απλό αντικείμενο που βρίσκεται σπίτι σας. Ένα κουτάλι, ένα στυλό, ένα φλυτζάνι κλπ. Κάντε την ίδια άσκηση με πριν - γιατί βρίσκεται εδώ; Ποιος το ανακάλυψε; Πώς έφτασε η εφεύρεσή του σε αυτή την ήπειρο; Ποιος το κατασκεύασε; Γιατί κατασκευάζουν αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο και όχι ας πούμε κλουβιά; Γιατί έγιναν κατασκευαστές αντί για μουσικοί; Γιατί το αγόρασες; Γιατί διάλεξες αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο, από όλα τα αντικείμενα του σπιτιού σου για αυτή την άσκηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΩΡΑ
ΕΙΣΑΙ ΤΟ HARDWARE
Ή ΤΟ SOFTWARE?

H ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ?

F.U.C.K.U.P.

~ Πρώτα, ρίξτε μια ματιά σε αυτό το λινκ που επισήμανε ένας φίλος. Το κάνατε; Ωραία. Τώρα ξαναπατήστε το και αυτή τη φορά, διαβάστε το, αντιστεκόμενοι στο λιλιπούτειο attention span που μας έχουν εμφυτεύσει. Το κάνατε; Ωραία. Τώρα ξαναπατήστε το και αυτή τη φορά διαβάστε το ΟΛΟ. Το κάνατε; Ωραία, σας πιστεύω. Διαβάστε τώρα και αυτό το απόσπασμα από το Illuminatus! Trilogy. 'Nuff said. Το βιβλίο, θυμίζω, γράφτηκε την δεκαετία του 70, όπου οι υπολογιστές της εποχής έπιαναν ολόκληρα κτίρια και λειτουργούσαν με κάρβουνο.

Ο γιγαντιαίος υπολογιστής του Χάγκμπαρντ Σελίν, F.U.C.K.U.P. – First Universal Cybernetic- Kinetic-Ultramicro-Programmer -, ήταν μια πολύ εξελιγμένη μορφή του κλασικού αυτοπρογραμματιζόμενου μηχανήματος με αλγοριθμική λογική της εποχής. Το όνομά του ήταν κομμάτι του ιδιότροπου χιούμορ του. Αυτό που έκανε τον F.U.C.K.U.P. πραγματικά μοναδικό ήταν μια προγραμματισμένη στοχαστική διεργασία που του επέτρεπε να ‘ρίχνει’ εξάγραμμα του Ι Τσινγκ, ερμηνεύοντας ένα τυχαίο ανοιχτό κύκλωμα ως διακεκομμένη ‘γιν’ γραμμή και ένα τυχαίο κλειστό κύκλωμα ως γεμάτη ‘γιανγκ’ γραμμή ώσπου να σχηματιστούν 6 τέτοιες ‘γραμμές’. Στη συνέχεια ανέτρεχε στη μνημονική βάση του όπου βρισκόταν αποθηκευμένη ολόκληρη η παράδοση της ερμηνείας του Ι Τσινγκ και μετά τη διασταύρωνε με τα τρέχοντα δεδομένα από τις ημερήσιες πολιτικές, οικονομικές, μετεωρολογικές, αστρολογικές, αστρονομικές, και τεχνολογικές ιδιομορφίες, προσφέροντας έτσι μια ερμηνεία του χρησμού, που σύμφωνα με τον Χάγκμπαρντ, συνδύαζε την αφρόκρεμα επιστημονικών και αποκρυφιστικών μεθόδων για την επισήμανση επερχόμενων τάσεων. Στις 13 Μαρτίου, η στοχαστική διεργασία έδωσε αυτόματα το εξάγραμμο 23, «Απόσχιση».[1]

Ο F.U.C.K.U.P. ερμήνευσε:

Ο παραδοσιακά άτυχος αυτός οιωνός εμφανίστηκε στους επιστήμονες-ιερείς της Ατλαντίδας λίγο πριν την καταστροφή της ηπείρου τους και είναι συνδεδεμένος γενικά με τον θάνατο από νερό. Άλλες δονήσεις το συνδέουν με σεισμούς, τυφώνες και παρόμοιες καταστροφές, όπως και με αρρώστιες, σήψη και νοσηρότητα.

Ο πρώτος συσχετισμός είναι με την ανισορροπία μεταξύ της τεχνολογικής προόδου και της πολιτικής κατάπτωσης, που λαμβάνει χώρα πλανητικά σε όλο και αυξανόμενα επίπεδα κινδύνου από το 1914 και ιδιαίτερα από το 1964. Η Απόσχιση είναι ουσιαστικά ο σχιζοειδής και σχισματικός τρόπος που κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα οι δικηγόροι-πολιτικοί, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν μια παγκόσμια τεχνολογία τους μηχανισμούς της οποίας δεν μπορούν να κατανοήσουν λόγω έλλειψης παιδείας, ενώ διαταράσσουν το πλανητικό γκεστάλτ χωρίζοντας τον πλανήτη σε απαρχαιωμένα έθνη-κράτη που ανήκουν στην εποχή της Αναγέννησης.

Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών και λαμβάνοντας υπόψη την εξέλιξη στον χημικό και βιολογικό πόλεμο σε συνδυασμό με τις δονήσεις αρρώστιας του Εξαγράμμου 23, η εξάπλωση επιδημίας και η εξαπόλυση αερίου νεύρων είναι τόσο πιθανή όσο το πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Γενική πρόγνωση: τεράστιος αριθμός νεκρών.

Υπάρχει μια μικρή ελπίδα για να αποφευχθεί το αναδυόμενο μοτίβο με ταχεία δράση σωστής φύσης. Η πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο είναι 0.17 ± 0.05.

Κανένα Φταίξιμο.[2]

---

[1] Στα βιβλία Ι Τσινγκ που έχω δει στα ελληνικά το εξάγραμμο 23 εμφανίζεται ως Απόσχιση, Απώλεια και Απογύμνωση. Το Breaking Apart του πρωτότυπου είναι μια αγγλική απόδοση του κινέζικου ιδεογράμματος.

[2] Και πάλι στο πρωτότυπο παραθέτει κείμενο που εμφανίζεται στο εξάγραμμο 23 του Ι Τσινγκ (No Blame). Στα ελληνικά το έχω δει ως «Κανένα ψεγάδι» και «Κανένα φταίξιμο»

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα

IN MEMORIAM - Robert Anton Wilson

IN MEMORIAM - Robert Anton Wilson

Χαρωπές σκέψεις σχετικά με το Θάνατο

Ο Γουέιβι Γκρέιβι μου είπε μια φορά για έναν τύπο που ρώτησε έναν Δάσκαλο Ζεν, «Τι συμβαίνει μετά το θάνατο;»

Ο Δάσκαλος απάντησε, «Δεν ξέρω».

«Μα είσαι Δάσκαλος Ζεν!»

«Ναι», απάντησε αυτός, «αλλά δεν είμαι νεκρός Δάσκαλος Ζεν».

Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο οι άνθρωποι σχετικά με το θάνατο – αν και φυσικά βλέπω λόγους να φοβούνται την διαδικασία του θανάτου.

Το να πεθαίνεις περιλαμβάνει πολλές φορές πολύ και παρατεταμένο πόνο, και τουλάχιστον σ’ αυτή τη χώρα μπορεί να πάρει τις οικονομίες μιας ζωής και να τις καταθέσει ευλαβικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς του Συστήματος Υγείας. Και οι δύο περιπτώσεις είναι εξίσου τρομακτικές, ειδικά αν ήλπιζες να αφήσεις μία κάποια κληρονομιά στα παιδιά σου.

Αν και κάποιος μπορεί να αποφύγει αυτές τις ανεπιθύμητες καταστάσεις με το να μετακομίσει σε μια χώρα με ένα εθνικό σύστημα πρόνοιας και με νομική βοήθεια αν θελήσεις να τελειώσεις την ζωή σου αλλά έχεις φτάσει σε μια κατάσταση που να μην μπορείς να το κάνεις ο ίδιος. Προσωπικά, σκοπεύω να μετακομίσω στην Ολλανδία αν τελικά δεν μπορέσω να αποφύγω έναν βασανιστικό και ακριβό θάνατο. Οι ιατρικοί κλέφτες έχουν πάρει αρκετά λεφτά ήδη από μένα. Αρνούμαι να τους πλουτίσω κι άλλο όπως θα φεύγω.

Αλλά σχετικά με το θάνατο, και οτιδήποτε συμβαίνει (αν συμβαίνει κάτι) μετά τον θάνατο, δε βρίσκω κάποιο λόγο ανησυχίας.

Ας δούμε με τη σειρά τις εναλλακτικές:

Οι περισσότεροι άνθρωποι κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ιστορίας έχουν πιστέψει πως μετά τον θάνατο έρχεται μια αναγέννηση (μετενσάρκωση). Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι ανά τον κόσμο, ακόμα το πιστεύουν αυτό. Αν ξαναγεννηθώ σαν μια κατσαρίδα, σκοπεύω να κρυφτώ κοντά στο κομπιούτερ κάποιου και να γράφω ποιήματα στο πληκτρολόγιο τα βράδια σαν τον Άρτσυ, την διάσημη κατσαρίδα που άφηνε τους στίχους της στην γραφομηχανή του Don Marquis. Αν ξαναγεννηθώ σαν άνθρωπος, μπορεί να γνωρίσω ξανά την γυναίκα μου την Αρλέν και να την αγαπήσω ξανά και να την ξαναπαντρευτώ. Μια χαρά μου ακούγεται κάτι τέτοιο.

Άλλες μετενσαρκώσεις, όπως για παράδειγμα ως δέντρο, ή ως μια γαλάζια φάλαινα, φαίνονται κι αυτές περισσότερο διασκεδαστικές (και εκπαιδευτικές), παρά τρομακτικές.

Δυστυχώς, δεν έχω κάποιο καλό λόγο για να πιστεύω στην μετενσάρκωση, αν και ίσως να το ήθελα. Την περιλαμβάνω μόνο για χάρη της πληρότητας.

Μια δυσοίωνη φήμη, ευρέως διαδεδομένη στο Δυτικό Κόσμο, λέει πως μετά το θάνατο πηγαίνουμε σε ένα μέρος που λέγεται παράδεισος. Από όλες τις περιγραφές που έχω διαβάσει, μου ακούγεται πραγματικά απαίσιο. Ο πληθυσμός του αποτελείται αποκλειστικά από κάτι Χριστιανούς. Οι Ειδικοί του Παραδείσου διαφωνούν για το ποια ακριβώς ομάδα Χριστιανών θα αποτελεί τον πληθυσμό αυτό, αλλά σχεδόν πάντα πιστεύουν πως είναι η δική τους. Το να περάσω όλη την αιωνιότητα δίπλα σε τόσο υπερφίαλους ανθρώπους μου φαίνεται αβάσταχτο, αλλά ευτυχώς δεν είμαι Χριστιανός οπότε δε θα εγκλωβιστώ σε ένα τόσο βαρετό μέρος.

Μια ακόμα πιο δυσοίωνη φήμη εμφανίζεται στον ύμνο των Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών:

Αν ο Στρατός και το Ναυτικό

Κοιτούσαν ποτέ τον Παράδεισο

Θα έβλεπαν πως οι δρόμοι φρουρούνται

Από τους Αμερικανούς Πεζοναύτες

Ένα μέρος όπου όλοι οι δρόμοι φρουρούνται από Πεζοναύτες μου ακούγεται μια αρκετά σκληρή και αστυνομοκρατούμενη πολιτεία, ειδικά αν κυβερνάται από Χριστιανούς και σίγουρα δε θέλω να πάω εκεί ούτε καν για επίσκεψη. Δε θα το ευχόμουν ούτε καν στον χειρότερο εχθρό μου, αν είχα κάποιον. (Κάποιοι άνθρωποι με μισούν για τα βιβλία που γράφω, αλλά αρνούμαι να τους μισήσω κι εγώ, οπότε δε μετράνε σαν εχθροί).

Ευτυχώς όμως δεν πληρώ τις προϋποθέσεις για είσοδο στον Παράδεισο, με όλες τις άρπες του και τους φανατικούς Χριστιανούς του και τον στρατιωτικό νόμο των Πεζοναυτών. Μια εξίσου τρομακτική ιδέα που βασανίζει χιλιάδες, λέει πως κάποιοι από μας θα καταλήξουν σε ένα μέρος που ονομάζεται Κόλαση, όπου θα υποφέρουμε αιώνια βασανιστήρια. Κάτι τέτοιο δε με φοβίζει, επειδή όταν προσπαθώ να φανταστώ ένα Μυαλό να κατευθύνει το σύμπαν , δε μπορώ να φανταστώ αυτό το μυαλό, που πολλοί το ονομάζουν «Θεό», να είναι τρελό.

Δηλαδή πραγματικά ρε παιδιά, συγκρίνετε τον «Θεό» αυτό με τα χειρότερα τέρατα που μπορείτε να σκεφτείτε – τον Αδόλφο Χίτλερ, τον Τζο Στάλιν, τέτοιου είδους τέρατα. Το περισσότερο που κάνανε ήταν να σκοτώνουν κόσμο. Ακόμα και ο Ντε Σαντ, στα σαδομαζοχιστικά βιβλία του, δεν μίλησε ποτέ για αιώνιο μαρτύριο. Η ιδέα πως ο Νους της Δημιουργίας (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), θέλει να βασανίζει κάποια από τα δημιουργήματά του για αμέτρητες αιωνιότητες μου φαίνεται υπερβολικά εξωφρενική για να την πάρω στα σοβαρά.

Ένα τόσο διαταραγμένο μυαλό δε θα μπορούσε να φτιάξει ούτε μια καλύβα από λάσπη, πόσο μάλλον το περίπλοκο μαθηματικό σύμπαν γύρω μας.

Αν όντως υπήρχε ένας τέτοιος τερατώδης Θεός, τότε η νηφάλια αντίδραση θα ήταν η Βουδιστική αρετή της συμπόνιας. Φαίνεται να είναι άρρωστος, οπότε μην παραδίνεστε στο Μίσος: Προσπάθηστε να τον κατανοήσετε και να τον συγχωρήσετε. Ίσως κάποια μέρα να καταλάβει το λάθος Του. (Γράφω «Του» αντί του πιο διαδεδομένου «του/της» επειδή μόνο αρσενικοί θεοί φαίνεται να έχουν επινοήσει τις Κολάσεις. Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε μία Θεά που να έχει δημιουργήσει Κόλαση για όσους την δυσαρεστούσαν).

Ένα τέταρτο εναλλακτικό σενάριο περιλαμβάνει την ένωση με το «Θεό». Αυτή η ιδέα που φαίνεται να έχει την απαρχή της στον Ινδουισμό είναι πολύ διαδεδομένη στους Νεοεποχίτες.

Δε βλέπω κάτι τρομακτικό εδώ. Για την ακρίβεια υποθέτω πως θα το ευχαριστιόμουν, βασιζόμενος πάνω σε προηγούμενες εμπειρίες όπου έγινε μια τέτοια ένωση, όπως για παράδειγμα με το LSD. Ένα αιώνιο τριπάκι όπου ολόκληρο το σύμπαν είναι το σώμα σου: ποιος θα φοβόταν κάτι τέτοιο (εκτός από τους Ρεπουμπλικανούς);

Το πέμπτο, και απ’ όσο ξέρω, το λιγότερο διαδεδομένο σενάριο λέει πως μετά το θάνατο επέρχεται η πλήρης και ολοκληρωτική λήθη. Αυτό το σενάριο έχει τρομοκρατήσει και εξοργίσει πολλούς ευφυής συγγραφείς (για παράδειγμα ο Μπέρτραντ Ράσσελ και ο Ζαν Πολ Σαρτρ που μισούσαν τη μετά θάνατο ζωή επειδή δεν υπήρχε, όπως και παρέμεναν μόνιμα τσαντισμένοι με τον «Θεό» επειδή δεν υπήρχε). Λυπάμαι. Δε μου φαίνεται καθόλου τρομακτικό σαν πιθανότητα. Αν βυθιζόμουν στη λήθη, δε θα το ήξερα (ο ορισμός της λήθης). Πώς μπορείς να φοβάσαι κάτι που δεν μπορείς να βιώσεις;

Επίσης, λήθη σημαίνει και ελευθερία από «όλα τα άσχημα τα οποία κληρονομεί η σάρκα», από τις πληγές μέχρι τον καρκίνο, συμπεριλαμβανομένων και των άσχημων κριτικών στα βιβλία μου.

Το να ζεις στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες φαίνεται να είναι πολύ χειρότερο από το να μη ζεις μέσα στη λήθη.

Αν και έχω κάποιες απόψεις, ή διαισθήσεις, δεν έχω κάποιο δόγμα σχετικά με το τι συμβαίνει μετά θάνατον. Καμία όμως από τις εναλλακτικές δεν φαίνεται ιδιαίτερα δυσάρεστη, εκτός από αυτές που είναι υπερβολικά εξωφρενικές για να τις πάρω στα σοβαρά.

Όπως έγραψε κάποτε και ένας Ρωμαίος:

Τίποτα να σε κρατήσει στη ζωή.

Τίποτα να φοβηθείς στο θάνατο.

~ Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Robert Anton Wilson - Email to the Universe

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα