Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον: Η Μαγεία της Γλώσσας



Ποτέ δεν έχουμε απευθείας εμπειρίες  από «σκέψεις», «αντιλήψεις», «διαισθήσεις», «αισθήσεις», «σωματικά συμπτώματα». Ανακαλύπτουμε τις κατηγορίες αυτές μετά το συμβάν. Αυτό που ζούμε, νανοσεκόντ μετά από νανοσεκόντ, είναι οι συνεχείς αντιδράσεις του οργανισμού-σαν-σύνολο απέναντι στο περιβάλλον-σαν-σύνολο, συμπεριλαμβανομένων των φωνητικών σημάτων που λαμβάνουμε από τους άλλους. Αυτά τα εισερχόμενα φωνητικά σήματα παράγουν μέσα μας αντιδράσεις του οργανισμού-σαν-σύνολο, οι οποίες πολλές φορές μετουσιώνονται σε ένα αντίστοιχο σήμα ως απάντηση.
Τα παραπάνω είναι απλά νευροβιολογικά συμπεράσματα.


Αλλά ας υποθέσουμε ότι σας σημαδεύω με ένα σαμανιστικό κόκαλο-θανάτου και απαγγέλω μια κατάρα. Ή ότι μουρμουρίζω μια Μαγική Λέξη που σας αναστατώνει και σας απειλεί όσο η λέξη «γαμήσι» αναστατώνει και απειλεί τους Πιστούς Χριστιανούς. Δεν ξέρουμε ποτέ οργανικά όσα ξέρουμε θεωρητικά. Κάποια κομμάτια μας παραμένουν πιθηκίσια, παιδικά, ανενεργά, μηχανικά κτλ.



Παράδειγμα: Θυμίζετε συνεχώς και συνειδητά στον εαυτό σας ότι μπορείτε να κάνετε σαφή διαχωρισμό μεταξύ μιας «ταινίας» και της «πραγματικής ζωής». Στη συνέχεια πηγαίνετε στο πιο πρόσφατο σπλάτερ/θρίλερ που παίζει στο σινεμά και παρατηρήστε πόσες φορές ο σκηνοθέτης σας ξεγελά με μαγικά κόλπα και εκμαιεύει στιγμιαία ξεσπάσματα, εσωτερικά ή εξωτερικά αντανακλαστικά, ξηροστομία, συσπάσεις μυών, άλλα συμπτώματα δυσδιάκριτα μεν, αλλά πραγματικά και μετρήσιμα, αγωνία και πολλές φορές πρόσκαιρο πανικό που σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει ναυτία και τάση για εμετό.

Παράδειγμα #2: Θυμίζοντας πάλι συνεχώς και συνειδητά στον εαυτό σας τη διαφορά μεταξύ «ταινιών» και «πραγματικής ζωής» παρακολουθήστε μία ταινία σκληρού πορνό. Παρατηρήστε πόση ώρα θα σας πάρει προτού σωματικές αντιδράσεις καταδείξουν πως έχετε, ας πούμε, αφήσει πίσω σας αυτή τη διάκριση.

Σημειώστε επίσης πως τα παραπάνω είναι πολύ απλές και ασήμαντες περιπτώσεις. Ο ρόλος της Μαγείας στις γλωσσικές αλληλεπιδράσεις έχει πολύ συγκεκριμένες και τρομακτικές πολλές φορές επιπτώσεις. Για παράδειγμα: Καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που κυριολεκτικά πέθαναν από κατάρες σαμάνων και «κόκαλα-θανάτου» -- The Psychobiology of Mind-Body Healing, by Ernest Lawrence Rossi, Norton, 1988, page 9-12.

Εξίσου έγκυρες περιπτώσεις ανθρώπων που θεραπεύτηκαν από «θαύμα», μέσω «ευλογιών», περιπτώσεων placebo κλπ.

Κάθε φορά που κάποιος άνθρωπος λέει μια πρόταση σε κάποιον άλλο μπορεί να του προκαλέσει, να του μεταφέρει μια ευλογία ή μια κατάρα χωρίς καν να το θέλει.

Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που θα θυμώσετε.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
alX είπε...

Όπως το καταλαβαίνω εγώ, η θεωρία είναι πως οι εσωτερικές εμπειρίες έρχονται ως αντίδραση της ένωσης με το περιβάλλον-σαν-σύνολο και όχι ξέχωρα.

Σχετικά με την ενεργοποίηση της μαγείας, όπως το καταλαβαίνω εγώ, σε αυτό το κείμενο τουλάχιστον, υπονοείται πως η ενεργοποίησή της γίνεται πολλές φορές και χωρίς την ενεργοποίηση του δέκτη...:

"Δεν ξέρουμε ποτέ οργανικά όσα ξέρουμε θεωρητικά. Κάποια κομμάτια μας παραμένουν πιθηκίσια, παιδικά, ανενεργά, μηχανικά κτλ."

...εκμεταλλευόμενος κάποιος τα κομμάτια αυτά.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
alX είπε...

It actually makes sense...
Οι θεωρίες ουσιαστικά, αυτοματοποιούν νοητικές διεργασίες.
Βλέπεις/νιώθεις κάτι, ανατρέχεις σε κάποια θεωρία, το κατηγοριοποιείς και σταματάς να βλέπεις/νιώθεις και "μαντεύεις".
Όσο αδειάζει κανείς από θεωρίες, χρειάζεται να προσέχει και να βιώνει περισσότερο.
Ή και όχι...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
alX είπε...

Ναι... νομίζω πως η λειτουργία των δύο είναι συνδυασμένη είτε το θέλουμε είτε όχι, οι λειτουργίες τους ενός επηρεάζουν το άλλο και τούμπαλιν.
Νομίζω πως το ιδανικό είναι η ευθυγράμμιση, η αρμονική τους συνύπαρξη και η ένωσή τους, αντί για τον διαχωρισμό που σχεδόν επιβάλλεται από πολλά συστήματα.
Ή και όχι...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
alX είπε...

Για την ακρίβεια, είναι δύσκολο να προσδιορίζω κάποιον διαχωρισμό μεταξύ του οτιδήποτε, οπότε για να ακριβολογώ, το ιδανικό είναι η ευθυγράμμιση, η αρμονική συνύπαρξη και η ένωση του οτιδήποτε, με οτιδήποτε άλλο.
*scratches head*

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.