Παίζοντας με τον χρόνο

Και γιατί δηλαδή να προσπαθούμε να επηρεάσουμε μόνο το μέλλον; 

Γιατί να θεωρούμε ότι από την οπτική γωνία του παρόντος το μέλλον είναι εύπλαστο και αδιαμόρφωτο, αλλά το παρελθόν είναι χαραγμένο για πάντα σε πέτρα και δεν αλλάζει; 

Γιατί να θεωρούμε αυτή την αυθαιρεσία νόμο και να περιοριζόμαστε ηθελημένα από αυτήν;

Τι νόημα και λογική έχει κάτι τέτοιο σε ένα κβαντικό μοντέλο θεώρησης του σύμπαντος;

Μια τρισδιάστατη αντίληψη του χρόνου μας απελευθερώνει από παρόμοιους νοητικούς αναχρονισμούς και μας ανοίγει δυνατότητες που μέχρι τώρα ούτε που φανταζόμασταν.

Για να δούμε ένα κείμενο του Carroll από το Psybermagick με κάποιες από αυτές:

************************************************************************************************************

Ετεροχρονισμένα ξόρκια

Παρά την ευκολία με την οποία το φαινόμενο αυτό υλοποιείται στο κβαντικό οπτικό πείραμα της καθυστερημένης επιλογής, πολλοί βρίσκουν δύσκολο να πιστέψουν πως δουλεύει και σε μακροσκοπικό επίπεδο.

Δοκιμάστε αυτό το πείραμα:

Περιμένετε μέχρι να χάσετε κάτι.

Αφού το χάσετε, αντί να διεξάγετε περαιτέρω άκαρπες έρευνες για να το βρείτε, προσπαθήστε να ξεγελάσετε το υποσυνείδητό σας και να το πείσετε πως έχετε βάλει το αντικείμενο σε ένα συγκεκριμένο μέρος που θέλετε πράγματι να το βρείτε. Αν χρειάζεται, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μέρος στο οποίο έχετε ήδη ψάξει, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κάνετε την ανάμνηση ότι ψάξατε στο μέρος αυτό όσο πιο θολή γίνεται.

Τότε, αφού φροντίσετε να απασχολήσετε το συνειδητό σας με έναν έντονο αντιπερισπασμό (ο θυμός είναι πολύ αποτελεσματικός), βρεθείτε τυχαία στο επιλεγμένο μέρος και πάρτε το χαμένο αντικείμενο.

Σχόλιο:

Οι ανεπαίσθητες νοητικές μανούβρες που απαιτούνται για τα ετεροχρονισμένα ξόρκια βασίζονται πάνω στην προσωρινή απενεργοποίηση του συνειδητού σκοπού και της μνήμης, οπότε είναι καταδικασμένα να αποτύχουν αν δοκιμάσετε να σκέφτεστε συνειδητά για τις σκέψεις σας.

Συγκρίνετε την νοητική αυτή διαδικασία με τον συγχρονισμό χεριού-ματιών όταν προσπαθήσετε να πιάσετε μια μπάλα. Και τα δύο δουλεύουν καλύτερα αν γίνουν αυτόματα, χωρίς την παρέμβαση του συνειδητού.

Εάν επιτύχετε σε κάποιο τέτοιο κόλπο και επιθυμείτε να διατηρήσετε και να αναπτύξετε την ικανότητα χωρίς να τρελαθείτε τελείως, τότε προτείνουμε να μην αναζητήσετε εναλλακτικές ερμηνείες, αλλά να δεχθείτε την πιθανότητα πως το παρελθόν διατηρεί μια μορφή πλαστικότητας, ή ακόμα καλύτερα πως το παρελθόν δεν υπάρχει καν, αλλά ο φανταστικός αυτός χρόνος περιέχει πιθανότητες που περιορίζονται μόνο από τις συνθήκες του παρόντος.

~ απόσπασμα από το βιβλίο Psybemagick 

του Peter Carroll