Η Μηχανή των Ευχών

Μετά τη Μηχανή των Ονείρων, που είχαμε παρουσιάσει κάποιο καιρό πριν, επανερχόμαστε με ένα νέο πείραμα, τη Μηχανή των Ευχών. Πρωτεργάτης πάλι ο κος Burroughs, ο οποίος αν και δεν την ανακάλυψε ο ίδιος, την χρησιμοποίησε επαρκώς ώστε να μπορεί να βγάλει κάποια συμπεράσματα και να δώσει κάποιες συμβουλές πάνω στο θέμα. Προτρέχω όμως. Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα...

Είναι ένα όνειρο παλιό όσο η  ανθρωπότητα, να μπορεί να κάνει ευχές και να πραγματοποιούνται με ένα μαγικό τρόπο. Έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στη λογοτεχνία με διάφορους τρόπους, ειδικά με το μοτίβο «κάνε τρεις ευχές, μπλα μπλα μπλα». Συνήθως δεν καταλήγει πολύ καλά για αυτούς που κάνουν τις ευχές, επειδή παίρνουν αυτό ακριβώς που ζήτησαν…

Για παράδειγμα ένα κλασικό μοτίβο των τριών ευχών πάει ως εξής: η πρώτη ευχή σχεδόν πάντα αφορά λεφτά. Πολύ κακή ιδέα. Ηλίθια θα τολμούσα να πω, but there you have it. Η δεύτερη ευχή, σαν κάποιον που γλιστράει σε πάγο και προσπαθεί να αποφύγει το πέσιμο, απλά το κάνει πιο εντυπωσιακό και σχεδόν αστείο. Η τρίτη ευχή προσπαθεί να συμμαζέψει το χάος που προκάλεσαν οι άλλες δύο και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας θα είναι τυχεροί αν καταφέρουν να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση που βρίσκονταν πριν κάνουν τις ευχές, την οποία τώρα φυσικά βλέπουν ως ιδανική μετά από όλα αυτά που πέρασαν.

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να μάθουμε, προτού καν μιλήσουμε για το μηχανισμό εκπλήρωσης των ευχών, είναι το πως να κάνουμε ευχές με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μας γυρίσουν μπούμερανγκ, ώστε να έχουμε τις λιγότερες πιθανές απώλειες. Δεν είναι εύκολο πράγμα να το κάνεις και οι λέξεις εδώ παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.

Στην αρχή τουλάχιστον, καλό είναι να αποφεύγουμε ευχές με σαφή υλικά αποτελέσματα (εκτός αν θέλετε να γίνετε ήρωες ιστορίας). Είναι γνωστές οι περιπέτειες κάποιου που ζήτησε να αποκτήσει λεφτά, για να ξυπνήσει την άλλη μέρα με τα νέα του θανάτου κάποιου αγαπητού συγγενή ο οποίος του άφησε μια διόλου ευκαταφρόνητη κληρονομιά… Ή εκείνου που ζήτησε να επανέλθει στη ζωή η νεκρή του αγάπη, μόνο για να ξυπνήσει από περίεργους ήχους τη νύχτα και να βρει ένα μισοσαπισμένο ζόμπι στο κατώφλι του…

Κατά δεύτερον μην κάνετε ευχές με ενσωματωμένη αρνητικότητα έστω και σε λεκτικό επίπεδο. Ευχές που ξεκινάνε με τις φράσεις «Δεν θέλω» ή «Θέλω να μην» έχουν αποτύχει προτού καν ξεκινήσουν το ταξίδι τους. Στην καλύτερη περίπτωση δε θα γίνει τίποτα. Αλλά επειδή το σύμπαν δε λειτουργεί με τις «καλύτερες περιπτώσεις», το πιθανότερο είναι πως θα συμβεί αυτό ακριβώς που ζητάτε να μη συμβεί.  Η αρνητικότητα και σε συναισθηματικό επίπεδο πρέπει να αποφεύγεται επίσης. Δεν έχει νόημα να εύχεστε κάτι αισιόδοξο όταν έχετε απαισιόδοξη συναισθηματική κατάσταση, αυτό που θα καταφέρετε είναι να υλοποιήσετε αυτό που νιώθετε.

Κατά τρίτον πρέπει να θέλετε πραγματικά να συμβεί αυτό που ζητάτε. Ευχές με περιορισμούς και με «αλλά» είναι καταδικασμένες Ή κάντε το με όλη την ψυχή και το μυαλό σας, ή μην το κάνετε καθόλου. Αν είναι η ευχή να πυροδοτεί ένα τεράστιο εσωτερικό debate σχετικά με ηθικά ζητήματα και ανησυχίες και μπλα μπλα μπλα, τότε ξαναγυρίστε στον πίνακα σχεδιασμού.

Κατά τέταρτον πρέπει να θέτονται συγκεκριμένα όρια μέσα στα οποία θα πραγματοποιηθεί η ευχή. Για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα των χρημάτων, η ευχή «Θέλω να αποκτήσω λεφτά» είναι σα να χώνεις το χέρι σου μέσα σε κυψέλη τίγκα στις μέλισσες για να αρπάξεις το μέλι. «Θέλω να πάρω αύξηση 200 ευρώ στη δουλειά που βρίσκομαι τώρα» είναι πολύ καλύτερο, καθώς έχει θέσει κάποια όρια, όπως την πηγή των χρημάτων και το ποσό, παρόλο που δεν είναι τέλεια σαν ευχή. Για παράδειγμα μπορεί να πάρω την αύξηση, αλλά να συνοδεύεται με καινούργιες ευθύνες, με διευρυμένο ωράριο κλπ...

Κατά πέμπτον πρέπει να διατηρούμε μια ουδέτερη και θετική στάση σχετικά με την έκβαση της ευχής. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να περιγραφεί και να επιτευχθεί. Κάποιος θα μπορούσε να το περιγράψει ως μια ήρεμη σιγουριά ότι η ευχή θα υλοποιηθεί. Αν δεν υπάρχει αυτή η νοητική κατάσταση, τότε παίρνει μπρος εξής μηχανισμός: «Άραγε δουλεύει στα αλήθεια αυτό το μαραφέτι;», «Χμμ, έχουν περάσει Χ μέρες/ώρες και δεν έχει γίνει τίποτα», «Λες να μη γίνει τίποτα τελικά;», «Μπα, τελικά δε δουλεύει». Το αποτέλεσμα; Το μαντέψατε. Δε θα γίνει τίποτα.

Τώρα μπορούμε να μπούμε στο ενδιαφέρον κομμάτι της υπόθεσης, τη Μηχανή των Ευχών, η οποία είναι πολύ απλή ουσιαστικά. Αποτελείται από 3 μέρη: Δύο λεπτά φύλλα χαλκού τα οποία συνδέονται με έναν ενισχυτή, ο οποίος συνδέεται με μια κεραία. Τοποθετούμε τον μαγικό σύνδεσμο ανάμεσα στα φύλλα χαλκού: φωτογραφία, τρίχα, νύχια, κλπ… (μέθοδοι συμπαθητικής μαγείας). Στη συνέχεια σκεφτόμαστε την ευχή που θέλουμε να κάνουμε και συγκεντρωνόμαστε σ’αυτήν. Την οπτικοποιούμε και την τοποθετούμε ανάμεσα στα φύλλα χαλκού μαζί με τον μαγικό σύνδεσμο. Μετά πατάμε το On και αφήνουμε τη συσκευή να αναμμένη ώσπου να πραγματοποιηθεί η ευχή. Τόσο απλό.

Πώς δουλεύει: Τα πάντα γύρω μας δονούνται. Αν μπορούσαμε να δούμε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια τότε θα γινόμασταν μάρτυρες ενός τρελού χορού. Τα χρώματα δονούνται σε μια συγκεκριμένη συχνότητα, τα διάφορα υλικά δονούνται σε μια συγκεκριμένη συχνότητα ανάλογα με την πυκνότητα, το χρώμα, τη θερμοκρασία τους... Ακόμα και οι σκέψεις μας παράγουν δονήσεις. Οι σκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο από ηλεκτρική ενέργεια ανάμεσα σε νευρώνες μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Μετρήσιμη και υπαρκτή ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό που θέλουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια αυτή που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας και να την εξωτερικεύσουμε. Αυτό κάνει η συσκευή.

Οπτικοποιώντας την ευχή μας σε ένα απλό φύλλο χαρτί, είτε με κάποιο αυτοσχέδιο sigil, είτε απλά γράφοντάς την, φέρνουμε τις δονήσεις της ευχής μας στην κοινή πραγματικότητα, κοινώς ξεσφηνώνουμε την ευχή από τους νευρώνες του εγκεφάλου μας και της δίνουμε υλική υπόσταση. Ο μαγικός σύνδεσμος συνδέει τις δονήσεις της ευχής με τον “στόχο” της.

Τα δύο φύλλα χαλκού ανάμεσα στα οποία τοποθετούμε τον μαγικό σύνδεσμο και την οπτικοποίηση της ευχής απορροφούν τις δονήσεις αυτές και τις μεταφέρουν στον Ενισχυτή.

Ο Ενισχυτής κάνει αυτό ακριβώς που λέει. Ενισχύει τις ανεπαίσθητες αυτές δονήσεις και τις στέλνει στην κεραία η οποία τις αναμεταδίδει ενισχυμένες.

Οι δονήσεις αυτές μπλέκονται με την πραγματικότητα και της μεταδίδουν την ευχή. Η μηχανή μένει ανοιχτή να μεταδίδει ώσπου η πραγματικότητα να εναρμονίσει τις δονήσεις, κάτι που σημαίνει πραγματοποίηση της ευχής μας.

Και αυτό ήταν. Καλές ευχές.

Erisian of the Year (2011 anniversary edition)

Το 2011 ήταν απροσδόκητα χαοτικό, ακόμα και για εμάς τους Ντισκορντιανούς. Ειδικά πάνω από την Ελλάδα, είναι λες και έχει εγκατασταθεί μόνιμα μια τεράστια δίνη που ρουφάει ενέργεια.

Φυσικά, βρισκόμαστε σε πλεονέκτημα απέναντι στα Ανεριστικά μέλη του είδους μας καθώς μας είναι περισσότερο εύκολο να προσαρμοστούμε στις καινούργιες συνθήκες και να αντισταθούμε στα παντός είδους Βαμπίρ που έχουν ξαμοληθεί. Για την ακρίβεια πολλές φορές αισθανόμαστε right at home που θα έλεγαν και οι Βρετανοί και δεν μπορούμε να κρύψουμε ένα γελάκι, αν και δε θα έπρεπε… But we fuckin’ told you so, you damn cabbages!

–        Έι εσύ! Μην παίζεις με το φαγητό σου! –

Είναι κάτι σαν τις βόλτες με το τρενάκι στο λούνα παρκ. Άλλοι το διασκεδάζουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο.

Βέβαια δεν είναι όλο το χάος δημιουργικό, αλλά μπορεί με λίγη (ή και περισσότερη) προσπάθεια να μετασχηματιστεί. Είναι πολύ πιο εύπλαστο από την Τάξη. Θερμοπλαστικό, όπως έλεγε και ο Σάιμον Μουν, όχι Θερμοσκληρικό.

Λοιπόν.

Σεβόμενοι το γεγονός ότι πολλοί από εσάς ακολουθείτε το Γρηγοριανό ημερολόγιο από συνήθεια, και μιας και το 2011 τελειώνει σε ένα μήνα, σκεφτήκαμε ότι είναι κρίμα να περάσει μια τόσο Εριστική χρονιά χωρίς κάποιου είδους Βραβείο.

Για αυτό και αποφασίσαμε να απονείμουμε το βραβείο του «Ερισιανού της Χρονιάς» σε αυτόν που κατάφερε να προωθήσει το Λόγο της Θεάς (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο!

Ο νικητής θα λάβει το βραβείο του και θα ανακηρυχτεί τιμητικό μέλος της Στοάς του Σάπιου Μήλου.

Παρακαλείσθε, όσοι θέλετε, να στείλετε υποψηφιότητες και τον λόγο που τις προτείνετε, όπως επίσης και ιδέες για το βραβείο.

Φυσικά θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα.

Fnord out.

Ιδεολογική αποσύνδεση, 2

Οι ιδέες είναι η πηγή όλης της τεχνολογίας, όλου του πλούτου, τα πάντα στο περιβάλλον γύρω μας αλλάζουν με τη δύναμη του μυαλού.

Υπάρχουν τέσσερις πηγές ιδεών:

•             Η μηχανική σύνδεση, όπως την περιέγραψε ο Παβλόφ (θεωρία εξαρτημένων αντανακλαστικών).
•             Η λογική
•             Ο πειραματισμός
•             Η διαίσθηση

•             Η μηχανική σύνδεση είναι απλή, γρήγορη και πολύ συχνά απαραίτητη για την επιβίωση (πχ – το μάτι της κουζίνας είναι καυτό: μην αγγίζεις το μάτι της κουζίνας).
•             Η λογική μπορεί να ανακαλύψει αν ένα σύστημα ιδεών έχει εσωτερική συνοχή και βάση.
•             Ο πειραματισμός μπορεί να ανακαλύψει αν οι ιδέες είναι πάντα αληθείς, πάντα ψευδείς, ή εν μέρη αληθείς και εν μέρη ψευδείς (πχ – το κρύο μάτι κουζίνας δεν είναι καυτό: είναι ασφαλές να αγγίζεις το κρύο μάτι κουζίνας).
•             ΜΟΝΟ η διαίσθηση μπορεί να παράγει νέες ιδέες και νέες διασυνδέσεις, νέα τεχνολογία και νέο πλούτο.
•             Σημειώστε πως η μηχανική σύνδεση μπορεί να είναι εντελώς υποκειμενική και ψευδής (πχ – ρατσισμός).
•             Η λογική δεν μπορεί, από μόνη της, να ανακαλύψει αν ένα σύστημα με λογική εσωτερική συνέχεια έχει κάποια σχέση με τον αισθητηριακό-υπαρκτό κόσμο.
•             Ο πειραματισμός είναι άσκοπος (αυτός που κάνει το πείραμα δεν ξέρει καν τί είναι αυτό που πρέπει να μετρήσει) αν δεν λάβει κατεύθυνση από τη λογική ή την διαίσθηση.
•             Η διαίσθηση μπορεί να αποδεδειχθεί τελείως λάθος αν δεν ελεγχθεί από την λογική και τον πειραματισμό.

~ Robert Anton Wilson (Illuminati Papers)

Ιδεολογική αποσύνδεση, 1

Ο όρος «αποσύνδεση ιδεών» (dissociation of ideas) επινοήθηκε από τον Γάλλο φιλόσοφο Remy de Gourmont και βασίζεται πάνω στην ανακάλυψη του Παβλώφ πως ο εγκέφαλος συνήθως λειτουργεί με βάση συνδέσεις που έχουν δημιουργηθεί από εκπαίδευση ή συνήθεια. Ο Gourmont προτείνει πως για να γίνει κάποιος πιο συνειδητοποιημένος και ευφυής, πρέπει να εξετάσει όλες τις εγκεφαλικές συνδέσεις και λειτουργίες που βασίζονται στη συνήθεια και να τις αδρανοποιήσει.

Για παράδειγμα, αν συνδέετε μηχανικά την τεχνολογία με κάτι κακό, δοκιμάστε να κάνετε  μια λίστα από δέκα τεχνολογικές εφευρέσεις που η απώλειά τους θα φτώχαινε τη ζωή σας, ξεκινώντας με την τυπογραφία που σας έφερε αυτό το ενδιαφέρον πείραμα (ή το Internet στην περίπτωσή μας). Στη συνέχεια προσθέστε άλλες δέκα. Όταν τελειώσετε, η αντιπάθειά σας για την τεχνολογία θα πρέπει να είναι λιγότερο απόλυτη και πιο εκλογικευμένη.

Από την άλλη, αν ρομποτικά συνδέετε την τεχνολογία με κάτι καλό, τότε κάντε μια παρόμοια λίστα 20 πραγμάτων που θα μπορούσαν πολύ άνετα να μην έχουν εφευρεθεί, ξεκινώντας με την βόμβα υδρογόνου. Η πίστη σας στην τεχνολογία θα πρέπει τότε να είναι περισσότερο συνειδητοποιημένη και λιγότερο μηχανική.

Δοκιμάστε αυτή την άσκηση καθημερινά, βάζοντας στο απόσπασμα διαφορετικές νοητικές συνδέσεις κάθε φορά. Εξ’ άλλου, οι Σούφι λένε πως αν καταφέρετε να ζήσετε δέκα λεπτά χωρίς αυτοματοποιημένες και «εκπαιδευμένες» αντιδράσεις, τότε έχετε αγγίξει τη Διαφώτιση.

~ Robert Anton Wilson (Illuminati Papers)

Η Συνομωσία της εβδομάδας – Τα πειράματα της CIA με LSD

Παλαιότερα, είχαμε ξεκινήσει μια εβδομαδιαία λίστα με συνομωσίες (ή «συνομωσίες»), βασισμένες στο βιβλίο Everything is under control του RAW, την οποία είχαμε σταματήσει, γιατί οι συνθήκες δεν ήταν αρκετά  ώριμες (βλ. Βαριόμασταν).

Τώρα επειδή τα γρανάζια έχουν τεθεί σε κίνηση και το σχέδιο μας προχωράει την επαναφέρουμε. Δε δίνω άλλα στοιχεία, με δεσμεύουν απαράβατοι όρκοι, ο νοών νοείτω, όσοι ήταν να καταλάβουν κατάλαβαν κλπ (βλ. τώρα βρήκαμε χρόνο και πάλι καλά  που το ξαναθυμηθήκαμε, μην παραπονιέστε κιόλας).

Χωρίς λοιπόν να χρονοτριβώ, I hereby present:

Τα πειράματα της CIA με LSD

Το 1953, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, ξεκίνησε μια σειρά πειραμάτων με LSD (lysergig acid diethylamide), ίσως την πιο ισχυρή ψυχεδελική ουσία γνωστή τότε. Οι έρευνες αυτές με LSD ήταν κομμάτι ενός μεγαλύτερου προγράμματος με την ονομασία MK-ULTRA, το οποίο συμπεριλάμβανε έρευνες (με τη σφραγίδα και την χρηματοδότηση της CIA) στην ύπνωση, το ηλεκτροσόκ, τη λοβοτομή και  αισθητική απομόνωση (sensory deprivation).

Σε μια τέτοια «πειραματική έρευνα» με την ονομασία Επιχείρηση Μεσονύκτια Κορύφωση, η CIA χρησιμοποίησε έναν οίκο ανοχής στο Σαν Φρανσίσκο όπου οι πόρνες έριχναν LSD στο ποτό των πελατών, ενώ πράκτορες παρακολουθούσαν και κατέγραφαν τα αποτελέσματα κρυμμένοι πίσω από  «πειραγμένους» καθρέφτες.

Στο νοσοκομείο αποτοξίνωσης του Lexington, χορηγούσαν στους μαύρους ασθενείς (αλλά όχι σε άλλους), σταθερά αυξανόμενες δόσεις της ψυχεδελικής ουσίας για 75 μέρες, χωρίς φυσικά να το ξέρουν οι ασθενείς.

Μετά από έρευνες του Αμερικανικού Κογκρέσου στη δεκαετία του 70, αποδείχτηκε πως ήταν χιλιάδες οι πολίτες στους οποίους είχε δοθεί LSD χωρίς τη γνώση ή συγκατάθεσή τους, το διάστημα από το 1955 έως το 1958. Τελικά η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πληρώσει εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση σε θύματα που είχαν αποκτήσει κάποια μόνιμη βλάβη λόγω των πειραμάτων αυτών, ή στις οικογένειες θυμάτων που είχαν αυτοκτονήσει…

Κουίζ Νεοφοβίας/Νεοφιλίας

Νεόφοβοι και Νεόφιλοι.

Έχουμε ξαναμιλήσει για τις 2 αυτές κατηγορίες σε αυτό το ποστ, κάποιο καιρό πριν. 

Επειδή όμως ξέρω πως στατιστικά μόνο το 23% θα πατήσει το λινκ κι από αυτό το 23% μόνο το 5% θα το διαβάσει ολόκληρο (χρησιμοποιώ το Ερισιανό Στατιστικό Μοντέλο, δηλαδή πετάς αυθαίρετα κάποια φαινομενικά τυχαία νούμερα) συνοψίζω:

Νεόφοβοι: Είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων, εγκλωβισμένοι ακόμα στα πρώτα 3 εγκεφαλικά κυκλώματα (άμα δεν καταλαβαίνετε τι ακριβώς είναι αυτό, τότε προφανώς είστε καινούργιοι εδώ, οπότε σας καλωσορίζω και σας προτείνω να διαβάσετε τα ποστ με tag: Prometheus Rising). Είναι αυτοί που προσπαθούν να χωρέσουν τον κόσμο γύρω τους σε συγκεκριμένες και πεπερασμένες διαστάσεις, να του επιβάλλουν «νόμους», να μπορούν να τον προβλέψουν, να τον ελέγξουν. Συνήθως εναντιώνονται σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής. Δείτε τους σαν τους εκπρόσωπους της αδράνειας.

Νεόφιλοι: Αποτελούν τη μειοψηφία, έχουν ενεργοποιημένο τουλάχιστον ένα ακόμα εγκεφαλικό κέντρο. Είναι αυτοί που καλωσορίζουν την έκπληξη και χαμογελάνε όταν τα πράγματα ακολουθούν περίεργες τροπές. Συνήθως είναι καλλιτέχνες, και προσπαθούν να μετουσιώσουν στην πραγματικότητα ιδέες, σκέψεις και οράματα που αρχικά φαίνονται ξένα και ασύμβατα προς αυτή. Είναι οι μεταλλάξεις που βοηθάνε το είδος να εξελιχθεί. Δείτε τους σαν εκπρόσωπους της εντροπίας.

Σήμερα επανερχόμαστε και προσφέρουμε ένα κουίζ του RAW για να μπορείτε εύκολα να διακρίνετε τους Νεόφιλους ανάμεσά μας και να τους απομονώνετε εύκολα και αναίμακτα. Ή να τους στρατολογείτε γρήγορα, όσο είναι ακόμα Νεόφιλοι. Ανάλογα σε ποιο χρώμα του ουράνιου τόξου βρίσκεστε.

• Προσθέστε τον επόμενο όρο στη σειρά:

1. περπάτημα
2. ίππευση αλόγου
3. πτήση με αεροπλάνο
4. __________________

• Μια συγκεκριμένη εργασία μπορεί να γίνει είτε από κάποιο άνθρωπο, είτε από μια μηχανή. Θα πρέπει

1. να την κάνει ο άνθρωπος επειδή "ο διάβολος κρύβεται μέσα στην τεμπελιά".
2. να την κάνει ο άνθρωπος επειδή αλλιώτικα θα καταλήξει να βαριέται.
3. να την κάνει ο άνθρωπος επειδή η έμμισθη δουλειά είναι ο μόνος τρόπος για να οργανωθούν οι ανθρώπινες κοινωνίες.
4. να την κάνει η μηχανή επειδή ο σκοπός της τεχνολογίας είναι να ελευθερώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά τους.

• Προσθέστε τον επόμενο όρο στη σειρά:

1. κυνήγι και συλλογή καρπών
2. αγροτική καλλιέργεια
3. βιομηχανία-εμπόριο
4. __________________

• Υπάρχει μια μαγική συσκευή με δύο κουμπιά, καθένα από τα οποία δημιουργεί συνθήκες ισότητας για τους ανθρώπους. Θα πατήσεις

1. το κουμπί που τους κάνει όλους εξίσου φτωχούς.
2. το κουμπί που τους κάνει όλους εξίσου πλούσιους.

• Η έμμισθη δουλειά

1. υπήρχε από πάντα και θα υπάρχει για πάντα.
2. είναι θεϊκή εντολή.
3. εμφανίστηκε σε μεγάλη κλίμακα στις ανθρώπινες κοινωνίες μόλις τα τελευταία 300 χρόνια.
4. θα ξεπεραστεί τα επόμενα 100 χρόνια.
5. θα ξεπεραστεί τα επόμενα 10 χρόνια.

• Ο καλύτερος τρόπος να ψάξει κάποιος για μορφές ανώτερης διάνοιας είναι
1. να βρει τη σωστή θρησκεία.
2. να υποστηρίξει το πρότζεκτ του Καρλ Σάγκαν ονόματι Cyclops, το οποίο σαρώνει το γαλαξία για ραδιοκύματα.
3. να ψάχνει για UFO.
4. να ψάχνει το δικό του νευρικό σύστημα.
5. να φτιάξει ένα αστρόπλοιο και να πάει να ψάξει μόνος του στο διάστημα

• Προσθέστε τον επόμενο όρο στη σειρά:

1. Black Pride
2. Φεμινιστικό Κίνημα
3. Gay Pride
4. _______________

Χρειάζεται μόλις 20 χρόνια για έναν προοδευτικό να γίνει συντηρητικός, χωρίς να αλλάξει ούτε μια ιδέα. Σε ένα συνεχώς εξελισσόμενο σύμπαν, αυτοί που μένουν στάσιμοι κινούνται προς τα πίσω.

Συνέντευξη του Robert Anton Wilson στο Conspiracy Digest

Ξέρω τι σκέφτεστε... Πάλι με αυτόν τον Robert Anton Wilson... Μα καλά, δεν βαρέθηκε; 
Ναι λοιπόν! Πάλι RAW! Ποτέ δεν κρύψαμε ότι είναι ο αγαπημένος μας εδώ μέσα, οπότε δεν καταλαβαίνω προς τι όλες αυτές οι διαμαρτυρίες... Εξάλλου μια πλύση εγκεφάλου, για να γίνει αποτελεσματικά, πρέπει να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το Illuminati Papers.
Διαβάστε τώρα και ήσυχα, αλλιώς θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω την τεχνική του Κιούμπρικ, με την 9η του Μπετόβεν και όλα τα κομφόρ.

C.D.: Πόσο σοβαρά να πάρουμε την κατά τα άλλα διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα τριλογία – Illuminatus! Trilogy – που έγραψες μαζί με τον Robert Shea?

Wilson: Πραγματικά δε μου αρέσει να με παίρνετε στα σοβαρά. Οι σοβαροί άνθρωποι είναι τόσο κατσούφηδες και σφιγμένοι που πραγματικά με κάνουν να θέλω να χορέψω γυμνός στο γρασίδι παίζοντας φλάουτο. Φυσικά, όπως λέει και η Μάβις στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, τίποτα δεν είναι αληθινό αν δε σε κάνει να γελάς, αλλά δεν το κατανοείς πραγματικά ώσπου να σε κάνει να κλάψεις. Η κατάσταση της ανθρωπότητας είναι κωμικοτραγική, εφόσον είμαστε όλοι εξημερωμένοι πίθηκοι με καταπληκτικούς εγκεφάλους των 30 δισεκατομμυρίων εγκεφαλικών κυττάρων, τους οποίους χρησιμοποιούμε σπάνια με αποτελεσματικό τρόπο λόγω καταδυνάστευσής τους από άλλα παλαιότερα εγκεφαλικά κέντρα του πίσω εγκεφάλου που συνυπάρχουν και σε άλλα θηλαστικά. Δηλαδή, αυτό που εννοώ, είναι πως ζούμε στον πλανήτη των πιθήκων φίλε. Αυτό είναι αστείο ή σοβαρό; Εξαρτάται από το εύρος του χιούμορ σου υποθέτω.

C.D.: Συγκεκριμένα, περιμένεις πραγματικά να πιστέψουμε πως διάφορες μυστικές εταιρείες που ανταγωνίζονται η μία την άλλη μυούν και στη συνέχεια καθοδηγούν τα διάφορα πνευματικά, θρησκευτικά, καλλιτεχνικά και τεχνολογικά ρεύματα του κόσμου; Ή μήπως το σενάριο των μυστικών εταιρειών που εμφανίζεται στο βιβλίο είναι απλά μια παρωδία των διάφορων ακροδεξιών θεωριών που κυκλοφορούν; Ή μήπως είναι ένας τρόπος να δραματοποιήσεις τις συγκρούσεις των απολυταρχικών και ελευθεριακών τάσεων που λαμβάνουν χώρα; Ή μήπως δεν είναι τίποτε άλλο από την δική σου τεχνική προπαγάνδας;

Wilson: Όπως λέει και ο Lichtenberg, «Αυτό το βιβλίο είναι ένας καθρέφτης. Όταν κοιτάζει μέσα ένας πίθηκος, κανένας φιλόσοφος δεν κοιτάζει έξω». Το Illuminatus!, όπως η Linda Lovelace, είναι τα πάντα για τους πάντες. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφτηκε κάτω από το πρίσμα του πολυμοντελικού αγνωστικισμού βασισμένου πάνω στις μοντέρνες θεωρίες της κβαντικής φυσικής. Ο συγγραφέας που κάθεται στο θρόνο του και παρακολουθεί τον κόσμο με το λεγόμενο Αντικειμενικό Μάτι του Θεού, είναι τόσο παρωχημένος όσο ο κακομοίρης παπάς που λέει «Ελάτε στην εκκλησία μου, έχω τη μία και αληθινή θρησκεία». Η μόνη φιλοσοφία που μπορούμε να αποδεχτούμε ειλικρινά στην παρούσα φάση της εξέλιξής μας είναι ο αγνωστικισμός, ή αλλιώς ο οντολογικός πλουραλισμός. Το μωσαϊκό των ανταγωνιστικών συνομωσιών στο Illuminatus! είναι μια παρωδία της διαδεδομένης δαιμονολογίας των Δεξιών και των Αριστερών. Είναι επίσης μια σοβαρή πρόταση για ένα πιο σχετικό –με την έννοια του Αϊνστάιν- μοντέλο, αντί για το μονολιθικό Νευτώνιο μοντέλο θεωριών που ασπάζονται οι συνωμοσιολόγοι. 

            Ένας από τους αναγνώστες που φαίνεται να έχει κατανοήσει το βιβλίο είναι ο Δρ Τίμοθι Λίρι, που μου είπε πέρυσι, πως οι περιπέτειές του με τον εισαγγελέα, το FBI, την CIA, τα Μασωνοειδή, την Άδελφότητα των Αρείων, τους Weather Underground, την Al Fattah, κλπ, ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφουμε στα πιο παράλογα και «τρελά» κομμάτια του Illuminatus! Ο Τιμ λέει πως συναντάς τις ίδιες 24 συνωμοσίες όπου κι αν πας. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως αναγνώρισε τις ίδιες 24 παλαιολιθικές συμμορίες να μάχονται για την κυριαρχία μέσα στις φυλακές όπου τον είχε στείλει το FBI, με αυτές που είχε αναγνωρίσει στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Φυσικά βέβαια, αυτές που είναι στο Χάρβαρντ μιλάνε πολύ καλύτερα αγγλικά…

Εγώ βλέπω το παιχνίδι εξουσίας να παίζεται σε τρία επίπεδα καταναγκασμού και απάτης.

Πρώτο, παλαιότερο και ακόμα πιο ισχυρό επίπεδο είναι η ίδια η κυβέρνηση, το μονοπώλιο στην ισχύ (στρατιωτική ισχύ, αστυνομική ισχύ κλπ), που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να παίρνουν με το έτσι θέλω φόρους από τις σκλαβωμένες ή παραμυθιασμένες μάζες.

Δεύτερο, παράγωγο αυτής της πρωτόγονης κατάστασης είναι το επίπεδο των γαιοκτημόνων, το μονοπώλιο των θηλαστικών στην περιοχή που ζουν που επιτρέπει στους αντιπρόσωπους του βασιλιά (γαιο-κτήμονες) να απομυζούν λεφτά (ενοίκιο) από οποιονδήποτε ζει στην περιοχή τους. Το ενοίκιο είναι η κόρη της φορολογίας. 

Τρίτο και πιο πρόσφατο, είναι το χρηματικό επίπεδο, το μονοπώλιο στην έκδοση χρήματος που επιτρέπει σε αυτούς που το ελέγχουν να απομυζούν επιτόκιο από τη δημιουργία των χρημάτων και από τη συνεχή ροή των χρημάτων. Το επιτόκιο είναι ο γιος του ενοικίου, του ενοικίου των χρημάτων. 

Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπλέκονται σε τέτοιες ομιχλώδεις πρακτικές δύσκολα παραδέχονται αυτό που κάνουν και είναι εθισμένοι στις ίδιες υποκρισίες που είναι και η υπόλοιπη ανθρωπότητα, θεωρώ πως όλες οι ομάδες εξουσίας πιστεύουν ειλικρινά πως αυτό που κάνουν είναι το σωστό και πως όλοι όσοι τους αντιτίθενται είναι τρελοί και ριζοσπάστες. Πέρα από τους Κλίνγκονς στο Σταρ Τρεκ, δεν έχω συναντήσει έναν πραγματικό θηρευτή που να δικαιολογεί τις πράξεις του χρησιμοποιώντας καθαρά Μακιαβελικά επιχειρήματα. Πιστεύω πραγματικά πως ο Saroyan είχε δίκιο, όσο αφελές κι αν ακούγεται, όταν έλεγε πως «κάθε άνθρωπος είναι καλός στα μάτια του».

(τα προηγούμενα γράφτηκαν το 1976. Αυτά που ακολουθούν είναι γραμμένα το 1979)

            Η διαφορά μεταξύ εμένα και του Conspiracy Digest είναι πως το C.D. ορίζει την Εξουσιαστική Ελίτ ως κάποιους άλλους. Εγώ ορίζω την Εξουσιαστική Ελίτ ως τον εαυτό μου και τους φίλους μου.

            Με το C.D. συμφωνούμε πως κατέχουν εξουσία και δύναμη όσοι: α) έχουν το μονοπώλιο των όπλων (κυβερνήσεις), β) έχουν το μονοπώλιο της γης (γαιοκτήμονες), και γ) έχουν το μονοπώλιο των χρημάτων (τράπεζες). Διαφωνούμε στο γεγονός ότι το C.D. θεωρεί τις εξουσίες αυτές ως τις μόνες που έχουν σημασία στον κόσμο μας. Εγώ αναγνωρίζω και άλλη μια εξουσία και δύναμη. Τη δύναμη του μυαλού.

            Η δύναμη του μυαλού (οι εργασίες όλων των καλλιτεχνών, επιστημόνων από την αυγή της ανθρωπότητας, αλλά κυρίως από τον 19^ο αιώνα και μετά), δημιουργεί τον «πραγματικό κόσμο» για τον οποίο ανταγωνίζονται τα μονοπώλια στον 20^ο αιώνα. Όμοια, η δύναμη του μυαλού σήμερα, φτιάχνει τον «πραγματικό κόσμο» για τον οποίο θα μάχονται τα μονοπώλια του 21^ου αιώνα. Οι άνθρωποι του Μυαλού φτιάχνουν τις πραγματικότητες για τις οποίες πολεμούν οι άνθρωποι της Δύναμης και οι άνθρωποι του μυαλού φτιάχνουν ακόμα και τις τεχνικές με τις οποίες πολεμούν…

Χαοτική Μαγεία

~ του Ray Sherwin

Η Χαοτική Μαγεία έχει τις ρίζες της σε όλες τις αποκρυφιστικές παραδόσεις και στα έργα πολλών μελετητών. Αν υπάρχει ένα άτομο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για το συγκεκριμένο «ρεύμα», αν και χωρίς να το θέλει, το άτομο αυτό θα ήταν ο Austin Osman Spare, το μαγικό σύστημα του οποίου είναι εξ ολοκλήρου βασισμένο στην αυτοεικόνα του και σε ένα εγωκεντρικό μοντέλο απεικόνισης του σύμπαντος. Δεν ήταν πρόθεσή του να χρησιμοποιηθεί από άλλους το σύστημα του, καθώς φτιάχτηκε αποκλειστικά για προσωπική χρήση και ήταν ξεκάθαρο πως δεν θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτό κανείς άλλος. Ούτε έπεσε στην παγίδα του να υποθέτει πως οι πληροφορίες που αποκαλύφθηκαν σε αυτόν (ή που προήλθαν από αυτόν) ίσχυαν για όλη την ανθρωπότητα όπως πιστεύουν όλοι οι «μεσσίες». Ο Άλιστερ Κρόουλι τον θεωρούσε ως τον «μαύρο αδερφό» του, επειδή αρνήθηκε να αποδεχθεί τον «νόμο» του Θελήματος και προτιμούσε να δουλεύει πέρα και πάνω από δόγματα και κανόνες, βασισμένος πάνω στην διαίσθηση και στη γνώση που αναδύεται από τα βάθη του εαυτού.

Η πιο πρόσφατη δημόσια έκφραση της Χαοτικής Μαγείας έχει γίνει μέσα από το τάγμα των Illuminates of Thanateros, που ξεκίνησα εγώ με τον Peter Carroll το 1978. Στόχος μας τότε ήταν να εμπνεύσουμε - και όχι να οδηγήσουμε - μάγους που ενδιαφέρονταν να ασχοληθούν με το Χάος και το κάναμε δημοσιεύοντας ιδέες πρακτικής φύσεως. Η διαφορά της προσέγγισής μας με αυτήν του Spare είναι πως εμείς ενδιαφερόμαστε και για ομαδικές μαγικές πρακτικές, όπως και για μοναχικές. Η ανταπόκριση στα γραπτά μας ήταν μεγαλύτερη απ’ όσο φανταζόμασταν και μέχρι το 1982 υπήρχαν ομάδες που ασχολούνταν στην Αγγλία, στην Αυστραλία, στην Αίγυπτο και στη Γερμανία, όπως επίσης και ομάδες σαν τον «Κύκλο του Χάους» και πολλά άτομα τα οποία ασχολούνταν μόνα τους.

Οι δυσκολίες ενός τέτοιου τάγματος έγιναν γρήγορα προφανείς. Κάτι που σε εμάς φαινόταν απλό, και στη σύλληψη και στην τεχνική, δεν ήταν τόσο απλό σε ανθρώπους που είχαν υποφέρει κάτω από τις παράδοξες και ανόητες πολυπλοκότητες αυτού που τώρα αναφέρεται ως «παραδοσιακή μαγεία». Αυτό μας έφερε σε αρκετά δύσκολη θέση, γιατί σήμαινε πως ένα μαγικό σύστημα, το οποίο εξ’ ορισμού δεν γινόταν να διδαχθεί, τώρα έπρεπε να διδαχθεί. Ο Pete και εγώ αποφεύγαμε τις ιεραρχίες και τους γκουρού σαν πανούκλα και τώρα αναμενόταν από εμάς όχι μόνο να διδάξουμε, αλλά και να οδηγήσουμε.

Έχει ήδη ειπωθεί πως όλα τα μαγικά συστήματα έχουν την ίδια κατάληξη.  Δεν πιστεύω πως ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί πάρα πολλά από αυτά τα συστήματα περιορίζουν τα μέλη τους σε τόσο στενές παραμέτρους δόγματος και ψευτοηθικής, που το ένστικτο και η φαντασία ασφυκτιούν κάτω από το βάρος κανόνων και δογμάτων. Από την άλλη δεν μπορείς να διαλέξεις ένα μονοπάτι, αν δεν το συγκρίνεις με άλλα μονοπάτια, και ο περιορισμός σε ένα μονοπάτι, σε κάθε περίπτωση, θα περιορίσει τον τρόπο σκέψης και τις επιλογές.

Σταδιακά, βρήκαμε μια λύση σχετικά με το πώς να διδάξεις κάτι που δεν διδάσκεται. Δεν δόθηκαν ποτέ κανόνες, μόνο προτάσεις. Δεν γινόταν αναφορά σε μεταφυσικά πιστεύω τα οποία αφήνονταν στην προσωπικότητα του καθένα, όπως για παράδειγμα την μετενσάρκωση ή την ύπαρξη θεού. Οι ιδέες αυτές ούτως οι άλλως δεν επηρεάζουν την απόδοση της πρακτικής μαγείας και ο καθένας καταλήγει στα δικά του συμπεράσματα αρκετά γρήγορα. Ξέραμε πως ήμασταν στο σωστό δρόμο όταν αρχίσαμε να συλλέγουμε τις πληροφορίες που μας έστελναν άτομα και ομάδες. Χωρίς καμία εξαίρεση, όλοι όσοι μας έστειλαν τα αποτελέσματά τους, είχαν θεωρήσει τις τεχνικές εξαιρετικά αποδοτικές, αλλά – και αυτό είναι το σημαντικό κομμάτι, όλοι είχαν καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα σε φιλοσοφικά θέματα. Το γεγονός ότι ενώ είχαν καταλήξει σε τόσο διαφορετικά συμπεράσματα, ήθελαν ακόμα να παραμείνουν μέσα στα χαλαρά πλαίσια οργάνωσης που είχαμε βάλει, ήταν το πιο ενθαρρυντικό απ’ όλα. 

Το να απαριθμήσω τις πρακτικές της Χαοτικής Μαγείας είναι αχρείαστο καθώς υπάρχει αρκετή βιβλιογραφία πάνω στο θέμα. Ίσως όμως να είναι χρήσιμο να αναφερθώ σε μια κοινή παρανόηση που αναπαράγεται από ανθρώπους που γράφουν σε διάφορα περιοδικά του «χώρου». Υπάρχει σύγχυση σχετικά με τη λέξη Χάος, κάποιοι πιστεύουν πως η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτές καθαυτές τις πρακτικές. Κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την αλήθεια. Ενώ είναι σωστό πως μερικά μοντέλα γνώσης είναι αποτελεσματικά επειδή συγχέουν τις λογικές διεργασίες του νου, τελικά όμως οδηγούν στη διαύγεια και οι μάγοι που εντρυφούν στο χαοτικό ρεύμα, είναι πολύ συνεπείς και σχολαστικοί στον τρόπο με τον οποίο οργανώνουν την εργασία τους. Αυτή είναι μια συνήθεια που κληρονομήθηκε από το “93 Current”. Χρησιμοποιούμε τον όρο Χαοτική Μαγεία ή Μαγεία του Χάους για να αναδείξουμε την τυχαιότητα που διέπει το σύμπαν και τη σχέση όλων μας με αυτό. Το Χάος αντιπροσωπεύει αυτή τη φιλοσοφία και ενισχύει την ιδέα πως δεν υπάρχει κάποιο μόνιμο μοντέλο που να περιγράφει τη σχέση οποιουδήποτε με αυτά που δεν είναι. Η λέξη περικλείει όχι μόνο όσα γνωρίζουμε ως αληθινά, αλλά επίσης και όσα υποψιαζόμαστε πως είναι, όπως επίσης και τον κόσμο των εντυπώσεων, την τρέλας και των άπειρων πιθανοτήτων.

Αν υπήρχε ένα Μανιφέστο του Χάους, πιθανώς να πήγαινε κάπως έτσι: Δεν πιστεύω σε τίποτα. Ξέρω αυτά που ξέρω (gnosis) και φτιάχνω θεωρίες οι οποίες μπορεί να τις εισάγω στο σύστημα υιοθετημένων πιστεύω μου, όταν οι θεωρίες αυτές έχουν δοκιμαστεί, αλλά μπορεί και να μην το κάνω. Δεν υπάρχουν ούτε θεοί ούτε δαίμονες, εκτός από αυτούς που έχω προγραμματιστεί να αποδέχομαι και από αυτούς που έχω ο ίδιος φτιάξει. Δημιουργώ και καταστρέφω πεποιθήσεις και πιστεύω ανάλογα με τη χρησιμότητά τους. Όπως λένε και οι σοφοί «τίποτα δεν είναι αληθινό, τα πάντα επιτρέπονται», - αρκεί να μην παρεμβαίνει με κάποιον άλλο.

Σε ομαδικό επίπεδο, χρειάζεται φυσικά μια συνεννόηση κάποιου είδους. Χρησιμοποιώ τη λέξη συνεννόηση, γιατί άλλες περιγραφές όπως «κοινά συμφωνημένη πραγματικότητα» θα ήταν παραπλανητικές, καθώς δεν μπορεί να είναι κοινή άλλη πραγματικότητα από την σταθερή. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να εκτιμηθεί. Καθοδήγηση στον τομέα των πρακτικών τεχνικών είναι πάντα χρήσιμη, αλλά το να βασίζεται κάποιος αποκλειστικά στα βιβλία, ακόμα και στα βιβλία πάνω στη Χαοτική Μαγεία, θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο και να αναπτύσσεται η εργασία βάση ενστίκτου.

Οι ομαδικές εργασίες εμπίπτουν συνήθως σε τέσσερις κατηγορίες – πειραματικές, μυσταγωγικές, τελετουργικές και εορταστικές (για τις οποίες μπορούν να έρθουν σε επαφή πολλές ομάδες), αν και σε καμία περίπτωση οι 4 αυτές κατηγορίες δεν μπορούν να συνοψίσουν όλο το εύρος των ομαδικών εργασιών. Το πιο σημαντικό σε μια ομάδα που ασχολείται με οποιοδήποτε είδος μαγικών εργασιών, είναι να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα που ερεθίζει και εμπνέει τη φαντασία. Οι ομάδες που υπάρχουν ήδη έχουν, σε μεγάλο ποσοστό, απομακρυνθεί από την προσέγγιση που επικρατούσε τη δεκαετία του 70, ότι δηλαδή οι θεατρικές αναπαραστάσεις είναι αχρείαστες. Χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της μαγικής ατμόσφαιρας που θέλουν να δημιουργήσουν. Χρησιμοποιούνται μερικές φορές τα παραδοσιακά μαγικά όπλα, αλλά συνήθως δημιουργούνται και καινούργια όπλα, μοναδικά στην κάθε ομάδα. Οι μάσκες και οι ρόμπες είναι αποτελεσματικές και άρα χρησιμοποιούνται κατά κόρον, ενώ και η γύμνια είναι συνήθης πρακτική.

Αναφορικά με την πειραματική μαγεία, η δημιουργία σφραγίδων (sigils) είναι το πιο διαδεδομένο θέμα, αλλά η τηλεκίνηση, η παρ’ αίσθησην αντίληψη και η τηλεπάθεια, όπως και άλλες μέθοδοι αύξησης δύναμης έχουν μελετηθεί επίσης, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο.

Προσπαθώντας να γίνουμε αυτό που είμαστε

~ του Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον

Αν κάνετε μια βόλτα σε ένα μουσείο τέχνης, θα παρατηρήσετε πως ο Βαν Γκονγκ δεν ζωγραφίζει τον ίδιο κόσμο που ζωγραφίζει  ο Ρέμπραντ, ο Πικάσο δε βλέπει τον κόσμο όπως τον βλέπει ο Γκόγια, ο Σαλβαντόρ Νταλί δεν μοιάζει με κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό του και γενικά, κανείς πρωτοκλασάτος καλλιτέχνης δεν έγινε «κλασικός» κάνοντας κάτι που είχε ήδη γίνει, ή ακολουθώντας τις πρακτικές και τις συνήθειες που ακολουθούσαν όλοι οι άλλοι της εποχής του.

Και στην επιστήμη, τα ονόματα του Αϊνστάιν, των Κιουρί, του Μπορ, του Χάιζενμπεργκ, του Σκρόντινγκερ, του Τζον Μπελ κλπ, συνεχίζουν να ζουν μέχρι σήμερα επειδή κανείς τους δεν είχε σαν Ευαγγέλιο τα λόγια και τους νόμους του Νεύτωνα. Έκαναν όλοι πρωτότυπες και απρόβλεπτες πρωτοπορίες στη βασική θεωρία.

Και, στην περίπτωση που πιστεύετε πως όλα αυτά ισχύουν στο πλαίσιο των «τεχνών και επιστημών», σκεφτείτε τους πιο επιτυχημένους βιομήχανους. Ο Χένρι Φορντ δεν έγινε πλούσιος αντιγράφοντας το ατμόπλοιο του Φούλτον. Έφτιαξε ένα τόσο φτηνό αυτοκίνητο που ήταν προσιτό από όλους. Ο Χάουαρντ Χιουζ έκανε ταινίες που κανείς άλλος δε θα τολμούσε να κάνει, και συνέχισε μεταπηδώντας στον χώρο των αερογραμμών, όπου έφερε κι εκεί επαναστατικές ιδέες. Ο Μπακμίνστερ Φούλερ  δεν αντέγραψε την κυβική αρχιτεκτονική άλλων αρχιτεκτόνων, αλλά ανακάλυψε τον Geodesic dome. Με μια πρόσφατη καταμέτρηση, υπάρχουν πάνω από 300,000 δικά του κτίρια, κάνοντάς τον ίσως τον πιο επιτυχημένο αρχιτέκτονα στην ιστορία. Ο Στιβ Βόζνιακ δεν αντέγραψε τους υπολογιστές της εποχής του, αλλά ανακάλυψε έναν που ακόμα και ένας αδαής από τεχνολογία (όπως είμαι εγώ) θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει (και ακόμα και να ευχαριστηθεί), ο Μπιλ Γκέιτς ανακάλυψε νέα είδη λογισμικού κλπ.

Χρειαζόμαστε συχνή υπενθύμιση αυτής της αλήθειας, γιατί ζούμε σε ένα κόσμο που μια πληθώρα από πανίσχυρες δυνάμεις δουλεύουν μέσα στο κεφάλι μας, από τη στιγμή της γέννησής μας, στο σχολείο και στην εργασία μας, δυνάμεις που προσπαθούν να καταπιέσουν και να καταστείλουν των ατομικότητά μας, τη δημιουργικότητά μας, και πάνω απ’ όλα την περιέργειά μας. Με λίγα λόγια προσπαθούν να καταστρέψουν οτιδήποτε μας δίνει κίνητρο και μας κάνει να σκεφτόμαστε ανεξάρτητα.

Οι γονείς μας ήθελαν να φερόμαστε όπως τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς μας. Έκαναν σαφές ότι δεν ήθελαν ένα παιδί το οποίο να φαίνεται «περίεργο», «παράξενο» και «διαφορετικό», ή (θεός φυλάξει) «υπερβολικά έξυπνο για την ηλικία του».

Μετά πήγαμε στο σχολείο, σε μια μοίρα χειρότερη από τον Θάνατο και την Κόλαση. Είτε καταλήξαμε σε κάποιο δημόσιο σχολείο, είτε σε κάποιο ιδιωτικό, μάθαμε δύο βασικά πράγματα:

1. Υπάρχει Μία Σωστή Απάντηση για κάθε Ερώτηση

2. Εκπαίδευση σημαίνει να απομνημονεύεις τη Σωστή Απάντηση και να την παπαγαλίζεις σε μια «Εξέταση».

Η ίδια τακτική ακολουθείται καθ’ όλη τη διάρκεια της «εκπαίδευσής» μας στο Γυμνάσιο και το Λύκειο και (πέρα από λίγες εξαιρέσεις) στο Πανεπιστήμιο.

Σε όλη της διάρκεια αυτής μας της «εκπαίδευσης» βομβαρδιζόμαστε από την οργανωμένη θρησκεία. Οι περισσότερες θρησκείες, σ’ αυτό το μέρος του κόσμου, μας μαθαίνουν κι αυτές την «μία σωστή απάντηση», την οποία οφείλουμε να αποδεχτούμε χωρίς πολλά πολλά. Ακόμα χειρότερα, επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν με απειλές μεταθανάτιων βασανιστηρίων, όπου θα ψηνόμαστε, θα τηγανιζόμαστε και θα βράζουμε, αν τολμήσουμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, έστω και λίγο.

Μετά από 18-30 χρόνια αυτής της πλύσης εγκεφάλου, μας αμολάνε στην αγορά εργασίας, όπου μαθαίνουμε και προσπαθούμε να γίνουμε κουφοί, χαζοί και τυφλοί. Οφείλουμε να λέμε στους ανωτέρους μας πάντα αυτό που θέλουν να ακούσουν, αυτά που ταιριάζουν στις προκαταλήψεις που κουβαλάνε και στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται. Αν παρατηρήσουμε κάτι το οποίο δε θα θέλουν να ξέρουν, μαθαίνουμε να μένουμε σιωπηλοί. Αν δεν το κάνουμε…

«Άλλη μια λέξη να βγει από το στόμα σου, θα σε απολύσω!»

Όπως λέει και ο Μπομπ Ντομπς, «Ξέρεις πόσο χαζός είναι ο μέσος άνθρωπος; Ε, λοιπόν, μαθηματικά μιλώντας, οι μισοί από αυτούς είναι ακόμα πιο χαζοί».

Ο «Μπομπ» μπορεί να έχει μπερδέψει τις μαθηματικές ερμηνείες του μέσου όρου και του ποσοστού, αλλά πέρα απ’ αυτό πέτυχε κέντρο. Μισοί από τους ανθρώπους που γνωρίζεις, φαίνονται να είναι πιο χαζοί κι από ένα σακί με πέτρες. Δεν γεννήθηκαν έτσι. Κάθε μωρό όταν γεννιέται έχει μια έμφυτη περιέργεια και τάση για πειραματισμό και για εξερεύνηση. Παίρνει περίπου το ένα τρίτο της ζωής μας για να καταστραφεί αυτή η περιέργεια και η τάση για πειραματισμό, αλλά τελικά, τις περισσότερες φορές, καταλήγουμε να γίνουμε μέλη ενός πειθήνιου κοπαδιού.

Τα ανθρώπινα κοπάδια ξεκίνησαν με μέλη που ήταν πιθανές ιδιοφυίες, πριν η καλοσχεδιασμένη συνομωσία της κοινωνικής ομοιομορφίας καταστρέψει τα μυαλά τους. Όλοι μας μπορούμε να επαναδιεκδικήσουμε αυτή τη χαμένη ελευθερία μας, άμα το θέλουμε αρκετά και προσπαθήσουμε σκληρά για αυτό.

Εγώ δουλεύω πάνω σ’ αυτό τα τελευταία 50 χρόνια, και ακόμα και σήμερα, κομμάτια του εαυτού μου λειτουργούν σαν ρομπότ ή ζόμπι. Το να μάθει κάποιος «το πώς να γίνει αυτό που είναι» (για να χρησιμοποιήσουμε και μια φράση του Νίτσε), μπορεί να πάρει μια ολόκληρη ζωή, αλλά σίγουρα είναι το καλύτερο παιχνίδι που υπάρχει!

Το μίνι Μανιφέστο του Μάγου-Δημιουργού

απο τον Joshua Madara - 6 Ιουνίου 2011 

Κάθε επαρκώς προηγμένη τεχνολογία είναι απαράλλακτη από μαγεία // Arthur C. Clarke
Κάθε επαρκώς προηγμένο έργο είναι απαράλλακτο απο το παιχνίδι // Seb Paquet

Η λέξη Magic - Mαγεία (όπως και η λέξη μηχανή) προέρχεται απο μια πρώτο-ινδοευρωπαϊκή λέξη που σημαίνει “να είναι ικανός" ή "να έχει δύναμη" – ο μάγος είναι αυτός που μπορεί.  Η λέξη Sorcery - Mαγεία προέρχεται απο μια λατινική λέξη και σημαίνει την ικανότητα να επηρεάσεις τη μοίρα – ο μάγος είναι αυτός που μπορεί να φέρει αλλαγή στα πράγματα. Το αρχέτυπο του Μάγου υπονοεί ένα άτομο που έχει εξαιρετικό, ακόμη και μυστηριώδη έλεγχο πάνω στον εαυτό του και στις καταστάσεις.

Η τεχνολογία μπορεί να είναι ένα μέσο ελέγχου των καταστάσεων γύρω μας και  απο την Αναγέννηση και μετά, σταδιακά υπερίσχυσε της μαγείας. 

Η μαγεία υποχώρησε, αλλά δεν πέθανε. Επιβιώνει όχι μόνο στην αρχαϊκή αρκάνα των αταβιστών, των Λουδιτών και των αποκαλούμενων ¨πρωτόγονων¨, αλλά και σε ένα μικρό αλλά όλο και αυξανόμενο αριθμό ατόμων που βλέπουν οτι η τεχνολογία και η μαγεία δεν είναι ουσιαστικά διαφορετικές έννοιες, οτι και οι δύο είναι μέσα ανακάλυψης και έκφρασης των προθέσεων μας, της επανατροφοδοτούμενης χαρτογράφισης πιθανών αλλά και φυσικών κόσμων.

Μια νέα χιλιετία – είσοδος: το Kίνημα των Δημιουργών. Άνθρωποι που δημιουργούν πράγματα μόνοι τους (DIY) ή με άλλους μαζί (DIYWO), με σκοπό να βελτιώσουν τη ζωή τους. Άνθρωποι μοιράζονται ελεύθερα τη γνώση της δημιουργίας μαζί με άλλους ανθρώπους. Οχι για το κέρδος, ούτε για να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλο, αλλά για διασκέδαση, περιέργεια και αγαθή πρόθεση. Οι άνθρωποι μετατρέπονται απο καταναλωτές και θύματα των περιστάσεων, σε δημιουργούς και κυρίαρχους του πεπρωμένου.

Ικανοί άνθρωποι. Δυνατοί άνθρωποι. Άνθρωποι που μπορούν. Μαγικοί άνθρωποι, voodoo άνθρωποι. 

Αυτό στάθηκε δυνατό χάρη σε μια απλή αλήθεια αυτού του περίπλοκου προσαρμοζόμενου συστήματος που είμαστε: Ο οποιοσδήποτε από εμάς έχει τη δυνατότητα και μπορεί να το κάνει.
Αφήστε μας να εκφράσουμε τη μαγεία μέσα απο τα νέα μέσα τέχνης, όπως ακριβώς οι πρόγονοι μας την εξέφρασαν μέσα απο παραδοσιακές τέχνες όπως το σχέδιο, η ζωγραφική, η γλυπτική, το γράψιμο, το τραγούδι, ο χορός κτλ, αλλά και με διαφορετικό τρόπο απο ότι αυτοί. Θα συντάξουμε τα δικά μας Ξόρκια Δημιουργίας, μιλώντας σε ηλεκτρικές γλώσσες.
Αφήστε μας να υλοποιήσουμε τα μαγικά μας αντικείμενα απο 3D εκτυπωτές αντί απο ασήμαντα μπιχλιμπίδια. 
Αφήστε μας να επικαλεστούμε δαιμονικές οπτασίες και φωνές απο παράξενες διαστάσεις πληροφορίας. Αφήστε μας να συγχρονίσουμε τελετές απο το Geoloqi, όχι για να τιμήσουμε νεκρούς θεούς, αλλά για να συμμετέχουμε πλήρως και σε βάθος στην ανακάλυψη και πραγμάτωση των ατομικών και κοινών μας σκοπών.

Αφήστε μας να γίνουμε σαν θεοί, να δημιουργήσουμε κατ' εικόνα μας , δίνοντας σάρκα στα παιδιά του μυαλού μας.

Η τεχνολογία δεν ήταν ποτέ πιο προσβάσιμη. 

Όσα δημιουργώ στο hyperRitual είναι απλά μια μικρή λεπτομέρεια της κορυφής του παγόβουνου σε σχέση με όσα είναι δυνατά απο τη σύνθεση μαγείας και τεχνολογίας. Ο κόσμος είναι έτοιμος. Εσείς είστε έτοιμοι. Εδώ είναι ο χώρος, αυτή είναι η στιγμή. Ονειρευτείτε την. Πράξτε την. Γίνεται αυτή, η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο.

Joshua Madara

μετάφραση στα ελληνικά, discordia.gr 

Επαναμυθεύοντας την "πραγματικότητα"

Περίπου μία δεκαετία πίσω, είχαμε στήσει με μια καλή μου φίλη μια ραδιοφωνική εκπομπή για μύθους και συμβολισμούς. Kάναμε αφηγήσεις με διάφορες θεματικές ενώ σχετική μουσική διέκοπτε ανακουφιστικά την λογοδιάρροια μας. Είχα στήσει και ένα blog σαν απόηχο αυτής της προσπάθειας που αν και δεν κράτησε πολύ έχει παραμείνει ψηλά στην επισκεψιμότητα όσων ψάχνουν για μύθους. Το όνομα και στις δύο αυτές μισοτελειωμένες προσπάθειες ήταν «Επαναμυθεύσεις». Και αν και οι προσπάθειες ατόνησαν, δέκα χρόνια μετά, η λέξη αυτή επανέρχεται σχεδόν καθημερινά μπροστά από το βλέμμα μου, σε πολλές περιστάσεις. Ερχόταν μπροστά στο βλέμμα μου, είτε άκουγα μία καινούρια εκδοχή ενός γνωστού μύθου, είτε παρακολουθούσα την κατασκευή των ειδήσεων απο τα μέσα, είτε έπαιζα ένα καινούριο παιχνίδι, είτε μιλούσα σε φίλους ή μαθητές, είτε διάβαζα ένα καινούριο για μένα μαγικό τυπικό. Επαναμύθευση...

Τότε με είχε συνεπάρει αυτός ο όρος. Είχα περάσει θυμάμαι μόλις από τους αρχετυπικούς συμβολισμούς του Jung στον Georges Bataille και τη βεβαιότητα του ότι «ζούμε μέσα σε ένα μύθο που αποτελεί την ίδια την απουσία του μύθου» και είχα καταλήξει επίσης με βεβαιότητα ότι οι ταχύτητες του μοντερνισμού επιβάλουν το τέλος των μύθων. Ποιός έχει ανάγκη το μύθο και τον συμβολισμό όταν μπορεί να έχει απευθείας σύνδεση με την «πραγματικότητα»? Άμεση, εύπεπτη, δραματοποιημένη, hardcore πραγματικότητα, κατασκευασμένη για τα μάτια μας και μόνο από μετρ του είδους.

Όταν αργότερα ανέτρεψα (μην ενθουσιάζεστε, ακόμη το δουλεύω) έννοιες όπως «πραγματικότητα» και «είναι» από τις αμέτρητες βεβαιότητες μου, δυναμιτίζοντας όλο το οικοδόμημα των επιχειρημάτων μου απέναντι σε θεούς και ανθρώπους, κατέφυγα πάλι στους μύθους. Εκεί βρήκα ανακούφιση, εκεί βρήκα κατανόηση και κυρίως εκεί βρήκα την πολυμορφία των εικόνων χωρίς λέξεις, χωρίς απόλυτους προσδιορισμούς, χωρίς πολλά πολλά «είναι». Με βοήθησε και ο Campbell και η παρατήρηση της διαμεσικής αφήγησης (transmedia storytelling) σε αυτό. Και νόμισα τότε ότι κατάλαβα γιατί έλεγε τότε ο Bataille ότι τέρμα με τους μύθους, δεν ταιριάζουν πλέον με την αλήθεια μας, με την καθημερινότητα μας. Γιατί τους χαρακτηρίζουν σαν μη μετρήσιμο μέγεθος προς τα υπόλοιπα μετρήσιμα και εμπορεύσιμα μεγέθη της.

Η αιτία δεν ήταν ο μοντερνισμός αυτός καθαυτός, ούτε καν η εκλογίκευση, ούτε καν η ταχύτητα. Κανείς λογικός δεν χάνει τη φαντασία του ή την ανάγκη του για μια καλή ιστορία. Η αιτία ήταν τα νέα μέσα. Και πιο συγκεκριμένα το γεγονός ότι η αμεσότητα τους και τα δυνατά τους φώτα, πήραν τα οικεία σκοτάδια του μύθου και τις εύπλαστες εικόνες του συμβολισμού και μας τα σέρβιραν στο πιάτο. Τα χρησιμοποίησαν, τα «απομάγεψαν», τα μετέτρεψαν σε προιόντα και εμείς τα μπουχτίσαμε ή τα αγνοήσαμε. Ότι τραβούσε η όρεξή μας…

Και εκεί μου ανοίγει εμένα η όρεξη για «επαναμύθευση». Γιατί αν μιλάμε για «επαναμάγευση», οφείλουμε πρώτα να μιλάμε με τους ίδιους μύθους και να πατάμε πάνω στα ίδια σύμβολα, και ας τα αλλάξουμε και ας τα χρησιμοποιήσουμε όπως θέλουμε, οφείλουν να έχουν μια κοινή ρίζα. Οι πιο καλοί μας φίλοι έχουν δει ίδια παιδικά με εμάς και θυμούνται απ’έξω τα ίδια παραμύθια με εμάς. Άρα εκεί κάπου ίσως βρίσκονται οι δικές μας μυθοπλασίες. Είναι γύρω μας και μέσα μας, σε αυτό το χάος από εικόνες νοηματοδοτημένες και φορτισμένες από την ίδια τη συλλογικότητα των θεατών, ικανές να αποτελέσουν πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του επίδοξου μάγου. Μέσα από τη φιλοσοφία, τη θεωρία των συστημάτων και την ανθρωπολογία, την αρχαιολογία, τη γλωσσολογία, το συμβολισμό, μέσα από κάθε μορφή τέχνης και κυρίως μέσα από αυτό το απίστευτο πολύβουο μελίσσι ιδεών, εικόνων και πληροφοριών που δημιουργείται και διακινείται μέσα από τα κάθε λογής δίκτυα. Και οι παλιές ιστορίες και ιεροί και ανίεροι ήρωες ντύνονται με νέα ενδύματα για να προσδιορίσουμε εκ νέου την ιστορία τους με έναν τρόπο που να μιλάει σε όλους μας και κυρίως να θέλουμε να μιλήσουμε για αυτόν. Όπως και κάθε μύθος που σέβεται τον εαυτό του έτσι και αυτοί οι νέοι μύθοι αγκαλιάζονται από τα διαφορετικά μέσα, αλλάζουν μορφή όταν περνάνε από μέσο σε μέσο και από στόμα σε στόμα, από σκληρό σε σκληρό και από κεφάλι σε κεφάλι.

Και όπως ακριβώς και η συνεχής προσπάθεια για επανατοποθέτηση του μύθου στις εξωφρενικές ταχύτητες που ζούμε, έτσι και αυτές οι επαναμυθεύσεις, είχαν μια παθιασμένη αρχή και μια δυσκολία στην πραγμάτωση τους.  Όπως ακριβώς και οι προσπάθειες μου να κάνω κάτι με αυτή την ιστορία πέρα απο το να την παρατηρώ και να γεμίζω με υλικό. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο σταθεροί σε αυτό απο εμένα και σας προτείνω να κάνετε μια βόλτα από το χώρο τους και από την προσπάθεια τους να ορίσουν τους νέους μύθους, τους νέους ήρωες και τους νέους θεούς. Έτσι ώστε μέσα από αυτό να γίνουμε εμείς οι αφηγήσεις μας και ίσως να ορίσουμε και εμείς από την αρχή την ανθρώπινη και θεϊκή μας φύση… ή και όχι.

Προ-αιρετικοί σύνδεσμοι

http://www.modernmythology.net/

http://www.weaponized.net/

http://www.mythencyclopedia.com/Mi-Ni/Modern-Mythology.html

Μη φοβάστε τη Μαύρη Μαγεία, του Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον [ ΜΕΡΟΣ ΙII ]

~ Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ

~ Διαβάστε το δεύτερο μέρος εδώ

~ Ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον, γράφει στο περιοδικό Gnostica για τη φύση της Μαύρης Μαγείας και πως μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν οι «ψυχικές επιθέσεις».

 Η ηλιθιότητα της Μαύρης Μαγείας

            Ο κουκουλοφόρος αποκρυφιστής κουβαλάει αρκετή κοινωνική παθογένεια ώστε να μπορεί εύκολα να διακρίνει τι κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες της συμβατικής υποκρισίας, της κοινωνικής μυθολογίας που ορίζει την πραγματικότητα των ομοίων του είδους του. «Είναι όλοι τους πρόβατα», σκέφτεται. «Βλάκες. Ανόητοι. Περιμένουν από τους βοσκούς τους να τα κουρέψουν». Έχει έρθει σε επαφή με κάποια σχετικά αυθεντικά μαγικά ρεύματα για να ξέρει μερικά φτηνά κόλπα με τα οποία μπορεί να παρακαμφθεί η «κοινωνική συνείδηση», η φυσιολογική πραγματικότητα. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει πνευματική βία αντί για απλή σωματική βία που χρησιμοποιούν οι συνηθισμένοι χούλιγκαν.

            Απέναντι σε όσους τον αναγνωρίζουν ως έναν ανόητο ψεύτη είναι ουσιαστικά αδύναμος.

            Είναι ανόητος επειδή το να ξοδεύεις τη ζωή σου τρομοκρατώντας και εκμεταλλευόμενος τους κατώτερούς σου είναι μια ανόητη και βαρετή ύπαρξη για οποιοδήποτε με παραπάνω από πέντε δισεκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα. Μπορείτε να φανταστείτε τον Μπετόβεν να αγνοεί τις ουράνιες συμφωνίες του για να αρχίσει να χτυπάει τον τοίχο και να ενοχλεί τους γείτονες; Τον Γκέντελ να αγνοεί τα υπερβατικά μαθηματικά για να αρχίσει να κλέβει στα χαρτιά; Τον Βαν Γκονγκ να παρατάει το πινέλο του για να σχεδιάζει άσχημες καρικατούρες στις αντρικές τουαλέτες; Το πνευματικό «κακό» είναι το χειρότερο είδος «κακού» επειδή ο εγκέφαλος δεν είναι όπλο αλλά ένας πιθανός παράδεισος.

            Οποιοδήποτε είδος μοχθηρίας είναι ηλίθιο, αλλά η αποκρυφιστική μοχθηρία είναι η πιο ηλίθια απ’ όλες. Κάποιος αποκρυφιστής ο οποίος δεν είναι 100% τσαρλατάνος (αν και οι περισσότεροι από αυτούς είναι) και που έχει έρθει σε επαφή με αποκρυφιστική γνώση, το να την χρησιμοποιεί για μοχθηρούς σκοπούς είναι σα να χρησιμοποιεί αποσπάσματα του Σαίξπηρ ως χαρτί τουαλέτας. Οποιοσδήποτε έχει εξελιχθεί από το στάδιο της βαρβαρότητας μπορεί να διακρίνει πόσο προανθρώπινες είναι αυτές οι πρακτικές, εκτός φυσικά από αυτόν που τις χρησιμοποιεί.

            Η γνήσια αποκρυφιστική μύηση προσφέρει την «φιλοσοφική λίθο», το «χρυσάφι του οίνου» και το «ελιξίριο της ζωής», τα οποία είναι μεταφορές της δυνατότητας κάποιου να αντιμετωπίζει τη ζωή με την γενναιότητα, αγάπη και ελαφρότητα που της αρμόζει. Πετώντας όλα αυτά στα σκουπίδια για να ασχοληθεί με το μίσος, την μοχθηρία και την ικανοποίηση που του προσφέρει ο εκφοβισμός των αδύναμων, ο αποκρυφιστής γίνεται επίτηδες ανόητος.

            Επίσης, ο ψυχικός τρομοκράτης, πέρα από ανόητος, είναι πάντα ψεύτης και απατεώνας. Κατ’ αρχήν, το να θεραπεύεις είναι πιο εύκολο (και πιο διασκεδαστικό) από το να καταριέσαι και δεν έχει τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα που συνοδεύουν συνήθως τις κατάρες όταν αστοχούν ή όταν επιστρέφουν σαν μπούμερανγκ. Ο ψυχικός τρομοκράτης δε θέλει να το ξέρετε αυτό. Θέλει να πιστεύετε πως είναι παντοδύναμος.

Το Μεγάλο Ψέμα 

Το παλιό θεολογικό κλισέ πως ο Διάβολος είναι ο «Πατέρας των Ψεμάτων» περιέχει μια σημαντική νευροπολιτική αλήθεια. Η αποκρυφιστική γνώση ξεκινάει με τη συνειδητοποίηση πως η συμβατική πραγματικότητα του υπνωτισμένου ανθρώπου είναι κατά 99.97% μυθολογία. Η νοητική στρέβλωση, το πλύσιμο εγκεφάλου, η δαιμονολογία, οι κατάρες κλπ, ξεκινούν με το καταφανέστατο ψέμα πως η εναλλακτική πραγματικότητα του ψυχικού τρομοκράτη δεν είναι μυθολογία, αλλά «πραγματικά πραγματική».

            Η πραγματικότητα των Σατανιστών είναι όντως πραγματικότητα. Όπως και η πραγματικότητα των Ντισκορτιανών. Και των γυμνιστών. Και των ερπετολατρών. Και των Μεθοδιστών. Και των Ρεπουμπλικανών. Και των Βουδιστών. Και των φυτοφάγων. Και των επιστημόνων.

            Κάθε μία από αυτές τις πραγματικότητες είναι «πραγματική» για το νευρικό σύστημα που είναι προγραμματισμένο να μετατρέπει όλα τα εισερχόμενα ενεργειακά σήματα στον κώδικα (λεκτικές κατηγορίες) της εκάστοτε «πραγματικότητας», και να απορρίπτει σαν θόρυβο όλα τα σήματα που δεν ταιριάζουν με τον κώδικα.

       Το Μεγαλύτερο Ψέμα στον Κόσμο είναι η πίστη της ύπαρξης μια «πραγματικής» πραγματικότητας. Αυτό είναι το ψέμα που συντηρεί τον κάθε πολίτη υπνωτισμένο στη στατική πραγματικότητα που του έχουν εμφυτεύσει στην παιδική του ηλικία οι γονείς του και το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι το ψέμα που εκμεταλλεύονται οι Μαύροι Μάγοι και κάνουν τους δαίμονες της δικής τους πραγματικότητας να υλοποιούνται στη δική σου πραγματικότητα.

            Στο μυαλό του υπνωτισμένου Αμερικανού, η Αμερική είναι η μεγαλύτερη χώρα του Κόσμου. Στο μυαλό του κάθε καλού Πουέζου, το Φερνάντο Που είναι η μεγαλύτερη χώρα. Στο μυαλό του Χριστιανού, ο Χριστιανισμός είναι η μόνη αληθινή θρησκεία, όπως και ο Βουδισμός για τους Βουδιστές και πάει λέγοντας.

            Καθρέφτες και γαλάζιος καπνός…

        Υπάρχουν δεκάδες μετα-προγραμματιστικές τελετές στα αποκρυφιστικά εγχειρίδια, που δείχνουν τον τρόπο να απομονώσεις την πραγματικότητά σου από τις επιθέσεις δαιμονικών οντοτήτων που έρχονται από την ξεχωριστή πραγματικότητα ενός μαύρου μάγου. Ένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά βιβλία στο θέμα είναι η Ψυχική Αυτοάμυνα της Ντίον Φόρτσουν.

            Προσωπικά, θεωρώ τέτοιες τελετές ως αχρείαστες, καθώς παίρνουν τον ψυχικό τρομοκράτη πολύ στα σοβαρά.

Η Δύναμη της Αγάπης

            Πιο ταιριαστός σε μένα είναι ο απλός διαλογισμός της συγχώρεσης. Αντιληφθείτε πόσο ανόητος είναι ο ψυχικός τρομοκράτης που ξοδεύει χρόνο και ενέργεια σε βαρβαρικές πρακτικές, ενώ τα αστρικά πεδία του αποκρυφισμού είναι τόσο θαυμαστά για όσους έχουν τα μάτια και την καρδιά για να τα εκτιμήσουν. Υπάρχουν πεδία που συγκρίνονται με την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν και ο τρομοκράτης είναι αποκλεισμένος από αυτά λόγω της ποταπής μοχθηρίας του. Λυπηθείτε τον φτωχούλη ανόητο και συγχωρέστε τον.

          Η ευλογημένη Ιουλιάνα του Νόργουιτς, ένα «αγράμματο παιδί υπηρέτη», καταλαμβανόταν συχνά από Θεϊκές Δυνάμεις όπου το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να χαμογελάει και να επαναλαμβάνει, «Όλα είναι καλά, και όλα θα είναι καλά. Όλες οι εκφάνσεις όλως των πραγμάτων θα είναι καλά». Αυτό μπορεί να μην έχει να συνεισφέρει πολλά πράγματα στη φιλοσοφία όσο οι διαστάσεις που εξερεύνησαν ο Παράκελσος και ο Άλντους Χάξλεϋ, ή επιστημονικό ενδιαφέρον όσο οι παράδεισοι του Τίμοθι Λίρι και του Δρ Τζον Λίλλυ, αλλά δείχνει πως ακόμα και οι πιο «απλοϊκοί» ανάμεσά μας, αν έχουν αγάπη, μπορούν να γίνουν κοινωνοί σε πραγματικότητες πολύ πιο διασκεδαστικές και ηδονιστικές από τον βούρκο μέσα στον οποίο ζει ο κάθε ψυχικός τρομοκράτης.

Η Δύναμη του Χιούμορ

            Δεύτερον, αφεθείτε και γελάστε με την ψυχή σας. Το εννοώ κυριολεκτικά. Η πρακτική της lila yoga προτείνεται από πολλούς Ταντριστές (όπως και από τον Άλλαν Γουάτς) και είναι το κατάλληλο φάρμακο για όλες τις περιστάσεις, αλλά είναι ιδιαιτέρως καλό για τον εξορκισμό «κακών δονήσεων». Φτιάχνεται έναν μαγικό κύκλο με κάποιους φίλους σας και απλά γελάτε για 45 λεπτά. Θα έχετε μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Αν δυσκολεύεστε να ξεκινήσετε, απλά μοιράστε λίγο μαγικό βότανο προτού ξεκινήσετε. Όταν κάνετε αυτή την τελετή για να αφαιρέσετε μια κατάρα, βάλτε μια φωτογραφία του ψυχικού τρομοκράτη στο κέντρο και γελάστε μαζί του. Στο τέλος, σκίστε την φωτογραφία και ξεχάστε τον εντελώς.

            Είναι τόσο απλό. Όπως το κουράγιο προστατεύει από τον κάθε νταή, έτσι η χαρά και το γέλιο προστατεύουν από τον πνευματικό νταή.

            Όπως έλεγε και ο Μέχερ Μπάμπα, “Don’t worry. Be happy.”

            Αυτές οι τέσσερις λέξεις συσσωρεύουν μέσα τους την σοφία όλων των αιώνων.