Εισαγωγή του Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον

Κρατάτε στα χέρια σας ένα από τα Μεγάλα Βιβλία του αιώνα μας fnord

Κάποια Μεγάλα Βιβλία αναγνωρίζονται αμέσως με μια ομοβροντία κριτικών επαίνων και κατακρίσεων, όπως ο Οδυσσέας του Τζόυς. Άλλα εμφανίζονται σχεδόν στα κλεφτά και ανακαλύπτονται 50 χρόνια αργότερα, όπως το Μόμπυ Ντικ ή το εξαιρετικό δοκίμιο του Μέντελ στη γενετική. Το Principia Discordia μπήκε στο χωροχρονικό συνεχές μας τόσο διακριτικά, όσο μια γάτα που γλιστρά αθόρυβα στο περβάζι ενός παραθύρου.

Το 1968 κανείς ουσιαστικά δεν είχε ακούσει για αυτό το υπέροχο βιβλίο. Το 1970, εκατοντάδες άνθρωποι μιλούσαν γι’ αυτό και ρωτούσαν για την ταυτότητα του μυστηριώδη συγγραφέα, του Μαλακλύπα του Νεώτερου. Φήμες εξαπλώθηκαν διαμήκους όλης της ηπείρου, από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες, από το Σιάτλ στο Σέντ Τζο. Ο Μαλακλύπας ήταν στην πραγματικότητα ο Άλλαν Γουάτς, είχε ακούσει κάποιος. Όχι, έλεγε ένας άλλος θρύλος ? το Principia ήταν στην πραγματικότητα έργο του περιβόητου τάγματος των Σούφι. Ένας τρίτος, πολύ ενδιαφέρον μύθος έλεγε πως ο Μαλακλύπας ήταν ένα ψευδώνυμο του Ρίτσαρντ Μ. Νίξον, που υποτίθεται πως είχε συντάξει το Principia στη διάρκεια μιας μικρής περιόδου διαύγειας. Απολάμβανα όλα αυτά τα πιθανά σενάρια και έπαιξα τον ρόλο μου στη διάδοσή τους. Ήμουν επίσης πολύ προσεκτικός να μην διαψεύσω τις περιστασιακές φήμες πως ήμουν εγώ αυτός που είχε γράψει το βιβλίο κατά τη διάρκεια ενός τριπ με LSD.

Ο θρύλος, το μυστήριο, η λατρεία μεγάλωσαν πολύ αργά. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 χιλιάδες άνθρωποι, μερικοί σε μακρινά μέρη όπως το Χονγκ Κονγκ και η Αυστραλία, μιλούσαν για το Principia και επειδή το πρωτότυπο ήταν εξαντλημένο ως τότε, φωτοαντίγραφα είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν εδώ κι εκεί.

Όταν το 1975 εμφανίστηκε η τριλογία Illuminatus!, ο Μπομπ Σι κι εγώ λάβαμε χιλιάδες γράμματα από αναγνώστες που είχαν παρακινηθεί από αποσπάσματα του Principia με τα οποία είχαμε διακοσμήσει την αρχή πολλών κεφαλαίων. Πολλοί, που είχαν ήδη ακούσει για το Principia ή είχαν δει κάποιο αντίτυπο, ρωτούσαν αν το είχα γράψει εγώ και ο Σι ή αν διαθέταμε αντίτυπα. Άλλοι έγραφαν για να ρωτήσουν αν είναι αληθινό ή κάτι που είχαμε εφεύρει όπως ο Λάβκραφτ το Νεκρονομικόν. Απαντούσαμε ανάλογα με τα κέφια μας, μερικές φορές λέγοντας την αλήθεια, μερικές φορές σπέρνοντας τα πιο απίστευτα ψέματα και μύθους που μπορούσαμε να σκαρφιστούμε fnord.

Γιατί όχι; Νιώθαμε πως το βιβλίο αυτό ήταν πραγματικά Κλασικό (literatus immortalis) και εφόσον η αυτοαποκαλούμενοι διανοούμενοι δεν το είχαν ανακαλύψει ακόμα ο καλύτερος τρόπος να κρατήσουμε τον θρύλο του ζωντανό ήταν να ενθαρρύνουμε τη μυθολογία και τις αντιφάσεις γύρω απ’ αυτό. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μου έγραφαν να με ρωτήσουν αν το είχε γράψει ο Τίμοθι Λίρι και σχεδόν πάντα τους έλεγα ότι ναι αυτός το είχε γράψει, εκτός από τις Παρασκευές που είμαι λίγο πιο πνευματώδης, στην οποία περίπτωση τους έλεγα πως είχε μεταδοθεί από μια κυνόμορφη διάνοια ? τεράστια, παγωμένη και χωρίς συναίσθημα ? από το άστρο του Σείριου.

Τώρα επιτέλους, ήρθε η ώρα για την αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, το Principia είναι έργο ενός χρονοταξιδιώτη ανθρωπολόγου από τον 23^ο αιώνα. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας ως ειδικός στους Η/Υ, ως φίλος της καλής ζωής και φιλόσοφος με το όνομα Γκρέγκορι Χιλ. Έχει επίσης μεταφράσει αρκετούς τόμους Ετρουσκικής ποίησης με διαφορετικό ψευδώνυμο και τον 18^ο αιώνα ήταν ο μυστηριώδης Άνθρωπος με τα Μαύρα πού έδωσε στον Τζέφερσον το σχέδιο για την Μεγάλη Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τυχαίνει να ξέρω από έγκυρη πηγή πως είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους χρονοταξιδιώτες του γαλαξία και έχει επισκεφτεί τη Γη αρκετές φορές στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας για κάλυψη ταυτότητες όπως ο Ζήνωνας, ο Αυτοκράτορας Νόρτον, ο Κόμης Καλιόστρο, ο Θωμάς ο Ακινάτης κ.α. Όποτε τον ρωτάω σχετικά μ’ αυτό αρχίζει τις υπεκφυγές και προσπαθεί να με πείσει πως είναι απλά ένας φυσιολογικός Γήινος του 20^ου Αιώνα και πως όλες οι ιδέες μου σχετικά με την εξωγήινη και αλλόχρονη προέλευσή του είναι πλάνες. Χα! Δεν εξαπατώμαι τόσο εύκολα. Εξάλλου ένας χρονοταξιδιώτης ανθρωπολόγος θα έλεγε ακριβώς αυτό, για να μπορέσει να μας παρατηρεί ανενόχλητος, χωρίς να προκαλεί πολιτισμικό σοκ η παρουσία του.

Καταλαβαίνω επίσης γιατί δέχτηκε να γράψει Επίλογο σ’ αυτή την έκδοση. Προφανώς θα αρνηθεί όλα όσα σας είπα, αλλά μην πιστέψετε ούτε μία λέξη fnord. Είναι μάστορας στις φαρμακερές φάρσες, στην αληθοφανή σάτιρα, τα φιλοσοφικά πειράγματα και άλλους τομείς της ανταρτοντολογίας.

Για το μέγιστο καλό του Κεφαλιού, αυτό το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με το The Illuminoids του Neal Wilgus, και το Ζεν χωρίς διδασκάλους του Κάμντεν Μπενάρες. «Λειτουργούμε σε πολλά επίπεδα εδώ», όπως συνήθιζε να λέει ο Κεν Κέσεϋ.

Εν κατακλείδι δεν υπάρχει κατακλείδι. Η ζωή θα συνεχιστεί όπως πάντα και θα γίνεται όλο πιο παράξενη όσο περνάει ο χρόνος.

Χαίρε Έρις. Δόξα στην Έριδα. Fnord?

- Robert Anton Wilson

Διεθνή Όπλα και Χασίς ΕΠΕ

Ντάρρα Μπαζάρ, Κοχάτ

(Το παρόν απόσπασμα είναι από το Principia Discordia γραμμένο από τον Μαλακλύπα τον Νεώτερο (Malaclypse the Younger)-H πνευματική ιδιοκτησία είναι φυλακή. Ελευθερώστε την τέχνη. Αντυπώστε και διανείμετε κατά βούληση)

Σημείωση: Η παραπάνω εισαγωγή μπορεί να άργησε λίγο, αλλά ήρθε και μάλιστα με την ευκαιρία της έκδοσης από εκδόσεις Λιβάνη του μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον Οι Μάσκες των Πεφωτισμένων (The Masks of the Illuminati). Μην ξεγελιέστε από τον τίτλο και μην το μπερδέυετε με φτηνές popular απομιμήσεις. Αγοράστε το αν θέλετε να διαβάσετε ένα βιβλίο που ζητά την ενεργή συμμετοχή των εγκεφαλικών σας κυττάρων και που λειτουργεί για τον εγκέφαλό σας περισσότερο σαν LSD παρά σαν ηρωίνη. Άντε και με την βοήθεια της Έριδας και στο ελληνικό Illuminatus!