Πρακτικές τελετές Ντισκορντιανισμού - The Monty Python Banishing Ritual

Μεγάλη σύγχυση/διαφωνία/έριδα υπάρχει σχετικά με την "σοβαρότητα" του Ντισκορντιανισμού σαν ρεύμα του Chaos Magic(Κ). Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε πιο "παραδοσιακές" και "σοβαρές" σχολές. Κύριος λόγος είναι η πλήρης απουσία δόγματος στον Ντισκορντιανισμό, κάτι που αποθαρύνει όλους τους επίδοξους μελετητές καθώς δεν υπάρχει κάτι να παπαγαλίσουν και κάποια απόλυτη αλήθεια να προσκυνήσουν. Το γεγονός ότι ο Ντισκορντιανισμός γελάει και δεν παίρνει στα σοβαρά τίποτα, ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό, αποθαρρύνει επίσης όλους τους επίδοξους και βλοσυρούς μελετητές που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με την Μαγεία.
Επειδή όμως κάθε τράπουλα έχει τον Joker της και κάθε Αρκάνα έχει τον Τρελό της, όλοι οι Μάγοι των επίσημων σχολών χαμογελούν ευγενικά στους Ντισκορντιανούς και ενίοτε τους δίνουν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, προτού αποχωρήσουν για να κάνουν τις σοβαρές και βλοσυρές τελετές τους. Αποτέλεσμα είναι ο Ντισκορντιανισμός να έχει αποκτήσει τη φήμη του μπάσταρδου και λίγο παράταιρου παιδιού του Chaos Magic(k) που τα άλλα παιδιά δεν τον παίζουν και οι μεγάλοι δεν τον προσκαλούν στα γαμήλια πάρτυ τους... Μισό λεπτό... Βλέπω ένα pattern να σχηματίζεται εδώ...
Τέλος πάντων. Στο θέμα μας.
Οι μόνες μαγικές πρακτικές που εμφανίζονται στην αντίστοιχη "Βίβλο" του Ντισκορντιανισμού το Principia Discordia (αν και δε μας αρέσει η λέξη Βίβλος την χρησιμοποιώ για να δώσω την βαρύτητα που χρειάζονται οι σοβαροί και βλοσυροί μελετητές), είναι η Επίσημη Τελετή Ντισκορντιανής Βάπτισης και η Κατάρα της Γαλοπούλας. Αυτό όμως δε σημαίνει πως οι Ντισκορντιανοί δε χρησιμοποιούν προσωπικά και άλλες πρακτικές, δικής τους πάντα επινόησης (δε θέλουμε να χρησιμοποιούμε κάτι που έχει φτιάξει κάποιος άλλος, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε που το είχε βάλει και που το είχε χρησιμοποιήσει πριν το πάρουμε εμείς). Απλά επειδή έχουμε αυτό το θέμα με την αποκεντροποίηση και την παράνοια, λίγες φορές τις επικοινωνούμε προς τα έξω.

Για να δώσω ένα απλό παράδειγμα, ορίστε η Monty Python Banishing Ritual:

Κατ'αρχήν τί είναι μια Banishing Ritual; Είναι μια τελετή που σκοπό της έχει να καθαρίσει την ενέργεια του χώρου και του Μάγου από επιρροές που τυχόν να έχουν απομείνει μετά από μία μαγική τελετή. Ας πούμε ότι κάνετε μια evocation του Mπαφομέτ γιατί σας έλειψε και θέλετε να του/της πείτε ένα γεια βρε αδερφέ. Στη συνέχεια όμως, έχετε κανονίσει να πάτε στο super market με την μάνα σας. Η αλήθεια είναι πως πρέπει η ενέργειά σας να γειωθεί λίγο με τον πλανήτη μας, για να μην είστε σαν χαμένος όταν έρθετε ξανά σε επαφή με τον έξω κόσμο. Εδώ είναι που χρησιμεύουν τα Banishing Rituals. Υπάρχουν πολλές και δε θα σας κουράσω με αυτές. Έχω ήδη βάλει κάποια Link να τις δείτε αν ενδιαφέρεστε. H Monty Python Banishing Ritual πάει ως εξής:
Σχεδιάζετε ένα Πεντάγωνο και στέκεστε στο κέντρο του. Αν δεν έχετε κιμωλία πρόχειρη, μπορείτε απλά να το φανταστείτε. Ενώνετε τα πόδια και σηκώνετε τα χέρια σχηματίζοντας ένα Τ, όπως ο Brian πάνω στο σταυρό. Γέρνετε το κεφάλι ελαφρά προς τα αριστερά και αναπνέετε ελεύθερα. Στη συνέχεια, σφυρίζετε ανέμελα και τραγουδάτε με κέφι το Always look on the bright side of life. Μπορείτε να αγνοήσετε το Πεντάγωνο και την στάση σας μετά απ'αυτό και να χορεύετε ελεύθερα. Μην ξεχνάτε να αναπνέετε.




"Oh my... Try to laugh this one out..."

Συνομωσία της Εβδομάδας - Το Άγιο Τάγμα του Λεμονιού

Το Άγιο Τάγμα του Λεμονιού, άλλο ένα παρακλάδι των Ελευθεροτεκτόνων, ιδρύθηκε –κάποιοι λένε- από τον Λόρδο Γκλέντεϊλ το 1798, ή –κάποιοι άλλοι λένε- από μια ομάδα φαρσέρ το 1996, που πραγματοποίησε και την πρώτη δημόσια εκδήλωση του Τάγματος του Λεμονιού ρίχνοντας λεμόνια – πολλά και πολλά λεμόνια – στον ποταμό Λέφεϊ στην Ιρλανδία. Αυτή η μυστική αδελφότητα δηλώνει πως είναι αφιερωμένη στην αναζήτηση μεγάλων χρηματοδοτήσεων από εταιρείες που ασχολούνται με προϊόντα λεμονιού για να σπονσοράρουν τελετές που θα περιλαμβάνουν κυρίως σκυθρωπές πορείες φορώντας μουντά ρούχα και «καπέλα στο χρώμα του λεμονιού», πορείες σε μέρη «με κανένα ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον» κρατώντας ψηλά «καλοθρεμμένα και καλοσχηματισμένα λεμόνια σε δάχτυλα μακρά». Ο Προστάτης Άγιος του Τάγματος είναι ένας σοσιαλιστής του 19^ου αιώνα ονόματι Τσάρλς Φουριέ, που πίστευε στην ανατροπή του πολιτισμού και στην ίδρυση μιας «κοινωνίας της αρμονίας», στα πλαίσια της οποίας θα ενθαρρύνονταν όλα τα πάθη και οι μανίες και που μετά την ίδρυσή της, ολάκερος ο ωκεανός θα μετατρεπόταν σε λεμονάδα.

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, ο πραγματικός ιδρυτής του Τάγματος του Λεμονιού ήταν η Ελισάβετ Άλντγουορθ (1695-1773), η μοναδική παρακαλώ γυναίκα που κατάφερε να μυηθεί στα μυστικά των Ελευθεροτεκτόνων, αφού βρέθηκε να κοιμάται πίσω από κάποιες κουρτίνες μέσα στη Στοά του Κορκ. Εις μνήμην της, το Τάγμα του Λεμονιού είναι bisexual, δηλαδή είναι ανοιχτό σε όλα τα φύλα.

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Robert Anton Wilson ~Everything is under control

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Η επιστήμη του Do Easy

Μιλώντας για ασκήσεις, το 1982 ο Gus Van Sant δημιουργεί μια ταινία μικρού μήκους (ίσως και την πρώτη του) βασισμένη στο κείμενο "Discipline of Do Easy" του William S. Burroughs. Ο Burroughs προτείνει μια διαδικασία αντιμετώπισης (επαναπρογραμματισμού) εξωτερικών αλλά και εσωτερικών συμπεριφορών βασισμένες στην αρχή ΚΕ (Κάντο Εύκολα) ακα με τον πιο γρήγορο, άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο. Πάντα με αρμονία και χάρη για να αποφύγετε μια ζωή αδεξιότητας χωρίς νόημα και έλεγχο και κυρίως για να γλιτώσετε απο τη δύσκολη κατάσταση του να "twitch hot tea across the Duchess". Όπου "hot tea" και "Duchess" παρακαλώ αυτοσχεδιάστε.

Αναφορά γίνεται στον "Mr Hubbard calls it the Reactive Mind" αλλά το κρύβω εδώ κάτω για να το αγνοήσετε. αν δεν το καταφέρω δείτε αυτό Burroughs On Scientology - 1970

Η συνομωσία της εβδομάδας - Πανεπιστημιακή Σταυροφορία για τον Κθούλου

"ΤΟ βρήκα!"

- σλόγκαν της Πανεπιστημιακής Σταυροφορίας για τον Χριστό

"Με βρήκε ΑΥΤΟ!"

- σλόγκαν της Πανεπιστημιακής Σταυροφορίας για τον Κθούλου

Η Πανεπιστημιακή Σταυροφορία για τον Κθούλου υποστηρίζει πως είναι το αρχαιότερο κολλεγιακό κλαμπ στον κόσμο, ισχυριζόμενοι πως τα πλοκάμια τους είχαν απλωθεί σε όλο τον πλανήτη ακόμα και πριν την Αρχαία Ελλάδα ή την Ατλαντίδα, ακόμα και πριν την πρώτη κιόλας προσπάθεια των Ιλλουμινάτι να κατακτήσουν τον κόσμο. Λάτρεις των Μεγάλων Παλαιών, των τιτάνιων εξωδιαστατικών οντοτήτων από το Νεκρονομικόν του τρελού Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ, και/η την φαντασία του Χ.Φ. Λαβκραφτ. Η Λατρεία του Κθούλου υπήρχε στη Γη πολύ πριν εμφανιστούν τα πρώτα ίχνη της ανθρωπότητας και δημιούργησε την Πανεπιστημιακή Σταυροφορία στο πανεπιστήμιο του Μισκατόνικ (στο Άρκαμ φυσικά, στην Μασαχουσέτη) στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, προσθέτοντας σιγά σιγά και παραρτήματα στο Γέηλ, στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης κ.α.

Ο Κθούλου, που συνήθως απεικονίζεται σαν ένα γλειώδες πράσινο χταπόδι τιτάνιου μεγέθους, μπορεί να μην είναι και η πιο ελκυστική θεότητα, αλλά οι Σταυροφόροι επιμένουν πως δεν έχει περισσότερο απεχθείς και φρικτές συνήθειες από τους περισσότερους θεούς τους οποίους λατρεύουν οι άνθρωποι.

Η Πανεπιστημιακή Σταυροφορία στη Νέα Υόρκη σχεδιάζει να χτίσει το Ζιγκουράτ του Χαμού, χρησιμοποιώντας σκλάβους, αν δεν οι φοιτητές δεν έχουν αρκετά λεφτά να δωρίσουν. Άλλα παρακλάδια έχουν προτείνει ένα πρόγραμμα "εθνικής κάθαρσης", βασισμένο πάνω στην πρόταση πως "αν όλοι κάνουν μπάνιο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, άσχετα αν το χρειάζονται ή όχι, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θα βελτιωθούν αισθητά". Το 1996, οι Λάτρεις του Κθούλου τον έθεσαν υποψήφιο για Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών με το σλόγκαν "Γιατί να συμβιβαστείτε με κάτι λιγότερο κακό;"

Τα Κθουλάκια, σαν τους αντίζηλούς τους στην Πανεπιστημιακή Σταυροφορία για τον Χριστό, τυπώνουν και μοιράζουν διάφορα φυλλάδια προσυλητισμού, μόνο που τα δικά τους έχουν πιο ζωντανά σλόγκαν όπως: "Yog Sothoth Neblod Zin", "Ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ ΔΕΝ ήταν τρελός", "Κθούλου Φταγκν", κλπ...

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Robert Anton Wilson ~Everything is under control

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Οι ασκήσεις του Prometheus Rising - Κεφάλαιο 1

Στο Prometheus Rising, ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον αναπτύσσει το μοντέλο των 8 εγκεφαλικών κυκλωμάτων του Τίμοθι Λίρι (βλέπε παλαιότερο ποστ του Discordia.gr), εμπλουτισμένο με κάποιες δικές του παραλλαγές και μεταλλάξεις. Στο τέλος του κάθε κεφαλαίου, παραθέτει κάποιες απλές (φαινομενικά) ασκήσεις οι οποίες θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα τα πράγματα που περιγράφονται μέσα στο κεφάλαιο.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον θείο Μπομπ, είναι πολύ σημαντικό να κάνει κάποιος τις ασκήσεις, πέρα από να τις διαβάζει, για να αποκτήσει μια άμεση εμπειρία αυτών που προσφέρουν, έστω κι αν θεωρεί πως ξέρει εκ των προτέρων ποια θα είναι τα αποτελέσματα.

Το πρώτο κεφάλαιο, έχει τον τίτλο What the Thinker thinks, the Prover proves (μια ελληνική μετάφραση θα ήταν: Ό,τι σκέφτεται ο Στοχαστής, επαληθεύει ο Επαληθευτής). Ο Στοχαστής (Thinker) και ο Επαληθευτής (Prover) είναι δύο νοητά μέρη του εγκεφάλου που λειτουργούν χωρίς την παρέμβαση (και την συγκατάθεση) του συνειδητού νου, κάτι σαν τις διεργασίες που τρέχει ο υπολογιστής στο παρασκήνιο, χωρίς να είναι ορατές από τον χρήστη. Η λειτουργία τους είναι η εξής:

Ο Στοχαστής (Thinker) μπορεί ουσιαστικά να σκεφτεί οτιδήποτε. Μπορεί να σκεφτεί ότι "...η Γη αιωρείται στις πλάτες από άπειρες χελώνες, ότι η Γη είναι κούφια ή ότι η Γη πλέει στο διάστημα! Η συγκριτική θρησκεία και φιλοσοφία, δείχνουν πως ο Στοχαστής, θεωρεί τον εαυτό τους ως θνητό, ως αθάνατο, ως και τα δύο μαζί θνητό και αθάνατο (η θεωρία την μετενσάρκωσης) ή ακόμα και ως ανύπαρκτο (Βουδισμός). Μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του να ζει σε ένα Χριστιανικό σύμπαν, ένα Μαρξιστικό σύμπαν, ένα επιστημονικό-σχετικιστικό σύμπαν ή και σε ένα Ναζιστικό σύμπαν – μεταξύ πολλών άλλων πιθανοτήτων."

Ο Επαληθευτής (Prover) έχει μια πολύ πιο απλή λειτουργία: Ό,τι σκέφτεται ο Στοχαστής, το επαληθεύει ο Επαληθευτής.

Για παράδειγμα: "Αν ο Στοχαστής πιστεύει πως ο ήλιος γυρίζει σε τροχιά γύρω απ’τη Γη, ο Επαληθευτής θα οργανώσει πειθήνια όλες τις αισθήσεις, ώστε να το δέχονται! Όταν ο Στοχαστής αλλάξει γνώμη και πιστεύει πως η Γη είναι αυτή που γυρίζει γύρω απ’ τον ήλιο, ο Επαληθευτής θα αναδιοργανώσει τις αποδείξεις."

Σαν θεωρία είναι απλή και αρκεί να παρατηρήσετε λίγο τους ανθρώπους γύρω σας για να την δείτε σε πλήρη εφαρμογή. Το επόμενο λογικό βήμα φυσικά (και το πιο δύσκολο) είναι να στρέψετε το μικροσκόπιο στον ίδιο σας (μας) τον εαυτό και να δείτε με έκπληξη πόσο συχνά συμβαίνει το ίδιο και για εμάς τους ίδιους. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο εύκολα μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας για τα πιο απίστευτα πράγματα και όχι μόνο αυτό, αλλά και να δημιουργήσουμε τις αποδείξεις που θα επιβεβαιώνουν αυτά μας τα πιστεύω.

Για να παραθέσω ένα απλό παράδειγμα που μου συνέβη:

Έχω μπει στο τρένο και δίπλα μου μπαίνει ένα ζευγάρι με κάτι συρόμενες βαλίτσες. Προφανώς έρχονταν από κάποιο ταξίδι και είχαν βάλει στις βαλίτσες κάποια δοχεία με λάδι τα οποία είχαν ανοίξει, με αποτέλεσμα το λάδι να στάζει από το κάτω μέρος της βαλίτσας και να απλώνεται στο πάτωμα του τρένου. Τους άκουσα να το σχολιάζουν και να αναρωτιούνται τι θα κάνουν και ότι τα ρούχα τους θα έχουν γίνει χάλια κλπ. Κατέβηκαν στην αμέσως επόμενη στάση, αφήνοντας μια λιμνούλα από λάδι στο πάτωμα του βαγονιού. Στην ίδια στάση, και αφού αυτοί είχαν κατέβει, μπαίνει άλλο ένα ζευγάρι και κοιτάζει την λίμνη.

"Τί είναι αυτό;", αναρωτιέται φωναχτά η κοπέλα.

"Ξέρω γω; Κάποιος θα κατούρησε μάλλον", απαντάει ο τύπος.

"Ναι, έτσι φένεται", λέει αυτή.

Πηγαίνουν στις θέσεις που είναι κοντά στην λιμνούλα από λάδι/ούρα και κάθονται κοιτάζοντάς την με αηδία.

Μετά από λίγο λέει αυτός: "Πω πω, πως βρωμάνε"

"Ναι ναι, απαντάει αυτή, πάμε λίγο πιο κάτω γιατί δεν παλεύεται". Και σηκώνονται να πάνε πιο κάτω, κοιτάζοντας με απορημένοι που αντέχω την βρώμα και κάθομαι ακριβώς δίπλα από τα "ούρα"...

Και σταματάω την πολυλογία, γιατί το ποστ αυτό τράβηξε πολύ, συνεχίζω με τις ασκήσεις, μεταφρασμένες από το βιβλίο:

"Για να εξερευνήσετε τον Στοχαστή και τον Επαληθευτή, δοκιμάστε τα ακόλουθα:

1. 
   
   Οραματίσου έντονα ένα κέρμα (ας πούμε 20 λεπτά), και φαντάσου έντονα πως θα βρεις το κέρμα κάτω στο δρόμο. Στη συνέχεια, ψάξε για το κέρμα κάθε φορά που πας μια βόλτα, ενώ στο μεταξύ συνέχισε να το οραματίζεσαι. Δες πόσο καιρό θα σου πάρει ώσπου να βρεις το κέρμα.


2. 
   
   Εξήγησε το παραπάνω πείραμα, με την υπόθεση της «επιλεκτικής προσοχής» - δηλαδή, πως υπάρχουν πολλά κέρματα παντού, και ήταν αναμενόμενο να βρεις κάποιο εφόσον το έψαχνες συνέχεια. Ψάξε και για δεύτερο κέρμα.


3. 
   
   Εξήγησε το πείραμα με την εναλλακτική μυστικιστική υπόθεση πως «το μυαλό ελέγχει τα πάντα». Πίστεψε πως εσύ έκανες το κέρμα να υλοποιηθεί στο σύμπαν, θέλοντάς το. Ψάξε και για δεύτερο κέρμα.


4. 
   
   Σύγκρινε το χρόνο που χρειάστηκες ώσπου να βρεις το δεύτερο κέρμα χρησιμοποιώντας την πρώτη υπόθεση (προσοχή), με τον χρόνο που χρειάστηκες χρησιμοποιώντας την δεύτερη υπόθεση (πνεύμα υπεράνω ύλης).


5. 
   
   Δημιούργησε παρόμοια πειράματα μέσω της δικής σου εφευρετικότητας, και κάθε φορά συνέκρινε τις δύο θεωρίες –«επιλεκτική προσοχή» (σύμπτωση) και πως «το μυαλό ελέγχει τα πάντα» (ψυχοκίνηση).


6. 
   
   Απέφυγε να καταλήξεις σε πρώιμα συμπεράσματα. Αφού περάσει ένας μήνας, ξαναδιάβασε το κεφάλαιο, ξανασκέψου το, μα πάλι ανέβαλε να καταλήξεις σε κάποιο δογματικό συμπέρασμα. Πίστεψε πως είναι πιθανό να μη γνωρίζεις ακόμα τα πάντα και πως μπορεί να έχεις να μάθεις ακόμα πράγματα.


7. 
   
   Πείσε τον εαυτό σου (αν δεν είσαι ήδη πεπεισμένος) πως είσαι άσχημος, αντιπαθής και βαρετός. Πήγαινε σε ένα πάρτι με αυτή την ψυχολογία. Παρατήρησε πως σου συμπεριφέρονται οι άλλοι.


8. 
   
   Πείσε τον εαυτό σου (αν δεν είσαι ήδη πεπεισμένος) πως είσαι όμορφος, ακαταμάχητος και πνευματώδης. Πήγαινε σε ένα πάρτι με αυτή την ψυχολογία. Παρατήρησε πως σου συμπεριφέρονται οι άλλοι.


9. 
   
   Αυτή είναι η δυσκολότερη από όλες τις ασκήσεις και χωρίζεται σε δύο μέρη.Πρώτον, παρατήρησε προσεκτικά και όσο το δυνατόν αντικειμενικά, δύο κοντινούς φίλους σου και δυο σχετικά πιο άγνωστους. Προσπάθησε να καταλάβεις τι σκέφτονται οι Στοχαστές τους και πως οι Επαληθευτές τους το αποδεικνύουν μεθοδικά. Δεύτερον, εφάρμοσε την ίδια άσκηση στον εαυτό σου.


10. 
    
    Πίστεψε πως είναι δυνατό να αιωρηθείς από το έδαφος και να πετάξεις απλώς και μόνο επειδή το θέλεις. Παρατήρησε τι θα συμβεί. Εάν αυτή η άσκηση αποβεί τόσο απογοητευτική για σένα όσο και για μένα, δοκίμασε την άσκηση #11, που δεν απογοητεύει ποτέ.


11. 
    
    Πίστεψε πως μπορείς να ξεπεράσεις όλες τις μέχρι τώρα φιλοδοξίες και ελπίδες σου σε όλους τους τομείς της ζωής σου.

Αν θεωρείς πως έμαθες το μάθημα που προσφέρουν αυτές οι ασκήσεις σε διάστημα λιγότερο των έξι μηνών, τότε δεν ασχολήθηκες πραγματικά μαζί τους. Με πραγματική δουλειά, σε έξι μήνες θα πρέπει μόλις να αρχίζεις να καταλαβαίνεις πόσο λίγα ξέρεις για τα πάντα."

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Η συνομωσία της εβδομάδας

Με χαρά, εγκαινιάζουμε την καινούργια στήλη του Blog, με τίτλο "Η συνομωσία της εβδομάδας".

[παύση για χειροκρότημα]

Διαβάζουμε αρκετά τον τελευταίο καιρό, σχετικά με το πόσο υπερβολικές και μακριά από την αλήθεια είναι οι θεωρίες συνομωσίας.

[παύση για γιουχαρίσματα]

Σ' αυτούς απαντάμε με χαρά: "Δεν έχετε ιδέα".

[παύση για επευφημίες]

Για αυτό λοιπόν κι εμείς, σε συνεργασία με τον ευγενικό χορηγό αυτού του Μπλογκ, τον Robert Anton Wilson και συγκεκριμένα με το βιβλίο του Everything is under control (Τα Πάντα είναι υπό Έλεγχο) θα σας παρουσιάζουμε κάθε εβδομάδα τις πιο τρελές (και πέρα για πέρα αληθινές) θεωρίες συνομωσίας! Επίσης θα παρουσιάζονται και διάφορες άλλες ομάδες, οργανώσεις, προσωπικότητες και λατρείες, που πραγματικά αξίζει να μάθετε, είτε γιατί έχουν σχέση με κάποια από τις συνομωσίες που αναφέραμε, είτε επειδή απλά εχουν πλάκα (βασικό συστατικό)!

[παύση για ντελίριο ενθουσιασμού]

Η σειρά με την οποία θα παρουσιάζονται είναι τυχαία. Θα προσπαθήσουμε να έχει μια λογική συνέχεια, αλλά τραβάτε να αγοράσετε το βιβλίο αν θέλετε όλο το πακέτο... Και χωρίς άλλες παρεμβολές, ξεκινάμε με:

Το μυστήριο του Σείριου

Το βιβλίο του Ρόμπερτ Τέμπλ The Sirius Mystery (με εμφανές λογοπαίγνιο το Sirius, που πέρα από τον ονομασία του άστρου σημαίνει επίσης και "σοβαρό"), είναι μια προσπάθεια να αποδειχθεί επιστημονικά η θεωρία πως εξωγήινοι από τον Σείριο προσγειώθηκαν στην Μέση ανατολή πριν από περίπου 4.500 χρόνια και άφησαν πίσω τους μια μυστικιστική παράδοση που εξαπλώθηκε σε άλλα μέρη της Αφρικής και της Ευρώπης και που επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Ο Τεμπλ χρησιμοποιεί δύο βασικές πηγές σαν αποδείξεις: Την Αιγυπτιακή/Σουμεριακή μυθολογία, την οποία ερμηνεύει με έναν καινούργιο και πρωτότυπο τρόπο, και τις παραδόσεις μιας Αφρικανικής φυλής που ονομάζονται Ντογκόν, οι οποίοι υποστηρίζουν πως έχουν αναμνήσεις και παραδόσεις για τους Σειρίους, που ήταν ψαρόμορφα όντα και προτιμούσαν να περνάνε τον περισσότερο χρόνο μέσα στο νερό.

Ο Κος Τέμπλ μας καταδεικνύει, μέσω μιας ανθρωπολογικής μελέτης από δύο Γάλλους ανθρωπολόγους, του Griaule και του Dieterlen, πως οι Ντογκόν είχαν ουσιαστικές και πραγματικές γνώσεις για το αστρικό σύστημα του Σείριου, γνώσεις που είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθούν. Για παράδειγμα, οι Ντογκόν ήξεραν πως ο Σείριος είχε και έναν σκοτεινό σύντροφο, τον Σείριο Β, κάτι που ήταν άγνωστο στους Ευρωπαίους αστρονόμους μέχρι την δεκαετία του 70, οπότε και φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά. Οι Ντογκόν ήξερν επίσης και την ακριβή περίοδο περιστροφής του Σείρου Β (50 χρόνια) και γνωρίζουν επίσης πως είναι ένα από τα βαρύτερα άστρα στο σύμπαν.

Ο Τέμπλ βρίσκει αποδείξεις παρόμοιας γνώσης στους μύθους της αρχαίας Ανατολής και της Αιγύπτου, και προσπαθεί να τεκμηριώσει μια γραμμή παράδοσης που ενώνει και περιλαμβάνει τον Δάντη, τους Ναΐτες, τον Τζιορντάνο Μπρούνο, τον Σερ Φίλιπ Σίδνεϋ και τον Δρ Τζον Ντι.

Το μυστήριο του Σείριου είναι ένα σοβαρό, προσεγμένο και επιστημονικό βιβλίο. Οι Τάιμς του Λοδίνου έδωσαν εύσημα στον Τέμπλ για την "προσοχή" και την "αντικειμενικότητα" που επέδειξε, και ο Γκάρντιαν της Μάντσεστερ αποκάλεσε το βιβλίο "ένα έργο αξιοσέβαστης μελέτης".
~Everything is under control - Robert Anton Wilson

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Who is the master who makes the grass green?

Ένα λίγο σουρεαλιστικό βιντεάκι. Δυστυχώς είναι στα Αγγλικά, με Ισπανικούς υπότιτλους... Παρόλα αυτά, ελπίζω να το ευχαριστηθείτε.

Με λίγα λόγια: Το "φυσιολογικό" δεν υπάρχει, είναι μια ψευδαίσθηση, έχει να κάνει με την προσωπική μας αντίληψη, η οποία ορίζεται κατά κύριο λόγο από το λεξιλόγιό μας, ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ανθρώπους που σκοτώνουν ο ένας τον άλλο για το ποια αντίληψη είναι η πραγματική, γιατί έρχεται ένας μαλάκας σαν τον Πλάτωνα και μας πείθει ότι τα φύλλα και τα χρώματα υπάρχουν πραγματικά και εμείς τον πιστεύουμε και φανατιζόμαστε.

Reality is what you can get away with, if you can't get away with it, then it ain't real!

'Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’

«Οπότε όπως βλέπεις», εξήγησε ο Σάιμον όταν έκλεινε το εστιατόριο «το κλειδί της απελευθέρωσης είναι η μαγεία. Ο αναρχισμός παραμένει προσκολλημένος στην πολιτική και έτσι παραμένει ένας ακόμα θάνατος όπως όλη η πολιτική, ώσπου να μπορέσει να ξεφύγει από την προκαθορισμένη ‘πραγματικότητα’ της καπιταλιστικής κοινωνίας και να δημιουργήσει τη δική του πραγματικότητα. Ένα γουρούνι για Πρόεδρος. LSD στο δίκτυο ύδρευσης. Σεξ στους δρόμους. Κάνοντας το εντελώς αδύνατο αιώνια δυνατό. Η πραγματικότητα είναι θερμοπλαστική και όχι θερμοσκληρική ξέρεις. Εννοώ ότι μπορείς να την επαναπρογραμματίσεις πολύ πιο εύκολα απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Αυτές οι βασκανίες με τις οποίες μας κοροϊδεύουν, το προπατορικό αμάρτημα, ο λογικός θετικισμός, όλοι αυτοί οι περιορισμοί και οι περιοριστικοί μύθοι, όλα αυτά βασίζονται σε μια θερμοσκληρική πραγματικότητα. Εντάξει υπάρχουν και όρια φυσικά, κανείς δεν είναι τόσο τρελός ώστε να ισχυριστεί το αντίθετο, αλλά τα όρια αυτά δεν είναι τόσο δύσκαμπτα όσο μας έχουν μάθει πως είναι. Είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια να πεις ότι δεν υπάρχουν καθόλου πρακτικά όρια και πως η πραγματικότητα είναι αυτό που αποφασίζουν οι άνθρωποι πως είναι. Αλλά μας πάνε από περιορισμό σε περιορισμό εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, το μεγαλύτερο εγκεφαλικό τριπάκι του κόσμου και χρειάζεται πραγματική αρνητική εντροπία για να ταράξεις τα θεμέλια. Όλα αυτά δεν είναι μαλακίες. Έχω πτυχίο στα μαθηματικά εγώ φίλε».

«Σπούδασα μηχανική πριν από πολύ καιρό», είπε ο Τζο. «Καταλαβαίνω πως μέρος από αυτά που λες είναι αλήθεια...»

«Όλα είναι αλήθεια. Η γη ανήκει στους γαιοκτήμονες λόγω μαγείας. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους τίτλους ιδιοκτησίας στα γραφεία των κυβερνήσεων και δεν τολμούν να πατήσουν πάνω σε ένα τετραγωνικό μέτρο γης αν είναι γραμμένο σε ένα χαρτί πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Είναι εγκεφαλικό τριπάκι, ένα είδος μαγείας και χρειάζεται η αντίθετη μαγεία για να σπάσει η κατάρα. Χρειάζεται απανωτά σοκ για να σπάσεις και να αποδιοργανώσεις την αλυσίδα εντολών του εγκεφάλου, τις «νοητικές χειροπέδες» όπως είχε γράψει ο Μπλέικ. Μιλάω φίλε για το στοιχείο του απρόβλεπτου: το ακανόνιστο, το ερωτικό, το Εριστικό. Όπως το είπε ο Τιμ Λίρι: ‘Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’. Δεν μπορούν να νιώσουν, να αγγίξουν και να μυρίσουν τη αληθινή γη όσο οι χειροπέδες στο κεφάλι τους πείθουν πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Αν δε θες να το πεις μαγεία, πές το αντίστροφη ρύθμιση, η αρχή παραμένει η ίδια. Να βγούμε από το τριπάκι που μας επέβαλε η κοινωνία και να φτιάξουμε το δικό μας. Να επαναφέρουμε πραγματικότητες που υποτίθεται πως έχουν πεθάνει. Να φτιάξουμε καινούργιες πραγματικότητες. Αστρολογία, δαίμονες, η μετουσίωση της ποίησης από το χαρτί στην καθημερινή μας ζωή. Σουρεαλισμός, με πιάνεις; Ο Αντουάν Αρτό και ο Αντρέ Μπρετόν το συνόψισαν μια χαρά στο Πρώτο Σουρεαλιστικό Μανιφέστο: «πλήρης μεταμόρφωση του μυαλού και όλων όσων του μοιάζουν». Γνώριζαν για τις Πεφωτισμένες Στοές που ιδρύθηκαν στο Μόναχο το 1923 και ότι αυτές έλεγχαν την Γουόλ Στριτ και τον Χίτλερ και τον Στάλιν μέσω της μαγείας. Πρέπει να ασχοληθούμε με τη μαγεία κι εμείς για να μπορέσουμε να ξεκάνουμε τα μάγεια που έχουν κάνει στα μυαλά μας. Δόξα στην Έριδα. Με καταλαβαίνεις;»

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Πράγματα που δε θέλετε να ακούσετε έναν Χαοϊστή να λέει

ευγενική προσφορά του Node Fizzgig and friends από το chaosmatrix.org

* Είμαι σίγουρος πως με λίγες μετατροπές θα το βελτιώσω.
* Μήπως είδε κανείς το τάλισμάν μου; Μου φένεται το έχασα.
* Ο Πάρσονς ήταν μαλάκας --- Για δες αυτό!
* Και τώρα, ήρθε η ώρα για την τριπλή επίκληση του Λόκι, του Κογιότε και του Μπαφομέτ.
* Βοήθεια!
* Άμα δε ξέρεις κάτι, δε μπορεί να σε βλάψει, έτσι δεν είναι;
* Μην ανησυχείς, τα πάντα είναι υπό έλεγχο.
* Ξέρω τι κάνω.
* Έχε μου εμπιστοσύνη.
* Χαστούρ, Χαστούρ, Χασ---
* Ουπς
* Όχι, έτσι το είχα σχεδιάσει, αλήθεια!
* Χαίρομαι που ρωτάς...
* Θεωρητικά, είναι σωστό.
* Ναι ξέρω, αλλά πρέπει να δεις και τον άλλο.
* Μα άμα είναι ήδη νεκρό, πως μετράει σαν θυσία;
* Ας είχα μερικά σκοινιά bungee jumping τώρα και θα σου έλεγα.
* Και μετά εμφανίστηκε ο Κθούλου.
* Πραγματικά εύχομαι να είχα λίγη κιμωλία τώρα...
* Όλοι χρειαζόμαστε ένα χόμπι έτσι δεν είναι;


+ 3 ακόμα για ευνόητους λόγους, προσφορά από το discordia.gr:

* Τώρα αυτό πώς ακριβώς προφέρεται;
* Χμ... Ενδιαφέρον... Δεν το ήξερα πως γίνεται...
* Δε γαμιέται...

Steve Jackson Games FTW!

Τί είναι η ζωή χωρίς το παιχνίδι; Ότι και το παιχνίδι χωρίς ζωή... ή κάτι τέτοιο...

Τέλος πάντων είναι κάτι πολύ σημαντικό!

Τέρμα λοιπόν με τα ξενέρωτα, ανάλατα και χλιαρά παιχνίδια παρέας τύπου taboo, mastermind, cinemaχίες κλπ.

Βυθιστείτε στον κόσμο της ομάδας του Steve Jackson και απολαύστε μερικά από τα πιο πρωτότυπα και discoρντιανά παιχνίδια. Από το κλασικό RPG G.U.R.P.S. στο πιο οικείο μας Illuminati, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Δεν θα μετανιώσετε που ασχοληθήκατε μαζί τους.

Δε χρειάζεται να τα παραγγείλετε από το εξωτερικό. Τα βρίσκετε και εδώ. Προτείνω τοMunchkin. Μου το έκαναν δώρο πρόσφατα, το βγάλαμε για ένα test drive και κολλήσαμε.

ΥΓ. Έρχονται με την σφραγίδα της Θεάς. Αλήθεια. Fnord!

Principia Chaotica

Principia Chaotica
Χαοτική Μαγεία για το Πανδαιμόνιον

του Πίτερ Κάρολ

Στην Μαγεία του Χάους, οι πεποιθήσεις και τα πιστεύω δεν αντιμετωπίζονται ως αυτοσκοποί, αλλά σαν εργαλεία για την δημιουργία των επιθυμητών αποτελεσμάτων. Όταν το κατανοήσουμε πλήρως αυτό, τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια τρομερή ελευθερία, στα πλαίσια της οποίας Τίποτα δεν είναι Αληθινό και τα Πάντα Επιτρέπονται, δηλαδή σα να λέμε πως τα πάντα είναι πιθανά, δεν υπάρχουν βεβαιότητες και οι συνέπειες μπορεί να είναι τρομακτικές. Το γέλιο φαίνεται να είναι η μόνη αξιόπιστη άμυνα απέναντι στην συνειδητοποίηση πως δεν έχουμε ούτε καν έναν αληθινό εαυτό για να βασιστούμε.

Ο σκοπός των Χαοτικών Τελετών είναι η δημιουργία πεποιθήσεων με το να φερόμαστε σαν αυτές οι πεποιθήσεις να είναι αληθινές. Στις Χαοτικές Τελετές, υποκρίνεσαι ώσπου να τα καταφέρεις, ώσπου να αποκτήσεις την δύναμη που μπορεί να σου παρέχει μια πεποίθηση. Μετά, απλά την διώχνεις από πάνω σου γελώντας, και αναζητείς τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω που ταιριάζουν καλύτερα για τον επόμενο σκοπό σου.

Άρα λοιπόν, ο Χαοϊσμός διακηρύσσει τον θάνατο και την αναγέννηση των Θεών. Η υποσυνείδητη δημιουργικότητα και οι παραψυχολογικές μας δυνάμεις είναι παραπάνω από ικανές να δημιουργήσουν ή να καταστρέψουν οποιονδήποτε θεό, εαυτό, δαίμονα, ή οποιανδήποτε άλλη «πνευματική» οντότητα διαλέξουμε να επενδύσουμε την πίστη ή την απιστία μας, τουλάχιστον για τον εαυτό μας και ενίοτε για τους άλλους. Τα συχνά απίστευτα αποτελέσματα που έρχονται με την δημιουργία των θεών, δηλαδή με το να φερόμαστε τελετουργικά λες και υπάρχουν πραγματικά, δεν πρέπει να οδηγήσει τον μάγο του Χάους στην άβυσσο του να αποδίδει την απολυτότητα της πραγματικότητας στα πάντα. Αυτό είναι συνήθως το λάθος που κάνουν οι υπερβατιστές και οδηγεί στην συρρίκνωση του εύρους του εαυτού. Αυτό που είναι τρομερά φανταστικό είναι τα πράγματα τα οποία θα ανακαλύψουμε πως είμαστε ικανοί να πετύχουμε, ακόμα κι αν προσωρινά αναγκαστούμε να πιστέψουμε πως οφείλονται σε κάτι άλλο, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα δημιουργήσουμε. Οι θεοί είναι νεκροί. Ζήτω οι θεοί.

Η Μαγεία ελκύει εκείνους που έχουν μέσα τους μια αρκετά μεγάλη ποσότητα ύβρεως συνδυασμένη με μια αρκετά έντονη υποψία πως η πραγματικότητα και η ανθρώπινη ύπαρξη μπορούν να παρομοιαστούν με ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι αυτό δεν έχει κάποιο προδιαγεγραμμένο τελικό σκοπό και παίζεται μόνο και μόνο για την διασκέδαση που προσφέρει. Οι παίκτες μπορούν να επινοήσουν οι ίδιοι μέχρι ενός σημείου τους κανόνες και να κάνουν «ζαβολιά» αν το επιθυμήσουν χρησιμοποιώντας λίγη παραψυχολογία.

Μάγος ονομάζεται αυτός που έχει πουλήσει την ψυχή του για να έχει την ευκαιρία για μια πιο άμεση συμμετοχή στην πραγματικότητα. Μόνο όταν τίποτα δεν είναι αληθινό και η ιδέα του πραγματικού εαυτού εγκαταλειφθεί, μόνο τότε τα πάντα αρχίζουν να επιτρέπονται. Υπάρχει μια μικρή αλήθεια στον μύθο του Φάουστ, αλλά απέτυχε να φτάσει μέχρι την λογική της κατάληξη.

Χρειάζεται η αποδοχή μίας μόνο βασικής αρχής και ενός μόνο πιστεύω για να γίνει κάποιος μάγος. Είναι η μετα-πεποίθηση πως τα πιστεύω, οι αρχές, οι πεποιθήσεις (πείτε το όπως θέλετε) είναι απλά το μέσο για την πραγματοποίηση κάποιου αποτελέσματος. Το αποτέλεσμα αυτό είναι συνήθως πολύ πιο εύκολο να το παρατηρήσουμε σε κάποιον άλλο παρά στον ίδιο μας τον εαυτό. Συνήθως είναι αρκετά εύκολο να παρατηρήσουμε τον τρόπο που άλλοι άνθρωποι, και για την ακρίβεια ολόκληρες κοινωνίες και κουλτούρες, επηρεάζονται θετικά και αρνητικά από τα πιστεύω, τις πεποιθήσεις και τις αρχές που τους διέπουν. Τα πιστεύω τείνουν να οδηγήσουν σε πράξεις οι οποίες ενισχύουν και επιβεβαιώνουν το πιστεύω αυτό, οδηγώντας σε έναν ατέρμονο κύκλο τον οποίο ονομάζουν θαυματουργό αντί για πονηρό και του ποίου τα αποτελέσματα δεν είναι καν διασκεδαστικά. Το πρώτο στάδιο που περνάει κάποιος όταν αρχίζει να βλέπει κάτω από την επιφάνεια αυτού του παιχνιδιού είναι αυτό μιας βίαιης διαφώτισης, που με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει είτε σε έναν σκεπτικιστικό κυνισμό ή στον Βουδισμό. Το δεύτερο στάδιο, η εφαρμογή δηλαδή της ανακάλυψης στον ίδιο μας τον εαυτό, μπορεί να καταστρέψει την ψευδαίσθηση της ψυχής και να δημιουργήσεις έναν μάγο. Η αντίληψη πως τα πιστεύω και οι πεποιθήσεις είναι το μέσο και όχι αυτοσκοπός, έχει τρομερές συνέπειες αν υιοθετηθεί πλήρως. Μέσα στα όρια που μας επιβάλει η φυσική πραγματικότητα (όρια που είναι πολύ πιο πλατιά και ευέλικτα απ’ όσο πιστεύουν οι περισσότεροι από μας), ο καθένας μπορεί να κάνει πραγματικότητα όποιο πιστεύω θελήσει, συμπεριλαμβανομένων και αντιφατικών πιστεύω. Ο Μάγος, δεν προσπαθεί να φτάσει κάποιον συγκεκριμένο και περιορισμένο στόχο ώστε να συγκεκριμενοποιήσει την ταυτότητά του, αυτό που θέλει είναι η μετα-ταυτότητα του να «είναι» ο οποιοσδήποτε.

Καλώς ορίσατε λοιπόν στην Κάλι Γιούγκα του Πανδαιμόνιον, όπου τίποτα δεν είναι αληθινό και τα πάντα επιτρέπονται. Σ’ αυτή την εποχή που τίποτα δεν είναι απόλυτο, είναι προτιμότερο να χτίζεις παλάτια πάνω στην συνεχώς μεταβαλλόμενη άμμο, παρά στον βράχο που θα σε καταπλακώσει την μέρα που θα γκρεμιστεί. Οι φιλόσοφοι έχουν γίνει περισσότερο οι φύλακες χρήσιμων σαρκασμών, γιατί το μόνο μυστικό που υπάρχει έχει αποκαλυφθεί και είναι πως δεν υπάρχει κανένα συμπαντικό μυστικό. Τα πάντα είναι Χάος και η εξέλιξη δεν έχει κάποια συγκεκριμένη και τελεσίδικη διαδρομή. Το σύμπαν κυβερνάται από απλή τυχαιότητα και έτσι, μόνο έτσι, είναι η ζωή καλή. Γεννιόμαστε τυχαία σε έναν τυχαίο κόσμο, όπου φαινομενικές αιτίες οδηγούν σε εμφανή αποτελέσματα και πολύ λίγα πράγματα είναι προαποφασισμένα, δόξα στο Χάος. Καθώς τα πάντα είναι υποκειμενικά και τυχαία, τότε ίσως οι λέξεις αυτές να είναι πολύ μικρές και γεμάτες προκατάληψη, ενώ θα έπρεπε απλά να πούμε πως η ζωή, το σύμπαν και τα πάντα είναι από τη φύση τους δημιουργικά και μαγικά.

Κατοικώντας στην στοχαστική πραγματικότητα μπορούμε να ασχολούμαστε αποκλειστικά με μαγικές ερμηνείες της ύπαρξη. Τα μονοπάτια της υπερβολής μπορούν παρόλα αυτά να μας οδηγήσουν στη σοφία και πολλά απρόβλεπτα πράγματα μπορούν να συμβούν στην πορεία προς την θερμοδυναμική ισορροπία. Είναι μάταιο να αναζητάμε στέρεο έδαφος για να σταθούμε. Η σταθερότητα είναι μια ψευδαίσθηση, όπως και το πόδι που πατάει πάνω της και ο εαυτός που νομίζει ότι του ανήκουν και τα δύο είναι η πιο οφθαλμοφανής ψευδαίσθηση απ’ όλες.

Τα βαριά πλοία της πίστεως είναι γεμάτα τρύπες και βυθίζονται, μαζί με όλες τις σωσίβιες λέμβους και τις ευφάνταστες σχεδίες. Οπότε σκοπεύετε να ψωνίσετε στο σούπερ μάρκετ των αισθήσεων και να αφήσετε τις καταναλωτικές σας προτιμήσεις να ορίσουν τον πραγματικό σας εαυτό; Ή μήπως, με τόλμη και ελαφρότητα, θα κλέψετε και από τα δύο μόνο και μόνο για πλάκα; Γιατί τα πιστεύω είναι το μέσο για να αποκτήσει κάποιος οτιδήποτε θεωρεί σημαντικό και ευχάριστο και οι αισθήσεις δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό από να μας κάνουν να αισθανόμαστε. Οπότε πάρτε ό,τι θέλετε χωρίς να χρειάζεται να πληρώσετε κανένα τίμημα. Θυσιάστε την Αλήθεια στο βωμό της Ελευθερίας με την πρώτη ευκαιρία. Η μεγαλύτερη διασκέδαση, ελευθερία και κατόρθωμα είναι να μην είσαι ο εαυτός σου. Δεν έχει μεγάλη αξία να είσαι μόνο αυτό που ήταν μοιραίο να γίνεις και που είχε προαποφασιστεί από την τυχαιότητα της γέννας και των συνθηκών του περιβάλλοντός σου. Κόλαση είναι η κατάσταση του να μην έχεις εναλλακτικές.

Απέρριψε την χυδαιότητα της πλασματικής και επιβαλλόμενης ομοιομορφίας, τάξης και σκοπού. Γύρνα και αντιμετώπισε το παλιρροϊκό κύμα του Χάους, από το οποίο τρέχουν ουρλιάζοντας να σωθούν οι φιλόσοφοι εδώ και χιλιετίες. Βούτα μέσα του και καβάλησε την χαίτη του, ελίσσου ανάμεσα στην απέραντη παραδοξότητα και στο μυστήριο που ενυπάρχει μέσα σε όλα για αυτούς που απορρίπτουν τις ψευδείς βεβαιότητες. Δόξα στο Χάος, δεν πρόκειται να το εξαντλήσουμε ποτέ.

Δημιούργησε, κατέστρεψε, ευχαριστήσου, ΙΟ ΧΑΟΣ!

Meet Phil Hine!

Η ζωή είναι ένα πολύ παράξενο μέρος

Η ζωή είναι ένα πολύ παράξενο μέρος. Μερικές φορές, είναι τόσο παράξενο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν μπορεί να υπάρχει πραγματικά, ή αν είναι απλά κομμάτι της φαντασίας μας. Τις περισσότερες φορές βέβαια, είμαστε τόσο απορροφημένοι στις λεπτομέρειες που δε μας απασχολούν τέτοιες σκέψεις. Κι αν κάτι γίνει και βρεθούμε να κοιτάμε τη ζωή κατάματα, συνήθως τρομάζουμε, γιατί δεν είναι το κλειστό και αποστειρωμένο κλουβί που νομίζαμε και αποστρέφουμε γρήγορα το βλέμμα σε κάτι πιο ασφαλές και κοινό. Οι άνθρωποι το κάνουν συνέχεια αυτό, γιατί έτσι έμαθαν από τους προηγούμενους και το ίδιο θα μάθουν και στους επόμενους. Ονομάζεται η ψευδαίσθηση της ασφάλειας και βασίζεται στην αρχή πως αν αγνοήσεις κάτι αρκετά, τότε αυτό με κάποιο μαγικό τρόπο θα σταματήσει να υπάρχει. Παρά την εξέλιξή τους σε διάφορους τομείς της επιστήμης, οι άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι σε τέτοιες παγίδες γιατί είναι όντα της συνήθειας. Η αλλαγή και το διαφορετικό τους τρομάζουν, οπότε τα απορρίπτουν. Χρειάζεται μάχη, εσωτερική και εξωτερική, για να μπορέσει να έρθει η αλλαγή.

Υπάρχει ένα ωραίο πείραμα με πιθήκους, που συμπτωματικά περιγράφει και τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες βασίζονται οι ανθρώπινες κοινωνίες. Σε ένα κλουβί λοιπόν, είχαν βάλει 12 πίθηκους. Σε κάποια ανύποπτη στιγμή τοποθετούσαν στην κορυφή του κλουβιού μια μπανάνα. Όλοι οι πίθηκοι σκαρφάλωναν γρήγορα να την πιάσουν αλλά δυστυχώς μόνο ένας το κατάφερνε. Στη συνέχεια λοιπόν, πετούσαν με πίεση νερό πάνω στους υπόλοιπους πίθηκους και συνέχιζαν για αρκετή ώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μετά από κάμποσες φορές, μόλις εμφανίζεται η μπανάνα οι πίθηκοι να αρχίζουν να δέρνουν τον πίθηκο που συνήθως την έπαιρνε για να μην την πιάσει και περάσουν τη διαδικασία με το νερό. Στη συνέχεια αφαιρέθηκε ο πίθηκος αυτός, ο «γρήγορος» πίθηκος και στη θέση του ήρθε ένας άλλος που δε γνώριζε τη διαδικασία. Μόλις εμφανίστηκε η μπανάνα, αυτός φυσιολογικά αντιδρώντας όρμηξε να την πιάσει, για να φάει το ξύλο της χρονιάς του από τους άλλους. Μετά από δύο τρεις φορές εγκατέλειψε κι αυτός την προσπάθεια. Σταδιακά, άλλαξαν όλοι οι πίθηκοι μέσα στο κλουβί, με τους καινούργιους να περνάνε σταδιακά το στάδιο αυτό της «μύησης» στους κανόνες. Το ενδιαφέρον κομμάτι είναι πως αφού είχαν αλλάξει όλοι οι πίθηκοι, κανείς δεν έκανε κίνηση να πιάσει την μπανάνα, παρά το γεγονός πως κανείς τους δεν ήξερε τι θα γινόταν σε περίπτωση που κάποιος την έπιανε. Είχαν απλά συμβιβαστεί με το γεγονός πως κανείς δεν πρέπει να πιάσει την μπανάνα, άγνωστο γιατί, απλά επειδή έτσι είχαν μάθει. Έτσι λειτουργούν και οι άνθρωποι. Έχουν κάποιες συνήθειες, που τις ακολουθούν τυφλά, επειδή έτσι τους έμαθαν, επειδή έτσι πρέπει. Κανείς δεν τολμά να τις αμφισβητήσει και όταν το κάνει, οι άλλοι πέφτουν πάνω του και τον κλειδώνουν μακριά, τον απομονώνουν από την υπόλοιπη κοινωνία για να μην της κάνει κακό.

Αν και οι περισσότεροι φαίνονται ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν πάνω και πέρα από τις παγίδες αυτές και τις αναγνωρίζουν. Αν είναι τυχεροί, τότε θα γνωρίσουν κι άλλους και θα προσπαθήσουν να φτιάξουν το μικρόκοσμό τους. Αν δεν είναι τόσο τυχεροί, θα περάσουν τη ζωή τους νομίζοντας πως κάτι πάει στραβά μ’ αυτούς και θα κατηγορούν τον εαυτό τους επειδή δεν μπορούν «να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία».

Βλέπετε, στην πραγματικότητα, η ζωή είναι πολύ απλή (ή τουλάχιστον έτσι λένε). Αυτό που είναι περίπλοκο, είναι το γλοιώδες τέρας που παραμονεύει ανάμεσα στα αυτιά μας. Το πρόβλημα είναι πως ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του μέσω αυτού του τέρατος και έτσι, ο κόσμος γίνεται περίπλοκος. Προσθέστε τώρα και το γεγονός πως ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται και έναν τελείως διαφορετικό κόσμο (ή τουλάχιστον έτσι λένε) ανάλογα με τα μοντέλα που κουβαλάει στο κεφάλι του, κάντε τα μαθηματικά και υπολογίστε από μόνοι σας πόσο περίπλοκη έχει γίνει η ζωή.

Η ανθρώπινη ζωή δηλαδή… Κανένα άλλο είδος δε φαίνεται να συμμερίζεται την σύγχυση και τον πανικό μας.

Χαοτικές διευκρινίσεις

Το παρακάτω ποστ, απευθύνεται σε χειροτονημένους πάπες/παπισσες του Ντισκορντιανισμού. Αν δεν είστε επίσημα χειροτονημένος, τότε δείτε αυτό και επιστρέψτε.

Στο θέμα μας τώρα.

Όπως και όλα τα πράγματα, έτσι και η έννοια του Χάους έχει δύο πλευρές. Την καταστροφική και την δημιουργική. Υπάρχει το Χάος ως αρχέγονη πηγή αλλαγής και δημιουργίας, και υπάρχει και το αδηφάγο και άμυαλο Χάος της καταστροφής.

Το ίδιο συμβαίνει και με την έννοια της Τάξης. Έχει κι αυτή δύο πλευρές. Την δημιουργική και την αρνητική.

Εμείς ως Ντισκορντιανοί (ή ακόμα και Ερισιανοί), πρέπει να αγκαλιάζουμε πρόθυμα την δημιουργική πλευρά του Χάους και της Τάξης, χωρίς να πέφτουμε οι ίδιοι σε νοητικές παγίδες ακολουθώντας τυφλά ταμπέλες.

Για να μιλήσουμε σε πιο πρακτικό επίπεδο, ας φανταστούμε την ανθρώπινη κοινωνία σαν μια ζυγαριά. Αν στα δύο ζύγια τοποθετήσουμε την Τάξη και το Χάος, τότε θα δούμε πως η ζυγαριά αρχίζει να βαραίνει προς την πλευρά της Τάξης. Εμείς οι Ντισκορντιανοί βλέπουμε την ανισορροπία και προσπαθούμε να φέρουμε τη ζυγαριά στα ίσα της, παίζοντας τον ρόλο των "πρακτόρων του Χάους" (ωραίο δεν ακούγεται αυτό;). Εκεί κρύβεται η παγίδα που έχει πολύ έξυπνα στηθεί. Δεχόμαστε τον διαχωρισμό Χάους/Τάξης και είμαστε πρόθυμοι να αγκαλιάσουμε και να υποστούμε και την αρνητική πλευρά του Χάους στην προσπαθειά μας να ισορροπήσουμε τη ζυγαριά. Επίσης, απορρίπτουμε την δημιουργική πλευρά της Τάξης, επειδή ανήκει στο "αντίπαλο στρατόπεδο" (sic).

Αποτέλεσμα; Θεωρούμε το καταστροφικό Χάος ως αντίθετο της καταστροφικής Τάξης που επικρατεί και πολεμάμε τη φωτιά με φωτιά, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε νερό. Έτσι, ενώ φαινομενικά η ζυγαριά Τάξης/Χάους μπορεί να εξοσορροπείται, ουσιαστικά το χάσμα μεταξύ δημιουργικότητας και αρνητισμού βαθαίνει.

Εδώ, είναι αναγκαίο να αναφερθούμε στο Principia Discordia, που πρώτο διέκρινε αυτή την παγίδα. Συγκεκριμένα στη σελίδα 00063 αναφέρονται τα εξής:

"Η επιλογή της Τάξης αντί της Αταξίας, ή της Αταξίας αντί της Τάξης, σημαίνει την αποδοχή ενός τριπ τόσο δημιουργικού όσο και καταστροφικού. Η επιλογή όμως της δημιουργίας αντί της καταστροφής είναι ένα καθαρά δημιουργικό τριπάκι που αποτελείται και από Τάξη και από Αταξία. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται να αποδεχτεί κάποιος την δημιουργική αταξία σε ισόποση συνεργασία με την δημιουργική τάξη, όπως και να είναι πρόθυμος να απορρίψει την καταστροφική τάξη σαν ένα ανεπιθύμητο αντίστοιχο της καταστροφικής αταξίας."

Η "κοινή λογική" είναι υπερεκτιμημένη...

Κοινή λογική; ΧΑ! Τί πάει να πει κοινή λογική δηλαδή; Αν πιστέψουμε στην κοινή λογική, τότε η Γη είναι επίπεδη... Είναι; Ή μήπως είναι..;

1 0 | 0 1

Ποτέ δεν ήμουν από εκείνους που χώριζαν του ανθρώπους σε κατηγορίες. Δεν πίστευα πως μια ταμπέλα μπορεί να χωρέσει την πολυπλοκότητα της ζωής. Οι περισσότεροι όμως το κάνουν. Χωρίζουν τα πάντα σε κατηγορίες. Ακόμα και τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν για να μπορούν να τους ξεχωρίζουν, χωρίς να χρειαστεί να ασχοληθούν πάρα πολύ μαζί τους. Κοιτάζουν την ταμπέλα, βλέπουν σε ποια κατηγορία εμπίπτουν και τους φέρονται ανάλογα.

Πάντα οι κατηγορίες είναι δύο। Ποτέ περισσότερες. Είμαστε εμείς και οι άλλοι. Οι μεν και οι δε. Λογικό από μια άποψη. Από την αρχαιότητα ο άνθρωπος έχει μάθει τον εαυτό του να λειτουργεί με το δυαδικό σύστημα. Από την εποχή του Αριστοτέλη. Μετέφερε την ιδιότητα του αυτή στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στο δημιούργημα του, που το έφτιαξε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» του. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα πολύ καλό μοντέλο κατανόησης της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μέσω των υπολογιστών, ο άνθρωπος προσπαθεί, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, να αποκρυπτογραφήσει τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του εγκεφάλου του, ξαναδημιουργώντας τον από την αρχή και βλέποντας τον να μεγαλώνει και να εξελίσσεται.

Πίσω στις κατηγορίες όμως। Αν έπρεπε να χωρίσεις τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, τότε ποιες θα ήταν αυτές; Ναι, σίγουρα, ζωντανοί και νεκροί είναι ένας διαχωρισμός που δεν αδικεί πολύ ούτε τους μεν, ούτε τους δε. Αλλά από την άλλη οι νεκροί έχουν ήδη διαχωρίσει τον εαυτό τους από εμάς τους υπόλοιπους έτσι δεν είναι; Δεν παίζουν πια το ίδιο παιχνίδι με εμάς, οπότε δεν μετράνε. Επίσης υπάρχει μια μικρή ασάφεια στους ορισμούς της ζωής και του θανάτου. Ξέρω πολλούς ζωντανούς με ζωτικές ενδείξεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν νεκροί και πολλούς νεκρούς που επηρεάζουν τη ζωή μου περισσότερο από οποιονδήποτε ζωντανό. Όχι, αυτός ο διαχωρισμός δε μας κάνει. Άσε που υπάρχουν και πολλοί που πιστεύουν πως ο θάνατος δεν είναι στην πραγματικότητα «θάνατος», αλλά απλά μια μετουσίωση της ενέργειας σε κάτι άλλο. Και αυτοί που πιστεύουν πως ο θάνατος είναι προσωρινός και φυλάνε τα σώματά τους περιμένοντας την ώρα που αυτά θα αναστηθούν. Από όλους τους διαχωρισμούς που έχω κατά καιρούς ακούσει, δει και διαβάσει, μόνο ένας ξεχωρίζει μέσα στο κεφάλι μου. Και παρόλο που δεν ήμουν άνθρωπος που θα πίστευε πως η πολυπλοκότητα ενός ανθρώπινου όντος θα μπορούσε να χωρέσει μέσα σε ένα απλό κουτάκι, οφείλω να ομολογήσω πως αν οι άνθρωποι έπρεπε να χωριστούν σε δύο κατηγορίες, τότε θα έπρεπε να ήταν αυτές:

Οι άνθρωποι που είναι ανοιχτοί στις αλλαγές
Οι άνθρωποι που είναι κλειστοί στις αλλαγές

Νεόφιλους και νεόφοβους αντίστοιχα τους αποκάλεσε ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον। Οι νεόφοβοι είναι η πλειοψηφία. Είναι αυτοί που προσπαθούν να χωρέσουν τον κόσμο γύρω τους σε συγκεκριμένες και πεπερασμένες διαστάσεις, να του επιβάλλουν «νόμους», να μπορούν να τον προβλέψουν, να τον ελέγξουν. Είναι αυτοί που πάνω από όλα τα αγαθά του κόσμου έχουν την τάξη και την ασφάλεια, που θεωρούν την αλλαγή και το χάος την πηγή όλων των κακών. Συνήθως πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, σε κάποιο δόγμα, που τους βοηθάει να παγώνουν το μυαλό και την πραγματικότητα σε απλές και εύκολα κατανοητές μορφές. Είναι αυτοί που βοηθάνε το είδος να επιβιώσει και να παγιωθεί.

Οι νεόφιλοι είναι η μειοψηφία. Είναι αυτοί που κοιτάζουν τα πιο απλά πράγματα κάθε φορά με γουρλωμένα μάτια, λες και τα βλέπουν πρώτη φορά. Είναι αυτοί που καλωσορίζουν την έκπληξη και χαμογελάνε όταν τα πράγματα ακολουθούν περίεργες τροπές. Είναι αυτοί που κάνουν χαζομάρες, οι «Τρελοί», που βαριούνται εύκολα και ψάχνουν την αλλαγή. Συνήθως είναι καλλιτέχνες, και προσπαθούν να μετουσιώσουν στην πραγματικότητα ιδέες, σκέψεις και οράματα που αρχικά φαίνονται ξένα και ασύμβατα προς αυτή. Είναι οι μεταλλάξεις που βοηθάνε το είδος να εξελιχθεί. Τα δειλά εξελικτικά άλματα που έχει κάνει το είδος μας, οφείλονται στους νεόφιλους.

Το χάσμα μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών είναι τεράστιο। Η μοίρα των νεόφιλων, εφόσον είναι η μειοψηφία, είναι η να καταδιώκονται ή να χλευάζονται. Πολλοί προσπαθούν να στριμωχτούν μέσα στα καλούπια των νεόφοβων, αλλά ποτέ δεν το καταφέρνουν πραγματικά. Ασφυκτιούν.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από εμάς ανήκουμε στους νεόφοβους, δεν θα έπρεπε να μας στεναχωρεί। Βλέπετε, εδώ δεν πρόκειται για διαχωρισμό τα όρια του οποίου είναι τελεσίδικα. Μπορεί κάποιος συνειδητά να μεταπηδήσει από την μία κατηγορία στην άλλη, μπορεί μάλιστα να το κάνει και χωρίς καν να το καταλάβει. Ξέρω πολλούς νεόφιλους που γίνανε νεόφοβοι χωρίς να αλλάξουν ούτε μια ιδέα μέσα στο κεφάλι τους… και αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα.

Όπως και να έχει το πρώτο βήμα του να αλλάξεις κάτι, είναι να καταλάβεις πως υφίσταται, και ο μόνος τρόπος, όπως λέει και αυτή η όμορφη παροιμία, να γεμίσεις ένα ήδη γεμάτο φλιτζάνι, είναι αφού αδειάσεις πρώτα λίγο।

Ας εξελιχθούμε…

Αισιοδοξία και Πεσσιμισμός

Πάντα μου άρεσε να κάνω το δικηγόρο του Διαβόλου. Κάποιος πρέπει να τον υπερασπίζεται κι αυτόν που και που, άσε που έχει πολύ πλάκα.

Πολλές φορές μάλιστα υπερασπίζομαι και θέσεις/ επιχειρήματα/ καταστάσεις/ ανθρώπους τις οποίες κανονικά θα "κατέκρινα". Βοηθάει να βγαίνω από το τούνελ πραγματικότητας που χρησιμοποιώ συνήθως και να βλέπω άλλες απόψεις και οπτικές. Με βοηθάει να θυμάμαι πως τίποτα δεν "είναι", αλλά τα πάντα εξαρτώνται από το μυαλό που τα αναλύει. Βοηθάει να αμβλυθούν οι διαφορές που με χωρίζουν από τον οποιονδήποτε και από το οτιδήποτε. Και οτιδήποτε μας φέρνει πιο κοντά, από το να μας χωρίζει, είναι ΟΚ για μένα.

Αποτέλεσμα των παραπάνω; Δεν ακολουθώ ποτέ τις εγκεφαλικές μόδες. Όταν όλοι σκέφτονται "Α", εγώ επιχειρηματολογώ υπέρ του "Β", του "Γ", πολλές φορές και του "Δ". Αν αισθάνομαι και ιδιαίτερα τολμηρός και οι άλλοι δεν κρατάνε κάποιο αιχμηρό αντικείμενο, τότε μπορεί να υποστηρίξω και το "-Α".

Η εγκεφαλική μόδα της εποχής είναι ο Πεσιμισμός. Όλα πάνε σκατά, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπήρχε ποτέ, είμαστε καταδικασμένοι, αδύναμοι, εγκλωβισμένοι, τυφλοί. Ο θάνατος είναι η μόνη λύση και όσο πιο νωρίς έρθει, τόσο το καλύτερο για τον πλανήτη. Δεν υπάρχει νόημα να προσπαθούμε για τίποτα, τα πάντα είναι ήδη αποφασισμένα για μας, το ανρθώπινο είδος απέτυχε. Οι όποιες αντιδράσεις σε αυτή την κατάσταση είναι ήδη μελετημένες από το αδηφάγο σύστημα, εξυπηρετούν κι αυτές την αέναη συντήρηση του, στον τεράστιο κύκλο στον οποίο είμαστε αναγκασμένοι να γυρνάμε ξανά και ξανά χωρίς πιθανότητα διαφυγής... Ναι, ναι. όλα αυτά. Και πολλά άλλα.

Παλιότερα, όταν διάβαζα τον Γουίλσον, πάντα απορούσα με την υπέρμετρη, και πολλές φορές αδικαιολόγητη (στα μάτια μου), αισιοδοξία του. Διαφωνούσα ανοιχτά μαζί του (γιατί αυτό λέμε κάνω, διαφωνώ) και έλεγα ότι έπεσε έξω, ότι υπερέβαλλε, ότι έκανε λάθος. Σήμερα, κοιτάζοντας γύρω μου, αντιλαμβάνομαι ότι και ο Γουίλσον πρέπει να είχε το ίδιο νοητικό φετίχ με εμένα. Προσπαθούσε να φτιάξει νησίδες αισιδοξίας στην θάλασσα των πεσιμιστών. Για ποιο λόγο; Δεν ξέρω. Μπορεί να το έκανε επειδή "πίστευε" πως είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε, πως αν αρκετοί άνθρωποι σκέφτονται θετικά και αισιόδοξα, μπορούν να ταρακουνήσουν λίγο την τραμπάλα της ισσοροπίας και να κάνουν το μέλλον καλύτερο. Μπορεί να "πίστευε" πραγματικά στις δυνατότητες του είδους μας, κόντρα στο ρεύμα.

Γιατί το κάνω εγώ; Γιατί έχει πλάκα (μεταξύ άλλων...*).

Θείε Μπομπ, για πες μας:

Colbertnation.com

The Colbert Report	Mon - Thurs 11:30pm / 10:30c
Greece's Economic Downfall - Scheherazade Rehman
http://www.colbertnation.com/
Colbert Report Full Episodes Political Humor Skate Expectations

Και για όσους από σας ΔΕΝ ξέρετε τον Stephen Colbert... Ε, πατήστε το link και διαβάστε...

Η πραγματικότητα της υπερβολής και η υπερβολή της πραγματικότητας

Είμαστε σχεδόν συνηθισμένοι να επιβεβαιώνονται πράγματα που γράφτηκαν δεκαετίες πριν από ανθρώπους που είχαν το χάρισμα να οσφρίζονται τις τάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον... Το είδαμε στο 1984, στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο και σε άλλα πολλά βιβλία. Το Illuminatus! Trilogy δεν αποτελεί εξαίρεση.

Παρόλα αυτά, το παρακάτω απόσπασμα συνεχίζει να με εκπλήσει με την ακρίβειά του κάθε φορά που το διαβάζω.

Σημείωση, το Illuminatus! Trilogy δημοσιεύτηκε το 1975.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Ακούω, αλλά όχι χωρίς κριτική σκέψη. Για παράδειγμα, αν οι Ιλλουμινάτι ελέγχουν την Αμερική σήμερα, ποιος είναι ο σκοπός των δολοφονιών;»

«Ο έλεγχός τους στην Ουάσινγκτον είναι ακόμα λίγο επισφαλής. Έχουν καταφέρει να κάνουν την οικονομία σοσιαλιστική. Αν όμως έδειχναν τώρα το πρόσωπό τους και άρχιζαν να επιβάλουν ολοκληρωτικό καθεστώς, θα γινόταν επανάσταση. Θα ξεσηκωνόταν η μεσαία τάξη μαζί με τους δεξιούς και τους αριστερούς-φιλελεύθερους. Οι Ιλλουμινάτι δεν έχουν αρκετή δύναμη ώστε να μπορέσουν να αντέξουν μια τόσο μαζική επανάσταση. Αλλά μπορούν να κυβερνούν μέσω της απάτης, και μέσω της απάτης θα αποκτήσουν στο τέλος πρόσβαση στα εργαλεία που χρειάζονται για να ολοκληρώσουν το έργο της κατάργησης του Συντάγματος»

«Τι είδους εργαλεία;»

«Πιο αυστηρά μέτρα ασφάλειας. Παγκόσμια ηλεκτρονική παρακολούθηση. Αυθαίρετοι νόμοι. Νόμοι που θα επιτρέπουν να σε σταματάνε και να σε ψάχνουν χωρίς ένταλμα. Κυβερνητική επιθεώρηση οποιουδήποτε είδους αλληλογραφίας. Αυτόματη καταχώρηση δακτυλικών αποτυπωμάτων, φωτογραφιών, δειγμάτων αίματος και τοξικολογική ανάλυση κάθε ανθρώπου που συλλαμβάνεται προτού καν κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα. Νόμοι που κάνουν παράνομη την αντίσταση σε σύλληψη, έστω κι αν αυτή η σύλληψη είναι παράνομη. Νόμοι που εγκαθιδρύουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για υπόπτους ταραξίες που έχουν σκοπό να ανατρέψουν το σύστημα. Έλεγχοι στις άδειες όπλων. Περιορισμοί στις μετακινήσεις. Οι δολοφονίες βλέπεις, κάνουν αναγκαία την θέσπιση τέτοιων νόμων στην κοινή γνώμη. Αντί να αντιληφθούν πως υπάρχει μια συνομωσία από μια χούφτα ανθρώπους, η κοινή γνώμη καταλήγει στο συμπέρασμα, ή κατευθύνεται στο συμπέρασμα, πως πρέπει να περιοριστεί η ελευθερία όλου του λαού για να προστατευτούν οι ηγέτες του. Ο λαός συμφωνεί πως δεν μπορεί να εμπιστεύεται τον εαυτό του. Οι στόχοι των δολοφονιών θα είναι σύμβολα της αριστεράς ή της δεξιάς που είτε δε συμμετέχουν στην συνομωσία των Ιλλουμινάτι, είτε έχουν χαρακτηριστεί αναξιόπιστοι. Οι αδερφοί Κένεντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για παράδειγμα, ήταν ικανοί να κινητοποιήσουν ένα μαζικό λαϊκό κίνημα αριστεριστών, δεξιών, μαύρων και λευκών. Οι δολοφονίες που έχουν γίνει μέχρι τώρα όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά στο τι θα γίνει από δω και πέρα...

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

ΈΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ: ΣΗΜΕΙΩΣΗ #12

8/3
Τ.Μ.:

Βρήκα επιτέλους το βασικό βιβλίο για τους Ιλλουμινάτι: Αποδείξεις μιας συνωμοσίας του Τζον Ρόμπινσον (Christian Book Club of America, Hawthorn, California, 1961. Πρώτη έκδοση το 1801).

Ο Ρόμπινσον ήταν μέλος της αγγλική μασονίας και ανακάλυψε μέσω προσωπικής εμπειρίας πως οι Γαλλικές Μασονικές Στοές – Όπως η Μεγάλη Στοά της Ανατολής – ήταν προσωπεία των Ιλλουμινάτι και πρωτοστάτησαν στη Γαλλική επανάσταση.

Όλο το βιβλίο ασχολείται με τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Βάισχαουπτ: κάθε Μασονικό γκρουπ στο οποίο κατάφερναν να διεισδύσουν οι Ιλλουμινάτι είχε διάφορα επίπεδα, όπως ένα κανονικό Μασονικό Τάγμα, αλλά καθώς οι υποψήφιοι προχωρούσαν στη βαθμίδα ιεραρχίας και ανέβαιναν βαθμούς, σταδιακά τους αποκάλυπταν περισσότερα σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα του κινήματος.

Αυτοί που βρίσκονταν στη βάση ήξεραν πως είναι απλά Μασόνοι.

Στα μεσαία επίπεδα, γνώριζαν πως συμμετείχαν σε ένα μεγαλύτερο σχέδιο με σκοπό να αλλάξει τον κόσμο, αλλά η πραγματική φύση του σχεδίου αυτού τους αποκαλυπτόταν μόνο σύμφωνα με όσα οι ανώτεροι πίστευαν πως είναι έτοιμοι να μάθουν.

Μόνο αυτοί που βρίσκονταν στην κορυφή ήξεραν το μυστικό, το οποίο, σύμφωνα με τον Ρόμπινσον, ήταν το εξής: οι Ιλλουμινάτι στοχεύουν να ανατρέψουν όλες τις κυβερνήσεις και τις θρησκείες, εγκαθιδρύοντας μια αναρχο-κομμουνιστική κοινωνία γεμάτη αγάπη και επειδή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» (μια αρχή που ο Βαισχαουπτ είχε αποκτήσει από την εκπαίδευση των Ιησουϊτών όταν ήταν νέος), δεν τους ένοιαζε πόσους θα σκότωναν για να καταφέρουν αυτό τον ευγενή σκοπό.

Ο Ρόμπινσον δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με προηγούμενα κινήματα, λέει όμως συγκεκριμένα πως οι Ιλλουμινάτι της Βαυαρίας δεν καταστράφηκαν από την κυβέρνηση το 1785, αλλά ήταν για την ακρίβεια ήταν ενεργοί στην Αγγλία, στη Γαλλία, και πιθανώς και αλλού όταν έγραφε το βιβλίο, δηλαδή το 1801. Στη σελίδα 116, ο Ρόμπινσον δίνει έναν κατάλογο των στοών τους: Γερμανία (84 στοές), Αγγλία (8 στοές), Σκωτία (2), Βαρσοβία (2), Ελβετία (πολλές), Ρώμη, Νάπολη, Ανκόνα, Φλωρεντία, Γαλλία, Ολλανδία, Δρέσδη (4), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (αρκετές).

Στη σελίδα 101, αναφέρει πως υπάρχουν 13 βαθμοί στο Τάγμα. Αυτό ίσως να εξηγεί τα 13 επίπεδα της συμβολικής πυραμίδας τους.

Στη σελίδα 84 αναφέρει πως το κωδικό όνομα του Βάισχαουπτ ήταν Σπάρτακος. Ο δεύτερος στην ιεραρχία, ο Φρέιχερ Κνίγκε είχε το κωδικό όνομα Φίλο (σελίδα 117). Αυτά προκύπτουν από έγγραφα που κατάσχεσε η γερμανική κυβέρνηση μετά από έφοδο στο σπίτι ενός δικηγόρου που τον έλεγαν Ζακ και που είχε το κωδικό όνομα Κάτο. Ο Γάλλος επαναστάτης Μπαμπέφ πήρε απ’ ότι φαίνεται το κωδικό όνομα Γράκχος μιμούμενος το κλασικό ύφος αυτών των τίτλων. Το συμπέρασμα του Ρόμπινσον στη σελίδα 269, είναι άξιο αναφοράς:

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια μυστική Οργάνωση. Με τον σκοπό να παραμένει μυστικός και κρυφός στα χέρια των υψηλόβαθμων, οι υπόλοιποι περνάνε απλά χαλκάδες στις μύτες τους από τους οποίους τους σέρνουν κατά βούληση. Πασχίζουν να μάθουν το μυστικό και ευχαριστιούνται όλο και περισσότερο με όσο λιγότερα μαθαίνουν.

Πατ.

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Αυτοκράτορας Νόρτον ο Πρώτος

Συνωμοσιολογικό Overdose!

Για όλα τα συνωμοσιολογικά πρεζάκια ανάμεσά μας, παραθέτω την εξής σελίδα με πάνω από 100 video: http://outthereradio.net/raymonds-ultimate-conspiracy-video-list/

Στην σελίδα του Out There Radio θα βρείτε επίσης και 50 podcasts με θέμα τον αποκρυφισμό, την συνωμοσιολογία, την εναλλακτική ιστορία και το underground.
http://outthereradio.net/

Καλή διασκέδαση.

ΈΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ: ΣΗΜΕΙΩΣΗ #11

7/29
Τ.Μ.
Η πιο πρόσφατη ανακάλυψή μου σχετικά με το μάτι και την πυραμίδα βρίσκεται σε μία άντεργκραουντ εφημερίδα (Planet, Σαν Φραντσίσκο, Ιούλιος 1969 Τόμος Ι, #4). Το προτείνει για σύμβολο του πολιτικού κόμματος του Τίμοθυ Λίρι, όταν αυτός έτρεχε στον πολιτικό στίβο για κυβερνήτης της Καλιφόρνια προτού αρχίσει να τρέχει γενικά:
Το έμβλημα είναι ένα προκαταρκτικό σχέδιο για την κονκάρδα της προεκλογικής καμπάνιας του Κόμματος. Κάποιος πρότεινε αστειευόμενος να κόψουν όλα τα μέλη τον κύκλο από το χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου και να στείλουν μετά το κομμένο δολάριο στον Λίρι για να το κάνει ταπετσαρία στο γραφείο του. Μετά να κολλήσουν το σύμβολο στην πόρτα τους για να δείξουν πως είναι μέλη του κόμματος.

Μεταφράσεις: Το Έτος που άρχισε
Νέα Κοσμική Τάξη

Και οι δύο μεταφράσεις είναι φυσικά λάθος. Annuit Coeptis σημαίνει «Ευλογεί την αρχή μας» και Novus Ordo Se-clorem σημαίνει «μια νέα τάξη των αιώνων». Αναμενόμενο, η μελέτη δεν ήταν ποτέ το δυνατό όπλο των χίπηδων. Αλλά, ο Τιμ Λίρι, Ιλλουμινάτος;
Και να κολλήσουν το Μάτι στην πόρτα – Μου φέρνει στο μυαλό του Εβραίους που σημαδεύουν τις πόρτες τους με το αίμα ενός αμνού για να προσπεράσει τα σπίτια τους ο Άγγελος του Θανάτου.

Πατ

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)

Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Ελλάδα.

Η κατάχρηση της εξουσίας δεν αποτελεί έκπληξη

~ Από το http://www.realitysandwich.com/video/raw_triangle

Ο πάντα γοητευτικός RAW μας μιλάει για τους κινδύνους των σχολείων, την σοφία που ενυπάρχει στα coffeeshops του Άμστερνταμ και τη σαδιστική του ανάγκη να κάνει τους αναγνώστες του να σκέφτονται, σ'αυτό το μέχρι πρόσφατα ακυκλοφόρητο βίντεο κλιπ...